Gerði Heydrich jafntefli við KR - og spældi eisini bóld í Havn?

Sko, nú eru fram komnir verulegir "trupulleikar" eins og það heitir í Færeyjum. Það eru nefnilega komin einhver vandræði í sannsöglina og nákvæmnina í frásagnarlistina á tveimur merkum eyjum í norðri, og eiginlega er nóg komið af því góða.

Fyrir Jólin (2019) kom út bók Illuga Jökulssonar Úr undirdjúpunum til Íslands: Julius Schopka, U-52 og heimsstyrjöldin fyrri. Í jólabókaflóðinu, og í tengslum við umræðu Illuga og annarra um bókina hans, hefur því verið haldið á lofti að Reinhard Heydrich, sem síðar á ævinni varð einn af samverkamönnum Hitlers, hefði leikið knattspyrnu í Reykjavík er hann var sjóliðsforingjaefni um borð á þýska herskipinu Berlin sem kom til landsins. Hann Heydrich og félagar hans gerðu víst jafntefli við KR, ef Illugi skal trúarlegur tekinn (sjá hér).

En nú hafa Færeyingar, frændur vorir, bætt um betur og hann Heydrich á nú að hafa leikið tvo leiki í Þórshöfn.

Á Ríkisútvarpi Færeyja KVF (Kringvarpi Føroya), hefur blaðamaðurinn Uni Arge flutt þátt þar sem því er haldið fram að Heydrich hafi einnig leikið knattspyrnu í Tórshavn: Slaktarin úr Prag í Norðuratlanshavi er heiti þáttarins og hann er kynntur á eftirfarandi hátt, sem öllum mörlöndum ætti að vera skiljanlegt:

Ein frásøgn um, tá ið nazisturin Reinhard Heydrich spældi bólt í Havn.

Uni Arge upplýsir að Heydrich hafi verið liðsmaður í liði um borð á Berlín sem bar nafnið Manning 22 og að hann hafi leiki við HB (Havnar Bóltfélag) í Færeyjum. Það mun þó hafa verið ritsjóri Una sem tók sér það bessaleyfi að skrifa að Heydrich hafi spælt bolta í Tórshavn. Uni tók ritsjórann afsíðis og lét breyta textanum í fréttinni sem nú er ekki samur og hann ver í byrjun, þegar ég tók sjámyndina af fréttinni. Vinnubrögðin eru næstum því alveg eins og á RÚV.

Er ég gerði fyrst athugasemd við þetta fótboltastand Heydrichs á FB Illuga Jökulssonar drógu þá bæði Illugi og Uni nokkuð í land og Uni Arge ritaði jafnframt:

Ég er ekki að segða að hann var með í fótbóltanum gegn HB - bara kannski. Ég er að tala um tíma hans með Berlin frá juli 1923 til mars 1924 - sem kom hingað 29. juli og fór til Íslands 1. august. Um þetta er enginn vafi. Heydrich og Canaris með Berlin - það er sagan. Samt verður í þessum þátti talað um leikirnar HB-Berlin 30. juli (1-1) og 31. juli (5-2) í Þorshöfn - allt samkvæmt Dimmalætting og Tingakrossi í august 1923 og bókum HB´s. Hvort Heydrich var að keppa í Gundadali skiptir reyndar engum máli. Hann kynntist Canaris með Berlin, og Berlin var í Færeyjum og á Íslandi frá 29. juli til 20. august 1923.

Það skiptir reyndar öllu máli að vera nákvæmur í heimildameðferð og það gildir ekki síst fyrir blaðamenn.

Heilmikið hefur verið ritað um Heydrich og íþróttaáhuga hans og samkvæmt öllum heimildum kemur glögglega fram að hann var ekki gott efni í liðsmann í knattspyrnuliðið. Hans styrkur í íþróttunum var aðeins svo sem svo, og hann stundaði fyrst og fremst sund, hnefaleika, skíðamennsku og skylmingar - og gott er ekki er var hann með skylmingaör á einni kinninni eða á annarri rasskinninni.

"Bubi" rotar Heydrich, enda snapaði foringinn sér fæting.

Margir sagnfræðingar hafa rakið feril Heydrichs í þýska sjóhernum, á einn eða annan hátt. Hjá þeim kemur jafnan fram að hann var algjör einfari sem enga vini átti. Menn hentu gaman af ofstæki hans í kynþáttamálum og jafnframt útlit hans, sér í lagi langt nef og ankannalegur vöxtur, var í því sambandi notað gegn honum og hann spottaður með því að vera sífellt kallaður gyðingur og sígauni. Það voru sömuleiðis ortar háðsvísur um hann og honum var haldið utan bræðralags sjóliðanna.

Í bók Shlomo Aronson (1971): Reinhard Heydrich und die Frühgeschichte von Gestapo und SD.  [Studien zur Zeitgeschichte; Herausgegeben vom Institut für Zeitgeschichte. Deutsche Verlags-Anstalt] Stuttgart. Þar kemur fram góð persónulýsing á Heydrich á yngri árum:

  ... Freunde hatter er in der Crew - soweit ich mich erinnern kann - keine. Er war ingendwie anders als wir... Das fühlte er auch, und deshalb  pflegte er sich einem Kreis Abwerhaltung zu nähern. 

"Félagar" Heydrichs í sjóhernum kölluðu hann m.a. til háðungar hvíta Gyðinginn (Der weisse Jude) og annar félaginn skrifaði um hann:

In unserem Jahrgang galt Heydrich mehr oder minder als Jude, weil ein anderer aus Halle stammender Crewkamerad erzählte, dass die Familie früher ´Süss´ geheissen habe und dass dies in Halle bekannt sei.

Allar þessar gróusögur grasseruðu vegna þess að Heydrich var vægast sagt afar leiðinlegur og ófélagslegur maður, sem sjálfur kallaði þetta aðkast yfir sig. Hann gekk í sjóherinn til annars en að spila fótbolta; Sjóherinn var aðeins stökkbretti fyrir framagosann Reinhard Heydrich. Í annarri bók um Heydrich kemur þetta fram um háttalag hans í enskri þýðingu: 

"Vanity, complacency, coquetry, weak-heartedness and hypersensitivity were conspicuous traits of his character. He soon became an easy target for bullying for all his comrades. And he always reacted the wrong way.

"Skíðakappinn" Heydrich. Efst sjáið þið "hnefaleikakappann" Heydrich. Heilbrigð sál í hraustum líkama eða egótrippi? Minnir dálítið á Andra Slyddu í Ölpunum.

Sko krakkar, svo ég láni nú eitt af beittustu stílbrögðum Illuga Jökulssonar: Þeir sem trúað hafa því fyrir jólin á Íslandi, að Heydrich hafi leikið knattspyrnu við KR í Reykjavík; og þeir Færeyingar sem nú halda að hann hafi líka verið í fótboltaleik í Þórshöfn, verða að róa sig. Mér þykir líklegra að Heydrich hafi falið sig á klósettinu um borð á Berlín á ytri höfninni í Reykjavík og Tórshavn og kennt gyðingum um ófarir sínar.

Nú tók Heydrich sem betur fer ekki þátt í Fyrri heimstyrjöld líkt og Julius Schopka, hann varð því ekki stríðsglæpamaður fyrr en síðar. En kafbátahernaður sá sem Schopka tók þátt í var ekki eintóm rómantík. Þjóðverjar grönduðu skipum á grimman hátt þótt "gentlemennastríð" hafi enn verið háð í Evrópu. Kafteinar kafbátanna aðvöruðu oft skip áður en þeir sökktu þeim. Schopka lýsir því i dagbókum sínum, hvernig hann tók þátt í sprengingu danska skipsins Ansgar á Miðjarðarðhafi. 11. apríl 1917, tók Júlíus Schopka nefnilega þátt í óþarfa níðingsverki. Sjóliðar kafbátsins komu fyrir sprengjum um borð í Ansgar frá Marstal og hófu einnig íkveikju á tveimur stöðum um borð. Reyndar fengu skipverjar að yfirgefa skipið.

Danska skipið var ekki í flutningum fyrir andstæðinga Þjóðverja í stríðinu. Fyrst leyfði kapteinninn á kafbátinum að sigla, en skipti svo um skoðun. Þetta er allt hægt að finna í samtímaheimildum í dönskum skýrslum um skipaskaskaða árið 1917 sem og í dönskum fjölmiðlum - alt heimildir sem hægt er að nálgast á netinu. Ansgar var reyndar í flutningum með timbur til Valencia frá Bandaríkjunum. Farminn átti danskur vínkaupmaður í Valencia og hefur viðurinn ugglaust átt að fara í gerð áma. Það var ekkert um borð í þessu skipi sem ógnaði Þýskalandi.

Ansgar fra Marstal sprengdur og sökkt til gamans af kapteini og áhöfn U-52.

Það var eins gott að Júlíus Schopca settist að á Íslandi og þagði þar um aðild sína að árás á danskt skip á Miðjarðarhafi árið 1917. Hver veit hver frami hans hefði verið í Þýskalandi með slíka reynslu í farteskinu; eða hvað gerst hefði hann, svo Danir heyrðu til í Reykjavík, gortað sig af að hafa sökkt Ansgar. Ætli illmennið Heydrich hafi haft slíkar syndir á samviskunni á sama aldri og Schopka?  

Sá gamli leggur línurnar fyrir brunaútsöluna á Þjóðminjasafninu

Nú, þegar núverandi þjóðminjavörður sýnir eldlogandi og jafnvel brennandi áhuga á að skipta aðeins um umhverfi og gerast ráðuneytisstjóri, er engu líkara en að fyrirrennari hennar í starfi þjóðminjavörslunnar langi aftur í gamla stólinn sinn. En svo er nú vafalust ekki. Hann er greinilega orðinn hrætt gamalmenni sem telur alla vera að stela í kringum sig.

Í grein sem birtist sl. þriðjudag í Morgunblaðinu  (16. júlí, 2019, bls. 15) minnir Þór Magnússon á mikilvæg menningarverðmæti sem hann telur að séu í bráðri í hættu. Það eru kirkjur landsins og innanstokksmunir þeirra. Þór lýkur grein sinni, sem hann kallar Öryggi kirknanna, með þessum aðvörunarorðum:

Hér verða ráðamenn kirkjunnar og prestar og umráðamenn kirkna að athuga vel um úrlausn. Við getum ekki lengur í einfeldni okkar treyst á heiðarleika fólks einvörðungu. Trúin á ekki fastan sess í huga allra núorðið og sumum eru kirkjurnar lítt heilagir staðir lengur.

