Færsluflokkur: Þjóðmenningin
Viðburður eða fyrirskipun?
14.10.2020 | 08:10
Viðburður: Menningarlandslag hinnar ímyndunarveiku íslensku þjóðhverfu verður undirritað í dag - án vitsmunalegrar umræðu. Svo virðist sem farið sé að virða lýðræði og eðlilega akademíska umræðu að vettugi í skugga COVID-19 á Íslandi.
Í dag, 14. október 2020, verður undirrituð hvorki meira né minna en Friðlýsing Menningarlandslagsins Þjórsárdals. Í gær fékk ég "boð á viðburð" eins og það er kallað. Mér var fyrst tilkynntur þessi "viðburður" í gær, þó ég hafi manna mest rannsakað menningu Þjórsárdals fyrr á öldum.
Menningarlandslag fornra tíma er vandséð í Þjórsárdal. Byggð var þar mikil á mismunandi tímum en staðfræði rústa þar er að mestu komin til vegna tilgátusmíða eins ágæts fornaldarhyggjumanns á 19. öld sem var maður síns tíma. Greinilega á hann skoðanabræður á okkar tímum. En eins og menn vita margir vel, þá eiga tilgátur mjög auðvelt með að verða að heilögum sannleika á Íslandi. Þess vegna eru menn t.d. í sjóræningjaleik að leita að gersemum í skipi frá 17. öld sem er löngu farið í spað í Svörtum söndum landsins.
Hin hátíðlega undirritun í dag (viðburðurinn) kemur mér fyrir sjónir sem eitt af mörgum póstmódernístísku draumaverkefnum sem nú eru í tísku meðal margra fræðimanna á Íslandi. Það eru fleiri í sjóræningjaleik en fullorðnir ævintýramenn með lausa skrúfu.
Undirritunarathöfnin í dag er víst ekkert annað en aðför að veruleika og sannleika. Það fer þó vissulega allt eftir því hvaða menningarlandslag á að samþykkja fyrir Þjórsárdal. Dalurinn, endilangur, hefur árlega og í mörg ár verið teppabombaður af sáningar- og áburðarflugvélum Landgræðslu Ríkisins. Því er mikið af þeim gróðri sem í dalnum hefur dafnað á síðustu 30-50 árum nútímamenningarlandslag og óskhyggja um útlit á landi, sem í aldaraðir var örfoka vegna ofbeitar og uppblásturs, en einkum þó vegna virkni Heklu gömlu, eins virkasta eldfjalls í Evrópu.
Kristján Eldjárn þakkar gömlum manni sem kunni hið forna menningarverk að þekja söguna sneypudúk úr plasti. Myndin er tekin við byggingu Þjóðveldisbæjarins svokallaða í Þjórsárdal. Sagt er að Þjóðveldisbærinn falli vel að menningarlandslagi í Þjórsárdal, sem er mestmegnis steypa, gler og plast.
Undirritunin sem festir hátíðlega "menningarlandslag Þjórsárdals" var tilkynnt af Kristínu Sigurðardóttur undir mynd af svæðinu við Stöng í Þjórsárdal, þar sem uppgræðsluátak síðustu áratuga sést á rústasvæði Stangar. Síðan rannsóknir fóru fram þar fyrst fram árið 1939, en sér í lagi á síðustu 30 árum, hafa heimamenn með dyggum stuðningi frá Landsvirkjun staðið í stórvirkri trjárækt við Stöng og annars staðar í Þjórsárdal. Sú rækt hefur ekkert tillit tekið til menningarminja eða menningarlandlags, nema þess sem menn sjá fyrir sér í einhverri þjóðhverfri draumsýn þjóðernishyggju eyjarþjóðar með minnimáttarkennd.
Plöntun trjáa við og í rústir á Stöng er brot á lögum og embætti Kristínar Sigurðardóttur hefur ekkert aðhafst til að koma þeim í burtu. Ég leyfi mér að halda því fram að forstöðukonan viti einfaldlega ekki hvað menningarlandslag er.
