Nefið á Gosa verður lengra og lengra

Af hverju geta jarðfræðingar aldrei sagt satt, og sagt það sem allir vita? Það er, að þeir vita ekkert meira en sauðgrár almúginn.

Mikill gosórói er kominn í Fornleif gamla. Hann situr eins og óður maður og bíður eftir gosi undir Bláa Lóninu; Karlinn er búinn að poppa og horfir á vefskjásendingu einhverstaðar úr svartri Keflavíkurþokunni. Hann hefur lengi dreymt um gosbelti sem opnaðist undir Bláa Lóninu eða norðan við Hveragerði.

En af hverju ekki tvö gos eða þrjú samtímis? Þetta er óvenjulegt gosbelti og kannski er þetta hluti af stærra gosneti en ekki belti. 

Eitt sinn sagði fremstur íslenskra jarðfræðinga, sem tekinn var í dýrlinga tölu, að aldrei myndi gjósa á Heimaey. Við sáum sjóferð þá. Aldregi skal segja aldregi. Allt er mögulegt og ekkert líka. Annaðhvort eða er einföld tölfræði eldfjallafræðinnar. En jarðvísindamenn eru stundum kynlegir kvistir, sem eiga það til að trúa sjálfum sér einum of með góðri aðstoð fjölmiðlafólks. Þeir síðastnefndu vita auðvitað allt og lenda að lokum á þingi.

Lítum svo á ljósu hliðarnar. Flugvöllur verður ekki byggður á hættusvæði. Ef það gerðist samt, sem líka er mögulegt á Íslandi, þá er hægt að spara lendingarljósin í eldgosum.

Myndin efst er frá 18. öld og er að finna í Fornleifssafni. Neðst er kynlegur kvistur, sem fékk hið viðeigandi nafn Gosi á íslensku.