Þarna finnst mér gamli þjóminjavörðurinn, sannast sagna, vera farinn að sýna þá hræðslu sem oft grípur um sig hjá gömlu fólki, sem telur alla vera að stela í kringum sig og að heimurinn fari sí versnandi. En heimurinn hefur vitaskuld lengi farið versnandi og gamalt fólk hefur svo lengi sem sögur herma, vitstola eða með rænu, fengið þá flugu í hausinn að allir í kringum þá væru þjófar eða illmenni.

Sannast sagna tel ég að heiðarleiki fólks sé síst minni en áður. Trúin er kannski ekki eins fastur þáttur og fyrr, en það hefur þó ekki nauðsynlega skaðað heiðarleika almennings, sem ekki fer lengur reglulega í kirkju og aldrei biður bænirnar sínar á kvöldin, eða fyrr en það fær alvarlegan sjúkdóm og er að deyja Drottni sínum.

Það er því að mínu mati ákveðinn skammtur af fordómum í grein Þórs Magnússonar og hann er næstum því hálf-ósvífinn.

Því skulum við rifja upp söguna. Því stuldur úr kirkjum hefur nú ekki aðeins verið stundaður af trúleysingjum, óskírðum og útlendingum á ferðalagi líkt og Þór gefur í skyn.

Árið 1972 bárust Þjóðminjasafninu góðir gripir westur úr henni Ameríku. Það var ljósahjálmur úr messing frá lokum 16. aldar eða byrjun þeirrar 17., og brot af róðukrossi frá 16. öld. Þessa gripi afhenti Helga Potter safninu, en hún hafði erft þá eftir föður sinn Jón Jacobson Alþingismann, sem var landsbókavörður frá 1907 til 1924. Báðir gripir voru upphaflega varðveittir í Víðimýrarkirkju í Skagafirði, en jörðina Víðimýri átti Jón um tíma og tók með sér gripina er hann flutti þaðan í borg syndarinnar hér syðra. Dóttirin Helga erfði gripina síðan eftir föður sinn, og fór með þá til Ameríku.

Hvarf dýrmætra menningarverðmæta úr Víðimýrarkirkju var ekki vegna þjófnaða útlendinga eða óheiðarlegra Íslendinga. Guðhræddur alþingismaður og 100% Íslendingur fór með gripina úr kirkjunni - eða taldi þá sína eign. Við vorum heppin að frú Helga Jónsdóttir Potter, ofurstafrú í Bandaríkjunum, hafði ekki smekk fyrir þetta "junk from back home" og skilaði því aftur á viðeigandi stofnun undir stjórn Þórs Magnússonar.

Þór Magnússon varar alla við með þessum orðum, sem er þó greinilega fyrst og fremst beint gegn útlendingum.

Ýmsir fornir kirkjustaðir eru nú í eyði, föst búseta engin þar lengur og kirkjurnar því án fasts eftirlits. Í kirkjunum er samt geymt margt dýrmæti. Nú er ferðamannastraumur nánast um allt land mikinn hluta ársins. Sumar kirkjur mega jafnan kallast "ferðamannakirkjur". Eftir að fækkaði í sóknum og sumar sveitir tæmdust nálega af fólki, eru kirkjurnar margar hverjar afar sjaldan nýttar til helgihalds, en margar standa á fornfrægum kirkjustöðum, þekktum úr sögunni og vekja athygli ferðafólks.  Hvarvetna er sú hætta að óhlutvant fólk ásælist og taki gripi úr kirkjunum, enda hefur það gerst.

Engu er líkara en að Þór Magnússon hlusti of mikið á Útvarp Sögu. En líkast til var hann einnig alinn upp við að útlendingar væru verra fólk en sannir Íslendingar. Hann ríður fáknum Hleypidómi frá Offorsi sem hefur gömlu hryssuna Hræðslu frá Öfgum sér til reiðar er hann skrifar fyrrgreind orð. Sumt af því sem Þór skrifar inniheldur þó ef til vill sannleikskorn:

Ég man nefnilega eftir smið sem gerði við kirkju fyrir Þjóðminjasafnið og lét sig hverfa til Ameríku með gripi úr kirkjunni, sem  aldregi sáust síðan. Þór gleymir að segja okkur þá sögu, og að maðurinn hafi starfað fyrir safnið - en ekki verið ferðamaður eða meðlimur í þjófagengi á framfærslu ríkisins líkt og Þór talar um í pistli sínum -  heldur hreinn og tær Íslendingur, alveg eins og Jón alþingismaður Jacobson (1860-1925) og síðar Landsbókavörður, sem tók kirkjugripi á Víðimýri traustataki. 

Klukkurnar sem voru á þili Víðimýrarkirkju árið 1929 hanga þar ekki lengur og klukknaportið er ekki sams konar og þá. Hver flutti klukkurnar og breytti klukknahliðinu (sáluhliðinu)? Hvaða mátt frá Guði fengu þeir til þess að hengja klukkurnar upp í nýtt hlið sem ekki var þarna fyrir aldamótin 1900?

Vandamálið, sem Þór talar um, er vel hægt að koma í veg fyrir með því að fjarlægja úr kirkjum sjaldgæfa gripi, sem geymdir verða af sóknarprestum eða öðrum kirkjunnar mönnum eða yfirvöldum. Löngu er búið að finna upp þjófavörn. Hin vellauðuga þjóðkirkja hlýtur að eiga fyrir þjófavarnarkerfi.

En látum ekki fordómana drífa verkið. Lítum í eigin barm. Íslendingar eru líka þjófar og lygarar. Heilt gegni þjófa og skítmenna setti þjóðina nærri því á hausinn hér um árið, svo ekki sé talað um fjölda stjórnendur ríkisstofnanna, sem ekki kunnu að fara með almannafé hér á árum áður og komust sumir hverjir upp með það nokkuð lengi. Við nefnum engin nöfn.

Aðrir störfuðu við hirð stjórnmálamanna sem óskuðu þjóðinni seyru, meðan að þeir sjálfir földu auðæfi sín á pálmaeyjum. Slíkir tækifærissinnar í ríkisþjónustu eiga viðhlæjendur í mörgum stjórnmálaflokkum og getur greinilega fengið hæstu stöður í ráðuneytum landsins, þrátt fyrir furðuslælega umgengni við samstarfsmenn sína og þá sem þeir hafa verið ráðnir sem sérstaklega illkvittin ráðunaut til að reka fólk á öðrum stofnunum. 

Ég leyfi mér að halda því fram, að grein Þórs beri örlítinn keim af ellibrekum og gleymsku, jafnvel af hinum ljóta sjúkdóm Alzheimer sem Kári Stefánsson hefur nú gefist upp á að lækna með einstæðu genamengi Íslendinga. Slíkri lækningu hafði hann reyndar lofað þjóðinni. En líklega er best að þjóðin gleymi því líka, enda minnið ekki sterkt í íslenska skyldleikaræktaða stofninum og lítið "Intel inside". En eins og kunnugt er, kennir fólk með ellibrek gjarnan ættingjum sínum og nágrönnum um að stela frá sér.

En Þjóðkirkjan verður sjálf að bera ábyrgð á þeim gripum sem Þór ritar um og finna úrlausn með eldhuganum sem kannski sest brátt í ráðuneytisstjórastöðu, þ.e.a.s.ef Þjóðkirkjan vill hafa gripi sína óhulta í guðshúsum sínum til að dýrka þá fram að Dómsdegi.

Að lokum má minna á, að Þjóðminjasafnið lét heilt bátasafn brenna fyrir augunum á sér og allra landsmanna í Kópavogi fyrir nokkrum áratugum og það var heldur ekki útlendingum og glæpagengum að kenna. Sagan dæmir okkur en ekki gamlir karlar sem gleymt hafa vísvitandi eða vegna elli.

Dýrð sé Drottni; Og hann þakkar ugglaust mönnunum fyrir að dýrka með sér skreytisýkina, glysgirnina og hræsnina, sem er honum jafn velþóknanleg og Gullkálfurinn heitinn.

AMEN eftir efninu.

Gestir koma í höll Nerós

Burstinn sem breytti Íslandssögunni

Þvottaburstinn frægi, sem fór fyrir brjóstið á gjörvallri tyrknesku þjóðinni, hefur dregið dilk á eftir sér. Hann gæti orðið til þess að endurskoða þurfi Íslandssöguna; að Tyrkjaráninu 1627 verði breytt í Mannránin miklu 1627, ef fyrrverandi prófessor í sagnfræði við HÍ mætti ráða.

Tyrkir styðja vitanlega landslið sitt, líkt allar góðar þjóðir gera, en kannski heldur meira en flestar þjóðir. Tyrkir eru skapheit þjóð, og við því er ekkert að segja þegar Tyrkland á þjóðarmorð á Armenum og útrýmingar á kristnum á samviskunni og setur uppi með duttlungafullan einræðisherra.

Burstar þeir, sem við í hinum þróaða vestræna heimi köllum uppþvottabursta, kalla Tyrkir klósettbursta. Hins vegar nota Tyrkir, líkt og menningarþjóðin Bretar frekar uppþvottasvamp við uppvaskið. Þegar menn taka knattspyrnu eins alvarlega og Tyrkir gera, skal aðgætni höfð í nærveru tyrknesku þjóðarsálarinnar.

Málið með burstann á Íslandi hefur aftur beint kastljósinu að klósettsetunum í 1100 herbergja höll sólsultansins Erdógans í Ankara. Þær munu vera úr gulli, eða að minnsta kosti gullhúðaðar, og stór hluti klósettburtanna er úr 12 karata gulli. Hvernig gat ærslabelgur frá siðmenntuðu landi eins og Belgíu í hjarta draumaveldisins ESB (sem eiga aðildarríki með enn blakkari fortíð en Tyrkir) vitað, að þegar hann lék fréttamann með uppþvottabursta í Leifsstöð, kurlaði hann upp miður skemmtilegum minningum í stífluðu gullklósetti einræðisherra austur í Anatólíu.