Tökum sem dæmi. Lítill Túngarður/gerði neðan við Stöng, sem enn sást, en að litlu leyti, á 9. áratug 20. aldar, þegar ég hóf rannsóknir á Stöng, er nú á kafi í gróðursettum trjám. Í gegnum tíðina hafa ferðamenn ekið yfir túngarðinn beint upp í hlað við yfirbyggðu rústina.
Það menningarlandslag sem einhvern tíma í fyrndinni hefur myndast við 2-300 ára byggð í dalnum, er lítt sjáanleg í dag. Þess vegna er hálfhjákátlegt að sjá "undirritun á friðlýsingu á Menningarlandslagi" sem ekki er lengur til og sem menn hafa lagt sig í líma við að eyðileggja.
Nú er yfirlýsingagleði Kristínar Sigurdóttur varðandi Þjórsárdal ekki ný á nálinni. Eins og má lesa hér ætlaði hún sér að gera við rústir fyrir 700.000.000 króna. Sjá hér og hér. Fyrirhrunagóðærið ærði þennan embættismann eins og sjá má á þeirri lítillátu tölu sem varð til í heila hennar - sem lýsir Framsóknarmennsku hennar best. Síðar vildi hún láta reisa heila villu ofan á rústum (sjá hér), sem ekki hafa verið fyllilega rannsakaðar.
Meðan Sigmundur Davíð var eins konar fornminjaráðherra í hjáverkum, og enn kammerat í gamla þjóðernissinnaflokkunum Framsókn, var honum mikið hugað um menningarlandslag, og gerði sér að því er ég held fulla grein fyrir því hvað það er - fyrir utan draumsýn um endurbyggð fornrar frægðar í endurgerðum húsa í þjóðerniskenndarhverfi í stóru þorpi á Suðurlandi, þar sem hann vildi reisa forna frægð í blöndu af Dresden og Disneylandi. En ef núverandi ráðherra Framsóknar leggur sama skilning í orðið og fyrrverandi flokksfélagi hennar gerði áður hann féll á svellinu á Tortólu, þá verður að rífa mest allan trjágróðu við Stöng í Þjórsárdal upp með rótum, því hann hefur komið til af manna völdu síðan 1939.
En ef það er hins vegar menningarlandslag eftir 1939 það sem friðlýsa á, þá er auðvitað líka hægt að friðlýsa spor eftir bifreiðar utan vegslóða og önnur glæsileg stórverk mannanna á 20 og 21 öld í Þjórsárdal.
Efri myndin var tekin á Stöng sumarið 1939 er fornleifarannsóknir voru nýhafnar. Ekki ber mikið á birkinu árið 1939, en loðvíðir óx á Stöng eins og í dag. Neðri myndin var framleidd þegar forstöðumaður Minjastofnunar vildi reisa þar villu þegar hún var búin að gera sér ljóst að 700.000.000 áætlunin sem gerjaði í höfði hennar væri út í hött. Þá skein sól úr norðri. Nú er því allt kafloðið af manna völdum. Það er auðvitað menningarlandslag ef eitthvað er það - menningarlandslag þjóðhverfu og eyjaþjóða-minnimáttarkenndar. Hvítþvo átti ofbeitarsyndir aldanna og eyðileggingu máttarvaldanna - og nú á að selja ferðamönnum hið "nýja Ísland" í rómantísku ljósi.