Þegar mesta æði Tyrkja vegna klósettburstans var runnið af þeim, rann hins vegar æði á íslenskan sagnfræðing, sem ekki alls fyrir löngu varð sér til háborinnar skammar vegna rangra skrifa og meiðandi á Vísindavefnum. Hann slapp nú vel frá því, því gyðingar eru ekki nándarnærri eins húðsárir og t.d. Tyrkir og sumir Íslendingar. Sagnfræðingur þessi, sem allir þekkja, Gísli Gunnarsson fyrrv. prófessor, notar allar nætur sínar til að rífast og kýta við menn á Fjasbókinni sinni. Ég er búinn að ákveða að gera það ekki í ellinni, ef ég verð eins gamall og Gísli.

Mannránin miklu 1627

Gísli taldi strax, líkt og þegar hann hér um árið taldi að Ísraelsmenn myndu framkvæma þjóðarhreinsanir í Palestínu í skjóli átakanna í Írak, að Tyrkir hefðu orðið fyrir gífurlegri móðgun vegna burstans í Leifsstöð. Til að bæta þeim þetta upp stakk Gísli Gunnarsson upp á því að Tyrkjaránið árið 1627 yrði skírt upp á nýtt og kallað Mannránin miklu 1627.

Rök prófessorsins fyrrverandi, fyrir utan að allt sem fer úrskeiðis austan Grikklands, sé gyðingum og hinum vestræna heimi að kenna, eru afar þunn. Gísli upplýsti grandvaralausa lesendur sína um að Tyrkir hefðu aldrei stjórnað nema að nafninu til í Alsír og verið þar afar fámennir, sem og að skipverjar á ræningjaskipunum árið 1627 hefðu ekki verið Tyrkir. Ég leyfði mér að halda öðru fram meðan að Gísli svaf. En þegar ég benti á rangfærslur í máli Gísla, heimtaði hann að ég læsi grein um múslímahatur gyðinga eftir mann að nafni Stephen Hoffmann. Ef ég gerði það ekki, hótaði Gísli að afmá allar mínar athugasemdir, sem hann reyndar gerði að hluta til og setja mig út af sakramenti FB. Grein Hoffmanns þessa kom málinu reyndar ekkert við og ég efast um að hann eigi tyrkneskan klósettbursta.

Ritstjóra Fornleifs bannað að skrifa, og allt verður afmáð. Kallar maður slíkt ekki fræðilega helför?

Ritskoðunartilburðir þessir komu til vegna þess að ég benti Gísla á að fjöldi Tyrknesku herranna í Alsír hefði verið talsverður á 17. öld og að skipstjórar (Seebeq) skipa Ottómanna hefðu ávallt verið Tyrkir meðan að herstjórar skipanna (Rais) gátu verið annars staðar frá, t.d. frá Hollandi - en þó menn sem höfðu tekið múslímatrú (Islam).

Mannránin miklu 1627 er nýtt heiti í stað Tyrkjaránsins. Gísli Gunnarsson er höfundur þessa nýja hugtaks. Með þessu rugli sínu tel ég að Gísli hafi fyrst og fremst verið að tryggja Tyrkjaráninu enn lengri lífdaga, þegar hann vildi bera í bætifláka fyrir fýlu og daunn þann sem kom upp úr gullklósetti Tyrklands vegna þess að belgískur ærslabelgur fór að leika fréttamann með tyrkneskum "klósettbursta" í flugstöð á Íslandi.

Ólafur Egilsson sá Tyrki í Vestmannaeyjum

Ég vitnaði í Ólaf Egilsson sem rænt var árið 1627. Hann kallaði, eins og allir á þessum tíma, þá sem stjórnuðu Alsír Tyrki í Reisubók sinni, sem fjallar um ránið og ferð Ólafs heim, sendum af ræningjum til að innheimta lausnargjöld fyrir Íslendinga í ánauðinni.

Ólafur Egilsson skrifaði:

En Tyrkjarnir eru eins allir, með uppháar húfur rauðar, og svo gerður svörgull um neðan, og eru sumar með silki, en sumar með þetta og það. Item eru þeir í einum síðum stakki og um sig svo annan svörgulinn af því sama, sem eru 3 faðmar; item léttar línbuxur, en margir með bera fætur, en gula, rauða og svarta skó á fótunum með járnskeifum undir hælunum. Tyrkjarnir allir svartir á hár og með rakaðan haus og skegg, utan á efri vörinni, og það fólk er ekki svo mjög illilegt, heldur í viðmóti svo hæglynt fólk, ef svo mætti um þá tala.  En það fólk, sem kristið hefir verið, og af trúnni er gengið, er með því skikki sem þeir að fatnaðinum og öðru soddan, og það er nú það allra versta fólkið, sem bæði drepur og lemstrar það kristna fólkið, og eru þeir grimmustu upp á kristnina, og þeir hinir sömu drápu fólkið hér, bundu og særðu.

Landsvæðið Alsír var undir stjórn Tyrkja (Ottómana) og þeir stjórnuðu svo sannarlega ekki svæðinu úr síma austan úr Istanbúl (Konstantínópel, Miklagarði). Gísli fjarlægði röksemdir mínar, því þau gerðu hann  kannski að hálfgerðum lýðskrumara.

Skegglaus múslími kemur með Múhammad til leiks

Svo birtist í umræðunni Sverrir Agnarsson, fyrrverandi talsmaður múslíma á Íslandi og hélt þessu fram:  

Rakaða yfirskeggið er arabískur siður ekki tyrkneskur og byggist á hadið frá Múhammad að skegg skuli vera þverhandar þykt ef menn hafa skeggvöxt og að klippa skuli yfirskeggin stutt eða raka. Margir Tyrkir fylgdu þessum sið en hann var miklu algengari meðal Araba. Þú getur ekki greint Tyrkja fá Araba á rökuðu yfirskeggi því það er miklu líklegra að stutta skeggið tilheyri Araba en Tyrkja.         . 

Taðskegglingur kennir "Aröbum" um Tyrkjaránið. Það gæti örugglega móðgað einhverja aðra, gæti ég ímyndað mér. Við vonum bara að svo verði ekki.

Sverrir Agnarsson veit annað hvort ekki hvað hann er að tala um þegar hann blandar heilagri hadiðu spámanns síns í málið, eða hefur ekki getað lesið sér til gagns. Það sem ég vitnaði í hjá síra Ólafi Egilssyni, en sem Gísli fjarlægði var þetta:

Tyrkjarnir allir svartir á hár og með rakaðan haus og skegg, utan á efri vörinni.

Ljóst má vera af lýsingu séra Ólafs Egilssonar, að hann lýsir meðal annarra tyrkneskum ræningjum með yfirvararskegg. Samkvæmt séra Ólafi voru þeir reyndar mun vingjarnlegi en evrópskir meðreiðarsveinar valdhafanna í Alsír. Líklega svo, þar sem þeir voru hærra settir en nýmúslímar. Þeir Evrópumenn sem með voru í för norður í Ballarhaf til að að ræna fólki, höfðu gerst múslímar. Þeir sýndu mesta grimmd, að því er Ólafur skrifaði, kannski til að sýna trúnað sinn við nýa herra og sinn nýjan guð. Við vitum ekki hvort það var vegna þess að þeir þurftu að sýna að þeir gætu fórnað sér að fullu fyrir ný trúarbrögð friðarins, eða að þeir hafi einfaldlega tekið ofsann úr sinni gömlu trú með sér frá friðsælum löndum eins og Hollandi. Ég treysti mér ekki til að skera úr um það. Íslam og Kristni efldust nefnilega á mjög á líkan hátt og eru óneitanlega trúarbrögð byggð ofan á beinum milljóna fórnarlamba, sem ekki voru þolaðar og voru hötuð og lítilsvirt  - og eru það reyndar enn af kristnum jafnt sem múslímum, já og trúlausum vinstri mönnum eins og Gísla í ofanálag!

Gagnstætt því sem Sverrir Agnarsson heldur eða misles, er Ólafur Egilsson að lýsa skeggi að efrivör enn ekki skeggi sem rakað hefur verið af efri vör. Sverrir inn múslímski hefur kannski misst niður mál sitt eftir að hann fór að dreyma á arabísku? Afsakaðu Sverrir, að ég leyfi mér að velta þessu fyrir mér.

Höfuðbúnaður Tyrkja í Vestmannaeyjum 1627

Ólafur lýsir einnig klæðum Tyrkjanna og höfuðbúnaði. Þeir báru Kuvak (túrban) vafinn utan um háa rauðan hatt, svokallaðan Külah, sem er tyrknesk mynd af orðinu Kolaah, sem þýðir hattur á persnesku, og er vitanlega skylt orðinu kollur og kollhúfu. Þessi lýsing séra Ólafs bendir eindregið til þess að Tyrkir hafi verið um borð á skipum þeim sem heimsóttu Heimaey og aðra staði á Íslandi árið 1627.

Á þessari mynd af ungum tyrkneskum ritara sem máluð var af Giovanni Bellini (1430-1516) sem og á málverkinu efst af Süleyman hinum mikla (1494-1566) eftir nemanda Bellinis (frá ca. 1520), sem nýlega var selt á uppboði hjá Sothesby, má sjá dæmigerðan höfuðbúnað tyrkneskan, kuvak (túrban) vafinn utan um külah (kollhúfu). Passar þessi lýsing Ólafs ekki bærilega: Tyrkjarnir allir svartir á hár og með rakaðan haus og skegg, utan á efri vörinni, og En Tyrkjarnir eru eins allir, með uppháar húfur rauðar, og svo gerður svörgull um neðan, og eru sumar með silki, en sumar með þetta og það.

Búningamyndir frá byrjun 19. aldar sem sýna kuvak og külah. Árið 1829 var þessi höfuðbúnaður bannaður í Ottómanaríkinu og Fez varð einkennishúfa Tyrkja í langan tíma eftir það.

 

Röng rétthugsun Gísla Gunnarssonar

Jú,það má ekki segja mikið við sérleyfishafa réttra skoðana og góðmennsku og okkar síðustu dögum heilögum.

Ég skil hins vegar, að Gísli Gunnarsson vilji ekki kalla öskureiði Tyrkja eða annarra yfir litla þjóð sína, en hann hélt greinilega til að byrja með að móðgarinn mikli með burstann hefði verið Íslendingur.

Hvað var því betra fyrir Gísla Gunnarssyni sem sérfræðing í nánast öllu milli himins og jarðar en að gefa Tyrkjum syndaaflausn og kvitta þá undan Tyrkjaráninu og kalla það Mannránið 1627? Geta sagnfræðingar gert slíkt í pólitísku réttlætiskasti? Aðeins ef rökin eru í lagi, en það eru þau ekki hjá Gísla Gunnarssyni.

Helst til sorgleg er sú skoðun Gísla Gunnarssonar, að allt sem miður fer í heimi okkar sé fyrst og frem hinum vestræna heimi að kenna, og að allir sem ekki eru sammála honum séu ótýndir rasistar, múslímahatarar, fasistar eða nasistar. Slík alhæfingagleði hefur tröllriðið mörgum ágætum manni á vinstrivængnum farlamaða, þegar rökin og rökhugsunina þrýtur og sannir sósíalistar eru farnir að berjast fyrir hryðjuverkasamtök tugþúsunda kílómetra fjarlægð frekar en fyrir lausn vandamála láglaunamannsins á Íslandi. Menn verða að hafa innistæðu fyrir slíku gelti.

Gísli Gunnarsson verður að gera sér grein fyrir því að hársárir tyrkneskir þjóðernisburstar bera ábyrgð á þjóðarmorði sem þeir hafa aldrei viðurkennt. Það er þjóðarmorðið á Armenum. Nú er komin út bók um önnur stórfelld fjöldamorð sem Tyrkir eiga á samviskunni. Hún eftir postula manna sem lengi hafa talað um illvirki gyðinga gangvart Palestínumönnum, Benny Morris. Morris hefur orðið hetja í herbúðum manna eins og Gísla Gunnarssonar. Nú er Benny Morris hins vegar útúðað og fyrri vinir Morris orðnir hatursmenn hans eftir að hann gaf út bókina The Thirty-Year Genocide með kollega sínum Dror Ze'evi (Harvard University Press) Í bókinni lýsa þeir skipulagðri útrýmingu á kristnum í Tyrklandi.

AÐVÖRUN: Gísli Gunnarsson má alls ekki gera athugasemdir hér, nema að hann hafi lesið nýja bók Morris um skipulögð morð Tyrkja á kristnum gegnum tíðina. Ef hann les ekki þegar nýja bók Morris verða öll orð hans afmáð.

Nei, hvernig læt ég. Ég er bara að grínast. Ég ólst ekki upp við DDR-góss og fauta-Stalínisma eins og Gísli, en tel mig þó vera eins konar sósíalista, þótt Gísli reyni signt og heilagt að smyrja á mig ljótari ismum. 

En drífðu þig Gísli og keyptu nú þegar framleiðslu ísraelskra sagnfræðinga, þó það sé kannski bannað af góðvinum þínum í BDS-hreyfingunni sem framfylgja stíft mottói Hitlers, Kauf nicht beim Juden. 

Til að taka af allan vafa

Ef Gísli, sem rífst oftast í lengstu lög út af engu, noti ekki of mikinn tíma í ellinni í ergelsi yfir því að það voru Tyrkir, nánar tiltekið tyrkneski flotinn, sem herjaði á Ísland 1627-31, hef ég hér orð tyrkneska flotans fyrir því. Hann stærir sig af Atlantshafssiglingum sínum (Sjá hér bls. 2). Flotayfirvöld Tyrklands segja frá því kinnroðalaust að þau hafi stundað mannrán á Íslandi. Gísli spyr nú ugglaust hvar ég hef lært svo góða tyrknesku. Jú, í fjölmenningaþjóðfélaginu Danmörku lærir maður ýmislegt.

Snemma á 20. öldinni fannst hnappur af einkennisbúningi Ottómanníska flotans í kálgarði á Heimaey. Þarf frekari vitna við? Notum hnappinn sem punkt við þessa lexíu handa prófessornum á fjasbókinni.

 

Viðbót 22.júní 2019

Gísli Gunnarsson fyrrv. prófessor í HÍ, heldur því fram á Facebook sl. nótt, að hann hafi ekki getað sett athugasemd hér á bloggið "Fornólf" sem hann kallar svo, og gefur hálfpartinn í skyn að ég sé á bak við einhverja ómynd sem kallar sig Fróða Franz Agnarsson og sem herjar á FB hans. Gísli heldur því fram að þegar hann fjarlægði ummæli þessa Fróða Franz, þá hafi ég bannað honum að birta athugasemdir hér. Fróði Franz er ekki ég.

Ætli orðatiltæki Margur heldur mig sig eigi ekki best við Gísla nú. Mér skilst að Gísli vilji fá svör við staðhæfingum úr doktorsritgerð Þorsteins Helgasonar um Tyrkjaránið, sem Gísli trúir. Þau fjalla um hollendinginn Jan Janszoon van Haarlem sem gekk undir nafninu Murat Reis, eftir að hann gerðist múslími og sjóræningi í Salé. Gísli telur Murat Reis van Haarlem ekki hafa verið í þjónustu Alsírsmanna en haft útgerð sína frá Salé sem ekki heyrði undir Ottómanveldið. Einhverju missti Þorsteinn Helgason greinilega af þegar hann fékk viðurkennda doktorsritgerð sína, en ég svarað spurningu Gísla nú rétt áðan á FB hans:

Og ef svo er, kippir þú þér vonandi ekkert upp við að ég segi að það séu margar villur í doktorsritgerð Þorsteins Helgasonar. Ef maður les innganginn í bók Leïla Maziane, « Salé et ses corsaires, 1666-1727: un port de course marocain au XVIIe siècle », Publication Université de Rouen Havre, 2007 (ISBN 978-2-84133-282-3), þá gerir maður sér grein fyrir því, að áður en Jan Janszoon Murat Reis van Haarlem yfigaf Salé árið 1627, hafði borgin verið undir stjórn Sultansins í Marokkó. Fyrst eftir að Jan Janszoon Murat Reis van Harleem er á Íslandi í samfloti við tvö skip frá Alsír verður Salé að "lýðveldi" sjóræningja.

Þá hafði van Haarlem sagt skilið við Salé og var genginn í þjónustu Ottómanna í Alsír. Farið var með Íslendingana til Alsírsborgar, ekki til Salé. Hin hræðilega heimildamynd um Tyrkjaránin, sem vinur okkur Hjálmtýr Heiðdal mun ávallt einn bera ábyrgð á, fékk síðar enn hræðilegri titil og misvísandi á öðrum tungumálum:"Atlantic Jihad" - svo ekki sé minnst á bók Steinunnar Jóhannesdóttur og kvikmynd byggða á ruglinu í henni. Höfundar sem heillast hafa á Tyrkjaráninu á Norðurlöndum hafa vitnað í skáldsögu hennar líkt og hún væri sagnfræðiheimild. Í henni er sagt frá dreng, sem er umskorinn af vondum múslímum og því fylgir vatnslitamynd sem sýnir ekkert annað en kynlega hugaróra madömmu Steinunnar - Þeirrar sömu Steinku sem ásamt Allaballakarlinum sínum Einari Karli Haraldssyni lögðust hér um árið gegn hjónaböndum samkynhneigðra í greinum í fjölmiðlum, því þau voru orðin svo sannkristin og smáborgaraleg.

Það er ekki allt sem skrifað er á Íslandi sem mark er á takandi, Gísli minn.  Vinur minn einn, Pakistani, krossaði sig næstum því yfir kvikmyndinni með ruglinu sem byggði á skáldsögu Steinunnar Jóhannesdóttur, og því í henni sem hann túlkaði sem múslímahatur. Danskir múslímahatarar vitnuðu óspart og með ólýsanlegri gleði í þá kvikmynd.

En hvað finnst þér, Gísli Gunnarsson, um meðferð á landa okkar Einari Loftssyni sem neitaði að taka múhameðstrú (afsakaðu orðið) sem þræll í Jihadi á Atlantsálum. Hann var píndur, eyru hans skorin af og nefbroddurinn sargaður af og hann ristur í andlitið. Með eyrnasnepla sína þrædda á band var hann leiddur um Algiersborg. Vildir þú, Gísli Gunnarsson, hafa verið í sporum Einars Loftsonar á dögum Atlantshafs Jihadsins, sem Hjálmtýr Heiðdal kallar svo?

Steinar í götu Dana - á endanum hafðist það

Þjóðhátíðardagurinn verður með öðru sniði hjá mér í ár, en svo oft á síðastliðnum árum. Þá hef ég gjarnan, ef veður leyfir, farið í fjallgöngu upp á manngerðan hól hér í grennd við heimili mitt. Þar uppi, með útsýni yfir alla flatneskjuna umhverfis Kaupmannahöfn og Hróarskeldu, borða ég venjulega sykursnúð, drekk brúsakaffi, flagga þjóðfánanum í smælkisútgáfu úr plasti, og syng svo innra með mér Yfir kaldan eyðisand eftir Kristján Fjallaskáld.

Í ár fer hin árlega "fjallganga" í vaskinn. Ég fylgi í staðinn þýskum kúnstner, myndhöggvaranum Gunter Demnig, um götur Kaupmannahafnar, þegar hann mun setja 12 steina í götu Dana þann 17. júní.

Steinana, sem kallast Stolpersteine upp á þýsku, köllum við snublesten á dönsku. Steinar þessir eru hugmynd og núorðið lífsverk Demnigs. Hann hefur þegar lagt yfir 74.000 slíka steina í gangstéttir við hús í Evrópu, þar sem fórnarlömb nasismans bjuggu, áður en þau voru flutt til fanga- og útrýmingarbúða af kvölurum sínum eða meðreiðarsveinum þeirra um gjörvalla Evrópu.

Ég greindi frá áformum mínum á öðru bloggi mínu árið 2010 (sjá hér) og síðar í þremu greinum í dönsku tímariti (sjá t.d. þessa hér). Kannski hefur einhver lesið það og síðan leitað án árangurs að steinum í Kaupmannahöfn. En nú koma loks fyrstu steinarnir.