Með árlegum teppasprengingum með áburði úr flugvélum hefur tekist að skapa aðra mynd af Þjórsárdal, sem sögulaust fólk ímyndar sér að sé menningarlandslag. Allt grær vel, eins og sést á þessari mynd sem tekin var nýlega úr dóna-rellu yfir Þjóðveldisbænum við Búrfell, sem er draumsýn óeðlilegrar þjóðhverfu (etnócentrisma), reist inn í menningarlandslag 20. aldar með steinsteypu og plastmottum (sjá í greininni Plastöldin í Þjórsárdal). Síðar var reist var kirkja við Þjóðhverfubæinn, og er þar dyggilega logið að ferðamönnum að sú bygging byggi á niðurstöðum fornleifarannsókna. Þær voru reyndar virtar að vettugi og hringlaga kirkjugarður settur þarna líka, þó svo að enginn slíkur hafi fundist við fornleifarannsóknir á Stöng, sem endurgerðin er sögð byggja á. Meira um kirkjuna við Þjóðveldisbæinn hér.
Lilja Dögg Alfreðsdóttir undirritar í dag og innsiglar algjörlegt tilgangsleysi embættis Kristínar Sigurðardóttur sem líklega/vonandi er komið á lokapunkt vegna aldurs hennar. Hún er orðin álíka gömul og elsta menningarlandslag í Þjórsárdal.
Er ekki hægt að finna sér eitthvað hentugra og viturlegra fyrir ráðherra til að fegra sig með fyrir komandi kosningar, en friðun á ómenningarlandslagi, sem er rutt í gegn með pennastriki á hænupriki án vitrænnar umræðu og sérfræðiþekkingar? Cóvið, veirusýkingin sem nú herjar á öll byggð ból, er greinilega notað á Íslandi, líkt og í sumum öðrum "lýðræðisríkjum", til ryðja málum í framkvæmd án umsagnar og hugsunar í skugga sjúkdómshamfara. Ljótt er það, en satt.
Viðburðurinn í dag fær aðeins brot úr grímu Forngríms; þann hluta sem sýnir fyrirlitningalegt glott Gríms ins forna. Brosið er heldur stíft Framsóknarbros en hefur verið litað til vara í tilefni dagsins, þegar hópur kvenna stundar ólýðræðislega hyllingu á sjálfum sér í starfslok og fyrir kosningar.
Þjóðmenningin | Breytt 15.10.2020 kl. 01:30 | Slóð | Facebook | Athugasemdir (1)
Heilög heimshitnun, Okið ok Andri Slydda
17.8.2019 | 17:20
"Jú sko" (svo ég leggi af stað með alþýðlegu stílbragði Illuga Jökuls og Andra Slyddu), þá er ég alls ekki afneitari þess að smá heimshitnun sé staðreynd. Ég veit að alheimshiti er í dag mældur utan úr geymi og á allt annan hátt en áður - sem getur skapað mikinn mun á mæliniðurstöðum nú og áður.
Oft furðar það mig hins vegar, hve langt menn ganga í húmbúkki og svindli til að æsa auðtrúa lýðinn í fjölmiðlum. Margt ungt fólk sem afneitar gamaldags hræðslutrú (Kristni og Íslam) vill ólmt trúa því að heimsendir vegna heimshitnunar af mannavöldum sé í nánd. Fólk sem langar að trúa án vísindalegra raka er eins konar trúarhópur, en æðsti Guðinn er þó eins og oft áður hræðslan. Hræðsla er sem kunnugt er alsystir Heimsku og Fáfræði. Heldur leiðinlegar systur það.
Grillplata á Okið
Bráðlega á að setja minningarplötu um Ok, hinn fyrrverandi jökul. Það er nokkuð vel af sér vikið, því Ok hefur líklega aldrei verið jökull á síðastliðnum tveimur öldum, ef fræðileg skilgreining á jökli skal notuð.
Bandarískur mannfræðingur með alvarlegt tilfelli af athyglisgreddu er ásamt Andra Slyddu orðinn að útfararstjóra fyrir Okið. Hún skrifar grein eftir grein í tímarit Westra af lítilli visku eftir eina helgarferð á Íslandi, þar sem gervinorðurljósin í Perlunni dáleiddu hana. Eftir smá rótarkaffisopa og lífrænt sushi með Andra var hún alveg seld.