Hugmyndin um að fá steinana til Danmerkur kviknaði hjá mér árið 2008. Árið eftir varð ólaunaður ritstjóri ársritsins Rambam, sem Selskabet for Dansk Jødisk Historie gefur út. Sem meðlimur í stjórn þess félags reyndi ég að koma verkefni með þessa steina á skrið, en lítið gekk. Fyrir ýmsar sakir, meðal annars vegna krabbameinsjúkdóms, lognaðist verkefnið út af í bili. Ég mætti einnig þeirri skoðun margra, að gyðingar ættu nóg af peningum og gætu því borgað fyrir þessa steina sjálfir. Þó það sé nú fjarri sannleikanum, þetta með auðæfi gyðinga, þá setur Demnig þær skorður, að gyðingar megi ekki borga fyrir steinana sem settir eru fyri gyðinga sem myrtir voru í Helförinni, nema að það hafi verið nánir ættingjar.

Fyrir tveimur árum fór svo fólk aftur að að fá áhuga fyrir verkefninu og mér var vinsamlegast boðið að vera með í nýju átaki, þar sem ítarlegar upplýsingar um hluta af því fólki sem minnst verður verkefninu er aðeins að finna í bók minni Medaljens Bagside, sem út kom hjá forlaginu Vandkunsten árið 2005.

Bókin fjallaði meðal annars um gyðinga sem dönsk yfirvöld vísuðu úr landi á árunum 1940-1943. Rannsóknir mínar og doktorsritgerð fyrrverandi samstarfskonu minnar á Dansk Center for Holocaust og Folkedrabsstudier, Silvia Goldbaum Tarabini Fracapane, liggja síðan til grunns fyrir upplýsingum um þá einstaklinga sem steinar verða lagðir fyrir 17.júní, til að minnast þeirra gyðinga sem urðu nánaglalegri flóttamannastefnu Dana að bráð á árunum 1940-43; Sem og þeirra gyðinga, danskra og ríkisfangslausra, sem fluttir voru frá Danmörku árið 1943 til Theresienstadt, þar sem sumir þeirra létu lífið og einn í og Auschwitz.

Snublestensgruppen i Danmark

Síðan í fyrrahaust hefur hópur, sem kallar sig Snublestensgruppen i Danmark, undir forystu Henriette Harris, dansks blaðmanns og rithöfundar í Berlín, komið saman og unnið að því að sækja um fjármagn til að leggja fyrstu 12 steinana í götu Dana. Fyrir utan hana og mig eru í vinnuhóp okkar eftirfarandi virkir meðlimir: Nili Baruch, Karin Sintring, Charlotte Thalmay, Rasmus Schou Terkildsen og Silvia Goldbaum Tarabini Fracapane.

Vefsíða verkefnisins er í vinnslu, en nú má þegar sjá frumgerð hennar á:

www.snublesten.org

Steinn fyrir Ernst Platzko

Einn þeirra sem lagður er steinn fyrir var Ernst Platzko. Ernst fæddist í borginni Nove Mesto í Slóvakíu árið 1882. Hann stundaði lengst af verslun og hafði í yfir 20 ár komið til Danmerkur, oft 3-4 sinnum árlega með yfirhafnir, kápur og pelsvörur, mestmegnis fyrir konur.Vörur sínar seldi hann í stórverslanir Kaupmannahafnar og var hjá þeim aufúsugestur. Vörur hans voru vinsælar og vandaðar og seldust vel í Magasin du Nord, Illum/Crome & Goldschmidt. Hann var annálaður gentlemaður sem verslunarstjórar vildu gjarnan eiga í viðskiptum við og fá í heimsókn.

Ernst Platzko stundaði lengi verslun sína við Norðurlöndin frá Vín. Áður en nasistar réðust inn í Austurríki árið 1938, var Platzko löngu orðinn ekkjumaður. Dætur hans þrjár voru fluttar til British Mandatory Palestínu. Sonur hans, Karel, og Ernst Platzo sjálfur, komust hins vegar til Lundúna, þar sem þeir stunduðu heildsölu á góðum breskum yfirhöfnum til Norðurlandanna. Nokkrum dögum fyrir innrás Þjóðverja í Danmörku kom Ernst til Kaupmannahafnar með vörulager sinn. Hotel d'Angleterre var fullbókað og fylltist af þýskum foringjum, svo hann fékk sér herbergi á Pension Askestad i Bredgade 3, eins og hann hafði oft gert áður, þegar ekki var laust á hótelinu margfræga, sem meira að segja komst í nokkur ár í eigu Íslendinga.

Ernst Platzko seldi fljótt vörulager sinn sinn fyrir 25.000 kr. og tók pantanir fyrir næstu ferð - sem aldrei vari farin. Hann fékk hins vegar aldrei nema nokkur hundruð danskar krónur útborgaðar, því Seðlabanki Dana (Nationalbanken) tók peninga hans í sína umsjá. Í dag eru þeir horfni. En nú gat hann ekki lengur haldið áfram til til Englands eða fylgt eftir sendingu með gæðayfirhöfnum til Svíþjóðar. Þjóðverjar höfðu vitaskuld áhuga á fólki sem var ættað frá Bretlandseyjum eða sem komið hafði þaðan og voru margir settir í fangabúðir. Dönsk yfirvöld gerðu að eigin frumkvæði viðvart um Ernst Platzko og handtóku hann áður en Þjóðverjar báðu um hann. Hann var sendur til Þýskalands í Sachsenhausen-búðirnar norður af Berlín, þar sem hann var myrtur í Október árið 1942. 

Gyðingahatur tröllreið Danmörku, ekkert síður en öðrum löndum Evrópu. Flóttamannastefna Dana í lok 4. áratugarins byggði á þeirri skoðun að flóttamenn væru dönsku efnahagslífi til mikillar byrði. Það var vitanlega algjör fjarstæða. Sumir útlendingar fengu landvistarleyfi, og ef men gátu sýnt flokkskýrteini sem kratar, fengu þeir líka inni. En dönsku þjóðinni var fyrir löngu búið að telja trú um að gyðingar og t.d. kommúnistar væru óferjandi fólk. Þess vegna buðu Danir þýska setuliðinu fólk, oft án þess að Þjóðverjar vildu taka á móti því. Danir nauðuðu jafnvel í Þjóðverjum þangað til þeir gáfu sig. Þá voru örlög gyðinga, sem í slíku lentu, talin.

Lesið meira um Ernst Platzko í þessum kafla í bók minni Medaljens Bagside, sem kom út hjá Forlaginu Vandkunsten árið 2005.

Hverra minnumst við 17. júní?

Á mánudag verður settur steinn til minningar og íhugunar um eftirfarandi einstaklinga á 9 stöðum í Kaupmannahöfn 17.júní 2019. Lesið nánar á www.snublesten.org

Við Krystalgade 12, kl. 9

Beile Malka Zipikoff
   f. Untershlag, 1860
   Lést í Theresienstadt 21.10.1943

Rosa Nachemsohn
   f. Nachemsohn, 1869
   Lést í Theresienstadt 22.12.1943

Thora Krogmann
   f. Wohlmuth, 1867
   Lést í Theresienstadt, 13.8.1944

Við Nørregade 27, kl. 10.10

Julius Barasch
   f. 1898
   Myrtur í Auschwitz, 23.10.1943
Irma Barasch
   f. Marcuse, 1893
   Myrt í Auschwitz

Við Kronprinsensgade 13, kl. 10.45

Ruth Fanni Niedrig
   f. Sechelsohn 1920
   Myrt í Auschwitz í ágúst,1943

Við Bredgade 3, kl. 11.15

Ernst Platzko
   f. 1882
   Myrtur í Sachsenhausen, 16.10.1942

Við Sølvgade 34C, kl. 11.45

Schmul Sender Jonisch
   f. 1899
   Myrtur í Auschwitz í mars 1944

Ravnsborg Tværgade 3, kl.12.30

Pinkus Katz,
   f. 1875
   Látinn í Theresienstadt, 15.3.1944

Við Borgmestervangen 4A, kl. 13.10

Lieselotte Schlachcis
   f. 1910
   Myrt í Auschwitz, 30.1.1943

Við Rantzausgade 18, kl. 13.50

Herchel Fischel Choleva
   f. 1885
   Látinn í Theresienstadt, 17.10.1944

Við Carl Plougs Vej 7, Frederiksberg, kl. 14.20

Jacob Thalmay
   f. 1904
   Myrtur á dauðgöngu frá Auschwitz til Melk,
   9.3.1945

Steinar á Íslandi?

Ég hef lengi íhugað að steinar yrðu lagðir í götu Reykvíkinga, fyrir fólk sem vísað var úr landi, t.d. Rottberger-fjölskylduna og Alfred Kempner. Hægt er að minnast fórnarlamba nasismans með steinum, þó fólk hafi ekki verið myrt. Gyðingar og aðrir voru fórnarlömb íslenskrar flóttamannastefnu, sem var framfylgt af ríkisstjórnum sem að hluta til fylgdi straumum frá Danmörku, en voru þar að auki yfir sig hrifnar af þróun mála í Þýskalandi nasismans.

Hver steinn kostar 120 € (rúmlega 17.000 ISK miðað við gengi 15.6. 2019); og svo þarf vitaskuld að standa straum af kostnaði við heimssókn Gunter Demnigs sem leggur alla steinana. Hann ferðast látlaust og eyðir ekki neinu á sjálfan sig og neitar að búa á dýrum hótelum (sem verður ugglaust erfitt að leysa á Íslandi). Steinar fyrir íslenska sjómenn, sem létu lífið í árásum þýska flotans, koma einnig vel til greina. 

Hvað segja danskir fjölmiðlar?

Weekendavisen 14.6.29109

Politiken

Kristeligt Dagblad

Minby.dk

DR, Søndagsavisen 16.6.2019

Sjá  WWW.SNUBLESTEN.ORG

 

Hrókur alls fagnaðar eða skák og mát

Nú er ekkert annað fyrir sanna Íslendinga að gera en að heimta Ljóðhúsataflmennina aftur heim og kaupa hrókinn sauðalitaða sem nú stendur hæstbjóðanda til boða í Lundúnum. Hrókurinn flýr væntanlega land eins og allt frá Bretlandseyjum í Brexitinu.

Enginn vafi skal leika á því að taflmennirnir frá Lewis voru skornir út í tönn á Íslandi. Hvar annars staðar en í naflanum uppi við haus? Þar var að verki hagleikskonan Margrét Skögultönn sem fékk að sitja í Skálholti og skera og saga tennur fram í háa elli.   

Margrét var afar afkastamikil kona og miklir haugar af brotum úr rosmhvalstönn hafa ekki fundist ruslahaugum við fornleifarannsóknir í Skálholti - eins og kunnugt er. Svo þrifin hefur hún einnig verið, þó hún hafi fyrst og frems verið til í "tuskið".

Margrét var einnig með húðflúrsskemmu vestan við dómkirkjuna. Ekki þótti Margréti Skögultönn takast vel upp við að flúra eða skera út augu. Þau þóttu stara um of á þann sem á horfði. Íslenskur læknir, Þingeyingur, hefur sýnt fram á að ættgeng gerð af gláku hafið leikið Íslendinga grátt á miðöldum. Eða var það grá stara? Sama hvort er, sjúkdómurinn fannst aðeins á Íslandi og komst ekki á skip til Niðurlanda, sem var líklega fyrir bestu, þar sem glámskyggni var þar fyrir og er enn í ríkum mæli.

Þessi hræðilegi krankleiki olli því að Íslendingar gengu um með uppglennt augu, bæði bólgin og rauðsprengd, og tóku ekki eftir helmingnum að því sem gerðist í kringum þá. Bestu annálaskrifarar þjóðarinnar misstu af flestum eldgosum á Íslandi vegna glenniblindu, sem sjúkdómurinn var kallaður. Menn sáu smáatriði en ekki heildarmyndina. Enn eru íslendingar haldnir þessum sjúkdómi og halda að þeir búi á miðpunkti alheims, sem er vitaskuld alveg rétt eins og Guð almáttugur hefur stillt jörðinni upp út frá sínu sjónarhorni.

Gvöð minn góður! Glenniblindan var mikið vandamál á Íslandi á 12. öld. Sérstaklega fyrir listakonu sem aldrei hafði séð riddara spranga gráan fyrir járnum um túndrur Íslands. Fyrirsætur voru ekkert vandamál. Jón Kíghósti sat fyrir sem riddari og biskupar komu og fóru.

Eitt er það sem beinlínis sannar að taflmennirnir frá Ljóðhúsum og Íslandi hafi verið út skornir af Margréti. Búmark hennar og skjöldur sýnir eina merkustu uppfinningu Íslendinga fyrr og síðar fyrir utan skyrið.

Þegar ástin í hjónabandi þessarar merku hagleikskonu kulnaði og eiginmaður hennar Runólfur Tanni (ekki ættfærður í Íslendingabók inni nýju) hóf suðurgöngu til Rómar til að fá skilnað frá Margréti, fann hún upp Sofnísinn. Rúnki komst aftur á móti aldrei á leiðarenda og dó ofan á írskri portkonu í Andvörpum.

Köld eru kvenna ráð og neyðin kennir nakinni konu að búa til ís eins og sagt var. Margrét setti oft á tíðum mynd af sofnís á hagleiksverk sín. Líkt og skyrinu var stolið frá Íslendingum fyrir slikk á okkar tímum, fór sofnísinn sömu leið og er nú á dögum kallaður soft-ice. Í skemmu norðan kirkju var Margrét með ísbúð. Já, þið lesið rétt. Skemmur voru í lok 12. aldar út um allt.

Ein auglýsinganna fyrir handverk Margrétar sést til dæmis á baki hásætis eins af kóngum Margrétar sem rak í land í Ljóðhúsum er knörr Dehla hins þýska fórst á leiðinni til Dyflinnar. Ekki nóg með það. Á kónginum eru leifar af 1104 gjóskunni úr Heklu. Margrét notaði vafalaust H-1 vikur til að fínpússa verk sín, því á þessum tíma var hvorki til sandpappír né vatnspappír í Skálholti.

Það er ekki að spyrja að hugviti og listfengi Íslendinga fyrr á tíðum. Margrét keypti járn sín og sagir í Brynju. Lítið hefur breyst.

Ef vel er að gáð, lesendur góðir, þið þrjú sem enn lesið Moggabloggið, er þetta nú vitaskuld ekki ís með dýfu, né heldur hnetum, sem er miðreitis aftan á hásæti eins kónganna frá Lewis. Þarna er greinilega tilraun til að sýna köngul barrtrés. Nú vitum við ekki hvort Margrét Skögultönn gerðist nokkru sinni víðreist; hvort hún hafi tekið með sér köngla í minningunni frá heimsreisu, eða að hún hafi jafnvel smyglað honum til landsins (sjáið viðurlög við því í Grágás). En ef þessi ágæta eðalkona fór aldrei suður, líkt og margir, þá er ég næsta hræddur um að "ísinn" á hásæti konungs sé allgóð rök fyrir því að taflmennirnir frá Lewis hafi ekki verið skornir út á Íslandi.

Made in Norway. Íslendingar voru hins vegar miklu fyrr í abstraktlist en frændur þeirra - líkt og taflmaðurinn frá Baldursheimi í Skútustaðahreppi sýnir glöggt. Hann sýnir einnig geðstreitu þá sem lengi hefur einkennt Þingeyinga, og gott ef ekki er, þá er hann einnig með glenniblindu á lokastigi.

„Íslenskur“ hrókur metinn á milljón pund

1. maí

Fornleifur og ritstjórinn óska lesendum sínum nær og fjær, gleðilegrar hátíðar á degi verkalýðsins. Það er ávallt að styttast í byltinguna, en líklega verður aldrei neitt úr henni vegna mannlegra galla eða heimsendis.

Gísla Gunnarssyni svarað

Gísli Gunnarsson sagnfræðiprófessor (emeritus) er, þrátt fyrir latínubótina sem stagað er í afturendann á síðasta fasta starfstitli hans, alls ekki dauður úr öllum æðum. Í bókstaflegri meiningu þýddi emeritus aflóga, þegar Rómverjar notuðu þetta lýsingarorð einna mest um vinnuhesta og akuxa. Gísli hefur alltaf verið mikill vinnuhestur og engin gapuxi. Fylking sú sem fylgir Gísla á FB tilheyrir þó oft síðarnefndu tegundinni. 

Til að halda sínum góðu, gráu sellum í sambandi og liðugum stundar Gísli mikla leikfimisæfingar á FB, og það mest um hásvartnættið; stundum svo mjög að óhollt má þykja. Þessar æfingar hans eru mun herskárri en t.d. Müllers-teygjur eða almennilega daglegur göngutúr sem Jóni Árnasyni þjóðsagnaþul var ráðlagt að stunda af sérfróðum Skota, þegar Skotinn sá hve visinn og aumur Jón var fyrir neðan mitti af endalausri setu yfir lygasögum. 

Á FB sinni stundar Gísli þá æfingu heilsu sinni til bóta, að verja rétt Palestínumanna með því að vera plötusnúður og útsendingastjóri fyrir málstað Hamas og Fatah.

Gísli sendir í gríð og erg út greinar sem hann finnur á veraldarvefnum, og upp á síðkastið margar greinar um litla hópa gyðinglegra þverhausa sem eru á móti Ísraelsríki og hafa aðrar skoðanir á vanda Miðausturlanda en stór meirihluti gyðinga heimsins, bæði þeirra sem búa í Ísrael eða utan.

Það er í sjálfu sér ekki syndsamlegt að nota heilasellur sínar til þess að styðja baráttu sárhrjáðra manna sem Gísli vill að eignist vel vopnað ríki. Vandamálið hefst þegar hin hrjáða þjóð sýnir umheiminum, að hún kann ekki með þessi vopna að fara nema til þess að uppfylla heit sín um að útrýma nágranna sínum. Eins og margir Íslendingar, hefur Gísli valið sér Palestínumenn til að styðja sérstaklega, og reyndar fram yfir aðra hrjáða menn sem hafa þurft að þola miklu verri örlög en Palestínuarabar.

Gísli Gunnarsson bað mig á FB sinni í nótt, þegar ég svaf svefni hinna saklausu, um að skýra fyrir sér hvernig gangrýni á Ísraelsríki geti stundum talist til hreinræktaðs gyðingahaturs.

Þegar hann og heilasellurnar vakna í kvöld og hann hefur enn á ný leit að þriggja manna "samtökum "gyðinga sem hata Ísraelsríki - eða að grein eftir einhvern sem finnst bresku stjórnmálamennirnir Jeremy Corbyn og Ken Livingstone einstök gæðablóð, þá verður þetta svar tilbúið til lestrar fyrir hann. Þið lofið að vekja Gísla ekki af værum svefni fyrr en kl. 19 eða 20 að staðartíma út af þessu svari. Þær gráu í fólki sem er komið yfir fimmtugt þurfa nefnilega á nægri hvíld að halda, sérstaklega áður en haldið skal á Vesturbakkann eða til Gaza í huganum, meðan aðrir eru í Jerúsalem í draumum sínum.

Hvenær verður gagnrýni á Ísrael gyðingahatur?

Gagnrýni á Ísraelsríki á vitaskuld rétt á sér, en stundum væri málefnalegra að dreifa gangrýni sinni á ríki þar sem ástandið er miklu  en í Ísrael og á friðsemdareyjunni Íslandi norður í Ballarhafi. 

Gagnrýni á Ísraelsríki, Ísraelshatur og það sem sumir kalla antisíonismi, getur hins vegar auðveldlega snúist yfir í hreint gyðingahatur ef menn varast ekki orðaval sitt. En nú er orðaval einu sinni oftast nær birtingarmynd skoðana og tilfinninga manna. Hér skulu nefnd nokkur dæmi sem varða Gísla sjálfan í von um að það bæti skilning hans á því hvenær gagnrýni á Ísrael er orðin að gyðingahatri.