Menn sem nú ætla að reisa Okinu bautastein, halda því gjarna fram að Ok hafi verið jökull, og nota stærð hans áætlaða snemma að vori í lok 19. aldar til að bera saman við fönnina á fjallinu í dag.
Ef útlínur Oksins, sem menn rugla oft við gíginn Broskarlinn) sunnan við hinn meinta jökul, er skoðaðar á mismunandi loftmyndum frá 20. öld (sem reyndar voru allar teknar á mismunandi tímasumar) kemur í ljós að Okið hefur ekki tekið sérstaklega miklum breytingum á 20. öld. Sjá ágæta BA-ritgerð Maríu Jónu Helgadóttur frá 2017 um Okið. Fræðist.
Það er svo nú á 21. öld að bráðnum snjóalaga á Okinu verður meiri, enda hefur meðalhiti hækkað af einhverjum ástæðum, sem ég vill ekki útiloka að séu manninum að kenna, þó að blessaða sólin verði ekki heldur sýknuð í þetta sinn, frekar en oft áður.
Ég vona að útförin við Okið verði falleg og eftirminnileg. En hvenær verður svo útför heimskunnar og auðtrúar haldin á Íslandi og Gróa á Leiti heigð með þeim?
Þegar jökull er ekki jökull í fræðilegum skilningi, og stærð hans, sem mæld var á óþekktan hátt á 19. öld, er borin saman við stærðina í dag er harla fyndið að sjá fullorðið fólk halda útför fyrir "jökul" á öræfum Borgarfjarðar og keyra þangað í jeppum sinum með heimspressuna í eftirdragi.
Ef Okið hefur nokkur sinni verið jökull, ef til vill á 18. öld, sem ég tel mögulegt, er nú haldin útför fyrir jökul sem löngu leið. Því er sannast sagna frekar nekrófíl stemmning yfir því að tengja meintan dauða Oksins við heimshitnun á hinum síðustu og verstu tímum. Það er eitthvað æði í gangi og stundum grunar mann að mannskepnan þurfi að hafa "hótun yfir höfðinu" til að geta séð tilgang með lífinu. Margt er okið. Ef það eru ekki kjarnorkuvopn, eru það lofsteinar, hriplekt ósónlag, ísöld, "smog" og nú blessuð heimshitnun. Heilagur andskoti, var ekki nóg að sjá að dómsdagstrú eingyðistrúarbragðanna var útbúinn til að halda lýðunum þægum og meðfærilegum.
Andri Slydda (formlery known as "Snær"- sá er bráðnaði) Magnason
Mikil bévítis vitleysa er nú grein Andra Snæs í the Guardian um daginn. Sjáiðið (svo notað sé annað stílbragð úr föndurkassa Andra og Illuga Leysingavatnssons).
Andri Snær er kappinn sem malaði sjálfum sér stórfé úr sjóðum gamals nasista, sem stal af gyðingum í Frakklandi sem Þjóðverjar losuðu CO2ið úr á sínum tíma. Þegar ég skrifaði um þá auðfengnu kolefnisvasapeninga sem Andri Snær komst með betlihöndina í (sjá hér og hér), bannaði hann mér að birta mynd af sér við frásögn mína af "heiðri" þeim honum var sýndur. Venjulega hefur Andri Snær ekkert á móti myndum af sér sjálfum, en þegar einhver sá að styrkur sem hann fékk var ataður blóði gyðinga, vildi hann ekki að andlit sitt væri sýnt. Ég dó ég ekki ráðalaus og fann gamla mynd af Andra ungum í Lederhosen.
The hills are alive, but the Ok is tot and gone, Judentotesgelderhalter Andri Slydda als Jüngling auf Gletscher-Suchen im Alpenlandschaft.
Andri Snær, meðhjálpari við útför Oksins: Sýndu mér bílana þína ég skal segja þér hve marga jökla þú hefur brætt?