1) Gísli hefur um árabil bent á að núlifandi gyðingar séu flestir komnir af Khazörum, þjóð sem að hluta tók gyðingdóm um tíma. Þessa kenningu hefur Gísli tekið miklu ástfóstri við líkt og margir stuðningsmenn Palestínumanna - Hún sýnir þeim að nútímagyðingar séu ekki gyðingar í raun og veru og séu að mestu óskyldir þeim sem uppi voru á tímum Jesús frelsara sumar Íslendinga.  Þrátt fyrir að allar nýjar DNA-rannsóknir sýni að það sé engin fótur fyrir þessari kenning (sem reyndar var upphaflega sett fram af gyðingi) og sem notuðu var grimmt af nasistum áður en stuðningsmenn Palestínuaraba fóru að nota hana.  Þeir sem enn vitna í  Kahzarakenninguna eru gyðingahatarar. Þeir reyna að útrýma tilvist gyðinga með því að segja að þeir séu ekki "ekta gyðingar". Eins lítilmótleg  og ömurleg sem þessi óvísindalega samlíking er, þá er hún enn notuð á meðal þeirra sem safnast að Fjasbók Gísla sem flugur á mykjuskán, þegar hann skrifar um Palestínu. Gísli hefur þó sem betur fer nýlega gefið þessa dogmu um sagnaþjóðina Khazara upp á bátinn.

2) Margur maðurinn sem sækir í FB Gísla líkir Ísraelsríki í sífellu við Þýskalands nasismans og Ísraelsmenn og gyðinga við nasista, sem  og Gaza við gettó. Þetta fólk, sem ég held stundum persónulega að sé léttkexruglað þegar að þegar að áhugamálið þeirra kemur, telur það málstað Palestínumanna til stuðnings að tala í sífellu um þjóðarmorð í Palestínu. Ef það er ekki kúlan í kanónunni, það eru gyðingar vændir um að stunda þjóðernishreinsanir. Þetta síðasta kemur einfaldlega til af því að fólk í Palestínuiðnaðinum hefur greinilega ekki andlega burði til að kynna sér skilgreiningu SÞ og annarra alþjóðlegra stofnanna á þjóðarmorði.  Samlíkingar gyðinga/Gyðinga/Ísraelsmanna við böðla gyðinga í Evrópu er gyðingahatur. Það hefur fyrir löngu verið skilgreint og niðurneglt af sérfræðingum, bæði gyðingum og þeim sem ekki eru gyðingatrúar. Alþjóðlega samtök ganga einnig út frá því að þegar Ísraelsmönnum og gyðingum er líkt við nasista, þá sé það í raun svæsnasta gerð af gyðingahatri - þ.e. þegar fórnarlambinu er líkt við böðul sinn. Þetta gera margir á FB Gísla emirítus, sem gerðist sjálfskipaður gyðingafræðingur á Íslandi í ellinni.

Lækjartorg 2009. Táknin eru greinileg. Ekkert slys, aðeins hatur.

3) Ég get vel skilið að menn í hita átakanna fyrir botni Miðjarðarhafs æstist í hvert sinn sem átök hefjast aftur á Gaza, en samlíkingar þeirra, sem maður sér Palestínumenn einnig nota, sem og afneitun á Helför Gyðingar og engum ósóma, er engum til gagns og síst af öllu Palestínumönnum. Herferð Gísla er í hæsta lagi æsingur aldraðs manns í cyberspace og ekkert annað. Hann hjálpar engum og fær ekki einu sinni verðlaunapening frá Hamas eins og Sveinn Rúnar hefur fengið. Gísli hefur ekki heldur ort: "Israel, Israel über alles" líkt og Sveinn Rúnar Hauksson gerði hér um árið. Með því að sætta sig við fólk komi við á FB sinni með gyðingahatri er Gísli meðsekur í gyðingahatrinu.

4) Gísli Gunnarsson hefur einnig gert sig sekan um aðra gerð af svæsnu gyðingahatri. Árið 2003 skrifaði undir undirskriftasöfnum í HÍ, (með fólki eins og Helgu Kress og Þorbirni Broddasyni, https://notendur.hi.is/~peturk/ISRAEL/askorun.htm ) þar sem hann hélt sig vera að styðja áskorun frá 187 ísraelskum prófessorum sem að sögn vöruðu við þjóðahreinsunum Ísraelsmanna á Palestínumönnum í skjóli Íraksstríðsins. Gísli og aðrir lærðir menn hoppuðu umsvifalaust á þetta gabb, sem ættað var frá einum af mörgum áróðursmiðstöðvum Palestínumanna. Enginn prófessor í Ísrael hafði sett nafn sitt undir slíka undirskrifasöfnun eða beðið kollega á Íslandi að vera með. Gísli og líkt þenkjandi fólk gleymdi í andrá öfganna, að það eru Palestínumenn sem sífellt tala um að ryðja Ísraelsríki í sjó fram og "myrða gyðinga hvar sem þá er að finna", en ekki öfugt. Það var hreinræktað gyðingahatur sem Gísli Gunnarsson skrifaði undir og hvatti til, er hann taldi öruggt að Ísraelsmenn myndu stunda þjóðarhreinsanir í skjóli Íraksstríðsins.

Læt ég þessar skýringar nægja hinum aldna og virðulega prófessor sem stundar leikfimisæfingar með gráu sellurnar sínum til stuðnings hinna hrjáðu Palestínuaraba, sem reyndar hírast í best vopnaða "gettói" sem sögur fara af. Svokölluð gangrýni í garð Ísraels getur mjög auðveldlega tekið á sig mynd hreinræktaðs gyðingahaturs og gerir það oft hjá lesendum Gísla á Facebók hans. Sjón er sögu ríkari. Svo er líka bíó fyrir Gísla. Þetta er líklegast "áróðursmynd" samkvæmt Gísla.

Where anti-Zionism crosses into anti-Semitism should also be obvious: dehumanizing or demonizing Jews and propagating the myth of their sinister omnipotence; accusing Jews of double loyalties as a means to suggest their national belonging is of lesser worth; denying the Jewish people’s right to self-determination; blaming through conflation all Jews for the policies of the Israeli government; pursuing the systematic “Nazification” of Israel; turning Zionism into a synonym of racism. Roger Cohen

Vísindavefsskandallinn

Gísli Gunnarsson komst heldur betur í sviðsljósið nýlega, þegar Merrill Kaplan ungur aðjúnkt í Iowa í Bandaríkjunum, sem dvalið hafði á Íslandi við vinnu á doktorsritgerð sinni benti á villur og meinlokur í skýringargrein Gísla á gyðingahatri á Vísindavefnum. Gísli gerði talsverða umbætur, enda jaðraði það sem hans skrifaði við gyðingahatur. Gísla vini mínum, og sjálfskipuðum verndara til 30 ára, má segja það til hróss að hann er ekki einn um ruglið og þekkingarleysið á því sem hann hefur verið spurður um á Vísindavefnum. 

Eitt sinn var Guðrún Kvaran beðin um að skýra uppruna orðanna gyðings og júða en einnig skýra hvers vegna orðið júði er niðrandi? Í dönsku og þýsku eru notuð nauðalík orð um gyðinga sem ekki eru niðrandi. Guðrún Kvaran svaraði og sýndi þar með ljóslega fordóma sína og þar með algjöra vankunnáttu á því sem hún var spurð um:

"Neikvæða merkingin í júði á líklegast rætur að rekja til þess að gyðingar sem stunduðu viðskipti víða um heim á síðari öldum, þóttu erfiðir viðfangs, nískir okurkarlar og efnuðust oft vel. Þetta litu aðrir hornauga og farið var að nota jew, jøde, júði í neikvæðum tón um kaupsýslumenn af gyðingaættum. Hin neikvæða merking sem Jude fékk í Þýskalandi á árunum milli stríða og í síðari heimsstyrjöldinni er af öðrum toga og var tímabundin. Hún náði yfir allt fólk af gyðingaættum, ekki aðeins kaupsýslumenn".

Þarna blandar fræðimaður að hluta til orsökum og afleiðingum saman og sýnir algjört þekkingarleysi á því sem hún hún skrifar um. Rómverjar og kristin kirkja ólu á hatri gagnvart gyðingum og hvaða nafn sem þeir og aðrir notuðu, þá var það tengt neikvæðni í garð gyðinga og trúarbragða þeirra. Ástæðan fyrir því að gyðingar stunduðu lánastarfssemi er ekki skýrð af Guðrúnu Kvaran. Kirkjan lék aðalhlutverkið í því hve litla starfsmöguleika gyðingar höfðu. Guðrún gleymir því einnig að flestir sem hafa orðið fyrir illmæli með gyðinganafnbót eru ekki gyðingar, heldur okrarar sem kallaðir eru því ljótasta sem mönnum dettur í hug. Ég hef áður bent á þekkingarleysi Guðrúnar Kvaran (sjá hér) og læt þetta nægja nú. Gísli er svo sannarlega ekki einn á þessum furðulega hatursdalli HÍ.

Gyðingahatur nútímans er mikið vandamál á Íslandi. Sem betur fer hafa gyðingar búsettir á Íslandi aðeins orðið fyrir aðkasti í litlum mæli. Bílar þeirra hafa verið rispaðir og drullu kastað í hús þeirra og túlípanar hafa verið rifnir upp í görðum þeirra.

En ef menn hugsa sig ekki um og fara með offorsi í samlíkingum og hatursræðu í hvert skipti sem öryggið losnar á sprengjukösturum hryðjuverkasamtakanna Hamas (sem sumir Íslendingar skilgreina sem eins konar hjálpasveit skáta), þá sjáum oftar hroðalegt gyðingahatur á Íslandi í meintu hatri manna á hinum "vonda síonisma" Ísraelsríkis.

Veftímaritið Herðubreið stelur ljósmynd

Viðbót 6.3.2019 - Herðubreið hefur nú birt nafn höfundar ljósmyndarinnar

31. janúar 2019 birtist smáklausa á Tímaritinu Herðubreið sem Karl Th. Birgisson er í forsvari fyrir. Klausan ber fyrirsögnina Einn í áhöfn og er eftir Úlfar Þormóðsson. Hún fjallar um þau örlög sem kapítalisminn hefur skapað, og sem veldur því að aðeins einn Íslendingur er í áhöfn á íslensku skipi. Nærvera Íslendings varnar því greinilega ekki að skip fái á sig brotsjó.

Til að myndskreyta klausuna gripu menn í Herðubreiðarlindum til vafasams myndastulds í anda verstu kapítalista. Þeir tóku hluta af ljósmynd sem ég hef tekið í Kaupmannahöfn og hef birt á tveimur blogga minna hér og hér á Fornleifi. Herðubreiðarmenn birtu hana án þess að nefna höfund ljósmyndarinnar.