Allir útlendingarnir sem mæta í staursetningu Oksins með Sankti Andra, losa líka glás af CO2 með því að fljúga til Íslands. Þeir bræða örugglega hettuna af Eiríksjökli með þessum áhuga sínum á að komast í jarðaför jökuls á Íslandi. Sá áhugi á því miður ekkert skylt við skynsemi.
Ágæti, lífræni Andri, geturðu ekki farið að skrifa almennilegar bókmenntir, í stað þess að vera í þessum tilfinninga-klámbissness?
Kult-leiðtogahlutverkið fer Andra frekar illa. Andri er nefnlilega ekki eins grænn og hann vill vera láta. Heimshitnun er ekki "fiktsjón" heldur vandamál sem verður að leysa án þess að jökull, sem aldrei var eiginlegur jökull, sé heygður af létttjúlluðu fólki sem tekur á sig allar syndir heimsins svo að vitleysan megi lifa að eilífu. AMEN á eftir efninu.
Sjáiði svo hér hve langt á eftir tímanum Andri er.
![]() |
Fönnin á Oki á stöðugu undanhaldi |
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt |
Þjóðmenningin | Breytt 19.8.2019 kl. 13:02 | Slóð | Facebook | Athugasemdir (2)
Fornleifur óskar Gleðilegrar Hátíðar - 2018
19.12.2018 | 07:30
Nú þegar þið eruð að hugsa um hátíðarhumar, hamborgarahrygg og annan helberan hégóma sem blessað Jesúsbarnið mátti ekki einu sinni borða, er mér hugsað til blessaðrar þjóðarinnar minnar, þar sem hún í sýndarveruleika norpar yfirgefin í fáránleikanum og fönninni við heimskautsbaug.
Þið eruð öll sleginn af svínslegu orðbragði dæludóna og furðulegu háttalagi þeirra sem sitja á hinu háa Alþingi og á börum vinnustaðar síns. Mér er síst af öllu öfund í huga. Þið hafið náttúrulega ekki kosið ÞETTA greðjugræðgispakk yfir ykkur. Réttast væri að þið fengjuð öll sanngirnisbætur fyrir að lifa undir öllum hörmungum sem á ykkur ríða. En þið megið ekki fara í jólaköttinn út af vitleysunni.
Fornleifur gaukar hér að ykkur uppbyggjandi jólaefni eins og honum er einum lagið. Það er ljósmynd frá jólunum 1943 sem nýlega áskotnaðist Herminjasafni Fornleifs.
Myndin var tekin á Bessastöðum er Sveinn Björnsson var þar ríkisstjóri. Einn daginn bönkuðu upp á hjá honum bandarískir hermenn sem vildu syngja fyrir fyrir hann jólasálma:
"Dear Mr. President, we want to present you with some Christmas carols."
"Yes, yes", ríkisstjórinn leyfði það umsvifalaust og hann og frú Georgína hlustaði greinilega hugfangin á hermennina syngja um blessuð jólin á ameríkönsku. Hann Bjössi, sonur þeirra, var nú einu sinni líka hermaður. En reyndar var hann í röngum búningi - Bjössi bolla var óvinurinn sem barðist gegn alheimsgyðingnum, kommúnismanum og innflytjendum, líkt og svo margir sem haldnir eru Soros-óþoli (les gyðingahatri) gera þann dag í dag á Íslandi. Segið svo að þetta jólakort eigi ekki erindi til einhvers.
Starfsmenn Fornleifs óskar ykkur öllum gleðilegrar hátíðar og farsældar við að koma dónum og drullusokkum frá völdum, svo ný kynslóð geti tekið völdin frá ykkur aftur og kafsiglt ykkur á annan hátt. T.d. með skrifborðsfargi frá 10. hæð í ljótu húsi í Brussell. Starf BjöSSa ríkisstjórasonar er sko ekki unnið fyrir gýg. Herrafólkið hefur tekið völdin, bæði í Brussell og Washington og syngur sem hæst gamla slagarann Hver sá mömmu myrða Jólasvein, með sveðju sinni í eldhúsinu í gær.
Dátar á Íslandi voru andstætt Íslendingum mjög gefni fyrir að syngja jólasálma úti í hríðarveðri. Þeim var nefnilega sjaldan boðið inn, nema að þeir hétu Rockwell. Ef einhver á vinstri vængnum hefur velt fyrir sér, hvar Heklu-úlpan er upprunnin, skoðið þá vel þessa mynd.
Myndin efst er fréttamynd sem send var út til dagblaða og tímarita í Bandaríkjunum í janúar 1944 og telex-textinn sem fylgdi myndinni hljóðaði svo:
Þjóðmenningin | Breytt s.d. kl. 07:44 | Slóð | Facebook | Athugasemdir (3)
Mansal
23.10.2016 | 09:02
Íslenskar konur hafa heldur mikið farið kaupum og sölum á hinum síðustu og verstu tímum. Sér í lagi undirgefnar konur í þjóðbúningum í upphlut með silkisvuntu og skúfhúfu. Þannig var þeim pakkað inn áður en kvenréttindi voru viðurkennd að nafninu til. Erlendis lýsa menn ólmir eftir íslenskum konum af þessari klassísku gerð og sækjast eftir postulínshúð þeirra og brothættri sál og greiða mætavel fyrir.
Nýverið voru tvær slíkar boðnar upp í Danmörku og vildu augsýnilega margir eignast þær. Ég hefði hugsanlega keypt eina þeirra, sem meira var í varið, hefði ég heyrt tímanlega af uppboðinu. En hún hlaut hæsta boð einhvers dansks dóna, sem mun þukla hana og stöðum sem engan getur dreymt um nema einhverri forsetaefnisómynd í Bandaríkjunum.
Ég er sér í lagi að tala um konuna sem ber nafnnúmerið 12164 undir iljum sér, en við gætum bara kallað hana Guðríði. Hún var upphaflega framleidd í Konunglegu Postulínsverksmiðjunni í Kaupmannahöfn á fyrsta fjórðungi 20. aldar.
Hún var hluti af röð þjóðbúningastytta sem danski listamaðurinn Carl Martin-Hansen (1877-1941) hannaði fyrir Kgl. Porcelæn á árunum 1906-1925 og sem báru heitið Danske Nationaldagter. Þetta voru styttur af fólki í þjóðbúningum dansks Konungsríkisins, dönskum, færeyskum, íslenskum og grænlenskum. Bjó Carl Martin-Hansen til myndir af fullorðnu fólki jafnt sem börnum, en ekki er þó vitað til þess að íslensk börn eða karlar hafi farið kaupum og sölum. Stytturnar af fullorðna fólkinu voru jafnan 30-34 sm háar og vel gerðar. Einn hængur var þó á listaverkum þessum, sem fólki gafst færi á að prýða stássstofu(r) sína með. Andlitin voru svo að segja öll eins. Stytta af konu frá Amákri (Amager) var með sama andlitið og konan frá Íslandi og börnin voru öll með það sem Danir kalla ostefjæs, nema grænlensku börnin sem eru iðuleg hringlaga í fasi án þess að hægt sé að tengja það sérstaklega osti.
Fölsk kerling sem seld var á 10.700 krónur árið 2014.
Ef einhver á svona styttu á Íslandi,sem er ósvikin og ekta (því heyrt hef ég að þjóðbúningastyttur Martin-Hansens sé farið að falsa í Kína), þá hafa þær farið á allt að 10.700 krónur danskar. Það gerðist árið 2015 á Lauritz.com netuppboðsfyrirtækinu danska (sjá hér), þar sem oft hefur reynst mikill misbrestur á heiðarleika í sölumennskunni og kunnáttu starfsmanna á því sem þeir reyna að selja. Styttan sem seld var af þessu undarlega fyrirtæki á þessu uppsprengda verði hafði ekki einu sinni nauðsynlega stimpla og málaramerki konunglegu Postulínsverksmiðjunnar, máluninni á styttunni var sömuleiðis ábótavant miðað við styttu sem seld var fyrr á uppboði Bruun Rasmussen fyrir miklu lægra verð en sú var með alla nauðsynlega stimpla og merkingar.
Bið ég lesendur mína að taka eftir tímasetningunum á boðunum og hvenær menn bjóða á nákvæmlega sama tíma sólahrings, og hvernig mótframboð stangast á í tíma (sjá hér).
Spurningin sem gæti vaknað í hugum gagnrýninna manna er, hvort menn sem láta framleiða eftirlíkingar í Kína afhendi styttur til sölu hjá uppboðshúsum og láti mismunandi aðila, þ.e.a.s. vitorðsmenn sína, bjóða í hana til að hækka verðið og lokki þannig ginkeypta Íslendinga sem vilja hafa styttu af ömmu æsku sinnar uppi í hillu til að kaupa hana á hlægilega uppsprengdu verði. Í Danmörku er nefnilega mikið til af fólki sem gjarna selur ömmu sína. Á Íslandi eru aftur á móti til margir sem eiga skítnóg af peningum og vita jafnvel ekki aura sinna ráð.
Lauritz.com stundar þá iðju að halda uppboð á netinu og er fyrirtækið misfrægt fyrir. Vefssíðan Kunstnyt.dk hefur vígt starfsemi sína því að koma upp um vanþekkingu og hugsanlega sviksemi uppboðsfyrirtækisins lauritz.com. Af nógu er greinilega að taka. Hér er t.d. dæmi starfsemi þeirra og aðstoðarmenn vefsíðunnar hafa t.d. fundið málara í París sem framleitt hefur fölsuð málverk fyrir uppboðsfyrirtækið. Lögreglan í Danmörku gerir svo að segja ekkert í svikamálum fyrirtækisins, enda vinna þar fábjánar fyrir það mesta. Danska Dagblaðið Berlingske Tidende skrifar gagnrýnar greinar um Lauritz en fólk heldur áfram að láta snuða sig og aðaleigandi fyrirtækisins keypti sér nýlega stóra vínhöll í Frakklandi áður en fyrirtækið sem einnig starfar á hinum Norðurlöndunum og á Spáni var skráð á verðbréfamarkaðnum í Kaupmannahöfn.
Varið ykkur landar sem kaupið sögu ykkar í postulíni. Konan í upphlutnum eftir Carl Martin-Hansen, er ekki öll þar sem hún er séð. Kaupið þið hana á 10.700 DKK, gætuð þið alveg eins verið að kaupa kerlingu sem er gul á húð undir farðanum og postulínsbrosinu og sem eldar chop suey í stað saltkjöts og bauna. Það þarf meðal annars að líta aðeins upp undir pilsfaldinn á henni til að sjá hvers kyns hún er. Skúfurinn kemur einnig upp um þá kínversku og balderingarnar á vestinu. Eðlilegt verð fyrir ekta styttu er 2-2500 DKK. og ekki krónu meir.
Tvær efstu myndirnar eru af ófalsaðri framsóknarmadömmu Konungslegu Postulínsverksmiðjunnar í Kaupmannahöfn, en hinar eru myndir af svikinni vöru.
Kínverjar þekkja ekki balderingarnar á upphlut þegar þeir falsa íslenskar hefðarkonur og fá þeir greinilega lélegar ljósmyndir frá þeim sem panta verkið og sjá því ekki smáatriðin.
Hér má lesa færslu Fornleifs um aðra ömmu æskunnar sem óprúttið fólk lét búa til úr stolinni "hugmynd" og var það meira að segja verðlaunað fyrir. Þá kom makalaus athugasemd frá Gústafi Níelssyni fv. súludansstaðareiganda og Gretti íslenskra stjórnmála.
Vangaveltur um Þjóðmenninguna og ESB
19.3.2015 | 08:00
Sést hefur hjá þeim aðilum, sem ekki una forseta Íslands hugástum, dálítið langsótt samsæriskenning um að ÓRG sé heilinn á bak við ESB uppsögnina og jafnvel á bak við Pútín. Guðmundur Magnússon sagnfræðingur, blaðamaður og fyrrverandi þjóðminjavörður skrifar á fasbók sinni:
Ekki finnst mér þetta neitt ósennilegt. Forsetinn er guðfaðir ríkisstjórnarinnar og hefur nú fengið (langþráð?) tækifæri til að endurnýja hin gömlu kynni við Framsóknarflokkinn. Áreiðanlega ekki í fyrsta sinn sem hann kemur beint að málum. Traustur 'aðili' sagði mér á sínum tíma að þegar þjóðmenningin var flutt úr menntamálaráðuneytinu í forsætisráðuneytið kortér fyrir fyrsta ríkisráðsfund nýju stjórnarinnar hafi það átt upptök sín á Bessastöðum. Öll skjöl málsins hefðu verið útbúin þar en ekki í stjórnarráðinu.
Guðmundur er þarna að vitna í Orðið á Götunni á Samfylkingareyjunni. Ég tek það fram, að ég tel Guðmund ekki hlutlausan í neinni umfjöllun um Ólaf Ragnar Grímsson. Þar er eitthvað mjög gamalt hatur í gangi, sem ég get ekki skýrt sálfræðilega eða pólitískt nema að taka mjög há tímalaun. En þarna er einnig upplýsing frá traustum "aðila", sem segir okkur sem gröfum dýpra en aðrir, að Guðmundur hefur fengið betri upplýsingar en aðrir um þetta vægast sagt furðulega þjóðmenningarráðuneyti núverandi ríkisstjórnar.
Ég hef ítrekað beðið um að fá að vita, hvað "þjóðmenningardeildin" gerði fyrsta starfsárið, en mér hefur beinlínis verið sagt af einhverri skrifstofukerlingarblók, að ég verði að bíða þangað til skjölin koma á Þjóðskjalasafnið til að fá að vita hvað deildin var að gera allt árið 2014, fyrir utan að naga blýanta. Svo er Magga Hallgríms yfirmaður deildarinnar og annar tveggja starfsmanna hennar í Forsætisráðuneytinu víst komin heim á Þjóðminjasafn aftur, þó hún sé komin af eldheitu framsóknarfólki. Hún hefur kannski aldrei séð yfirmann sinn, sjálfan þjóðmenningarráðherrann. Svo birtist um daginn ein lítil frétt af viðgerð á húsi í kjördæmi þjóðmenningarráðherrans. Það er það eina sem maður fær að vita um "þjóðmenninguna" árið 2014, sem var flutt úr Menntamálaráðuneytinu, eftir að svo margir höfðu rausað yfir þjóðmenningu í því ráðuneyti.
Er það virkilega líklegt að Ólafur Ragnar hafi stjórnað flutningi hins vandræðalega þjóðmenningargeira korter fyrir ríkisráðsfund? Og hver stjórnar honum, nú þegar peysufatakerlingin Margrét vermir þjóðminjavarðarstólinn aftur, þar sem hún hefur að mínu mati setið allt, allt, allt of lengi miðað við það sem lög segja til um. Verst er, að ég hef ekki náin tengsl við eins trausta "aðila" og Guðmundur Magnússon á Morgunblaðinu, þó svo að sokkarnir mínir séu jafngötóttir og sokkarnir hans.
Myndina af gati Guðmundar fékk ég lánaða á FB hans og er sokkurinn aðeins brot af stærri ljósmynd frá Berlín, þar sem Guðmundur er staddur til að ræða við Angelu M.