Skjámynd af vefritinu Herðubreið

Ég hafði samband við Herðubreið og fékk tvö svör, nafnlaus:

"Sæll og og forláttu síðbúið svar. Nú leggjumst við í rannsóknir. Vitum ekki hvernig myndin komst í myndabankann okkar, en takk fyrir að láta vita." Og síðar: "Sæll Vilhjálmur. Með fullri virðingu fyrir fræðistörfum þínum, þá getum við ekki fallist á að myndin sé eftir þig, þar sem hún er hluti af auglýsingu frá Eimskipafélagi Íslands, eftir því sem við komumst næst. Endilega láttu vita ef við förum vill vegar."

Þar sem ég taldi mig hafa skýrt málið út fyrir Herðubreiðarritstjóranum, eða réttara sagt þeim huldumanni sem svaraði mér, að þeir mættu nota ljósmynd mína ef þeir birtu nafn mitt og greindu frá því hvar myndin sem þeir skáru birtist skrifaði ég fyrr í dag til "Herðubreiðaröræfa":

Sæl "Herðubreið"

Ég tók ljósmyndina af auglýsingu í 80 ára dagblaði sem varðveitt er í Ríkisskjalasafninu í Kaupmannahöfn. Ég birti myndina á bloggum mínu í lágri upplausn, en hún hafði ekki verið uppi á borðum Íslendinga fyrr en að ég gerði henni skil.

Þar sem engin undirritar skilaboð "Tímaritsins Herðubreiðar" til mín undir nafni, get ég ekki tekið þessi svör ykkar alvarlega. En mér er full alvara og hinn nafnlausi maður sem svarar fyrir Herðubreið er að mínu mati óvenjulega kokhraustur þegar hann ver þjófnað á myndverki mínu.

Ljósmyndin, sama hve léleg hún er,  er verk mitt. Ég miðlaði þessari 80 ára auglýsingu í morgunblaðinu Politiken til Íslendinga á bloggum mínum. Áður en það gerðist var auglýsingin ekki þekkt á Íslandi og var t.d. ekki með í bók um sögu Eimskipafélagsins. Veftímaritið Herðubreið tekur svo myndina og sker hana í búta og birtir einn bútinn án þess að minnast á höfund. Höfundar myndverka hafa rétt og ég er höfundurinn.

Vinsamlegast getið höfundar ljósmyndarinnar sem þið hafið notað. Nafn hans stendur fyrir neðan þessi svör.

Virðingarfyllst,

Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson

 

Viðbót 6.3.2019 kl. 01.35 HERÐUBREIÐ hefur fyrir 10 mínútum síðan vinsamlegast fallist á ósk mína og merkt mynd mína mér (reyndar sést myndin ekki lengur, en það er tæknilegt atriði sem Herðubreiðarmenn verða að leysa). Myndin mun að sögn hafa verið notuð áður á Herðubreið. Ég þakka fyrir heiðarleg viðbrögð Herðubreiðar og verð að fara að vara mig á því að "stela" myndum frá öðrum. Við verðum öll að passa okkur og athuga hvað maður er að taka. Ég var ekki á höttunum eftir greiðslu, en stundum er það víst tilgangur manna.

Ágæt hryðjuverkavörn Minjastofnunar

Nýjasta birtingarmynd minjavörslunnar á Íslandi er að flytja til styttur bæjarins. Þetta kemur fram í hasarfréttablaðinu DV. Minjavörður Ríkisins er enn einu sinni í vondum málum, en nú styður Minjasvið Fornleifs Stínu Stuð heils hugar.

Loks kom góð tillaga frá Minjastofnun, sem heil brú er í - og jafnframt framtíðalausn fyrir styttuskömmina af Skúla Magnússyni. Er ekki tilvalið að nota hana sem staðlaða, íslenska hryðjuverkavörn? Hún sýnir mann með ygglibrún, 1,5 metra herðabreidd og höku sem er líkust stuðara á Scania trukki. Það vill vitaskuld enginn túrhestur búa á hóteli þar sem slíkt ofurmenni gnæfir yfir þeim. "Bad people" pakk sem vill til Íslands mun taka næsta flug heim, ef svona styttum yrði komið fyrir í Leifsstöð. Hægt væri að selja Skúla til BNA, svo Trump hætti við reisa vegginn sinn.

Heimildir sýna reyndar, að Skúli fógeti hafi verið ræfilslega lítill, sköllóttur og álútur græðgiskarl - ekki ósvipaður þeim lítilmennum sem vilja breyta Íslandi í Hótel og fjallkonunni í innanhússportkonu og módel. Innréttingar Skúla voru náttúrulega heldur ekki ofan á Víkurgarði. Því verður að fagna að þessi hryllingur, sem tákna á athafnamanninn Skúla, verði í framtíðinni notuð sem slysavarnarverkfæri og hryðjuverkavörn.

Í staðinn væri hægt að setja styttur af beinagrindum, til að minnast kirkjugarðsins sem íslenska græðgin og meðalmennskan  hraunaði yfir. Það gæti verið listaukandi fyrir ferðamennina sem á að mergsjúga og blóðmjólka á hótelinu. Myndirnar við þennan pistil er tvær tillögur sem borist hafa samkeppni Fornleifs fyrir minnismerki um beinin sem brott voru numin úr Víkurgarði.

Sendið endilega inn tillögur. Verðlaun verða nótt í svítu á Reykjavík Hotel Hilton on the Skeletons í Reykjavík, þegar það kemst í gagnið. Innifalið er beint útsýni inn í Alþingi Íslendinga. Selshljóð fyrirmenna eru innifalin í morgunverðinum. Vinningshafinn verður afhjúpaður 1. apríl 2019.

Ingibjörg Sólrún er eins og pálmarnir í Vogahverfi

Hún frú Ingibjörg (ISG) býr nefnilega í glerhúsi líkt og sumir flokksfélagar hennar í Reykjavík. Það kemur svo greinilega í ljós í nýjasta útspili hennar sem greint hefur verið frá á Stundinni.

Háheilagt starfslið Stundarinnar hefur um stundarsakir fært sig upp yfir mitti, ofar en rauðriðnar hreðjar Jóns Baldvins Hannibalssonar, og er þannig séð komið langt yfir þau málefni sem fjölmiðillinn sérhæfir sig einna mest í.

Stundin birtir nú frásögn af ummælum sem fyrrverandi utanríkisráðherra Íslands, Ingibjörg Sólrún Gísladóttir, lét falla á Facebook sinni. ISG er konan sem fór á fund Assads á Sýrlandi til að koma Íslandi í Öryggisráð Sameinuðu Þjóðanna - og sem nú er forstjóri ODIHR, Lýðræðis- og mannréttindaskrifstofu Öryggis- og samvinnustofnunar Evrópu, sem lítið eða alls ekkert verður ágengt í baráttu í helfararafneitun og gyðingahatrið sem grasserar í Austur-Evrópu - enda gerir stofnunin ekkert að viti í þeim efnum undir slakri forystu ISG.

Frú 18 má ekki tala

Ekki bannaði ISG fréttir af ferðum sínum til alræmdustu illmenna og gyðingahatara Miðausturlanda Íslandi til stuðnings, en nú fárast hún yfir konuskömm á Íslandi sem telur sig, í aumri whitetrash-tilveru sinni á Íslandi, vera úrval hins lítilfjörlega "aríska kynstofns".

Hefur kona þessi látið flúra töluna 18 á hálsinn á sér, en það mun tákna bókstafina A og H samkvæmt nasistum. Brennimarkið AH stendur líklega einnig fyrir Arískur Hálfviti. ISG vill láta banna RÚV að sýna þátt sem fjallar um konu þessa og ófarir hennar í lífinu.

En af hverju leggst ISG svona lágt og gegn íslenskri konu með þráhyggju? Af hverju vill hún láta banna henni að tjá skoðanir sínar? Á ISG inni fyrir slíkum herferðum? Það tel ég varla.

Þegar Ísland var fremst á meðal þjóða og logið var að Dönum um ágæti fínansfurstanna íslensku á fundum í Danmörku

Er Dr. Efraim Zuroff hjá Simon Wiesenthal Center í Jerúsalem, sem ég hef starfað fyrir, fór fram á að íslensk yfirvöld rannsökuðu mál nasistans og gyðingamorðingjans Eðvalds Hinrikssonar (Evald Miksons), setti ISG og aðrir stjórnmálamenn, t.d. þokkapilturinn Jón Baldvin Hannibalsson sig upp á móti því.

Sumir íslenskri stjórnmálamenn, sem ekki kunna að skilja óskylda hluti frá hverjum öðrum, héldu að Davíð Oddsson þáverandi forsætisráðherra hefði fengið beiðni frá Ísraelsstjórn um að rannsaka stríðsglæpamanninn og morðingjann sem Íslendingar höfðu skotið skjólshúsi yfir.

Vegna stuðnings við hryðjuverkastarfssemi í Miðausturlöndum var ISG á því að ekki mætti hreyfa við Eðvaldi Hinrikssyni, því hún taldi að Ísraelsríki væri á bak við beiðnina um að íslensk yfirvöld rannsökuðu fortíð hans. Þó svo að í ljós hefði komið, að Ísraelsstjórn hefði ekkert haft með beiðnina til Íslenskra yfirvalda að gera, hófst ferli algjörrar afneitunar á Íslandi, sem í tóku flestir stjórnmálamenn og allir fjölmiðlar utan einn og jafnvel íþróttasambönd.

Íslendingar vernduðu gyðingamorðingja og stríðsglæpamanna frá réttvísinni. ISG fór einna fremst í þeirri aðför að gyðingum nútímans sem reynt hafa að fá réttvísinni framgegnt gagnvart böðlum Gyðingaþjóðarinnar. Því verður aldrei gleymt, Ingibjörg Sólrún Gísladóttir! Þú varðir stríðsglæpamann og komst í veg fyrir að mál hans yrði tekið upp og hefur aldrei beðist afsökunar á því klámhöggi þínu. Mikson átti vitaskuld líka rétt til varnar, en á það reyndi aldrei, vegna einlægs haturs sumra íslenskra stjórnmálamanna í garð gyðinga og Ísraelsríkis, sem á stundum hefur nálgast sjúkleika.

Vitaskuld er kjánalegt að gefa afvegaleiddri, og jafnvel veikri manneskju, auglýsingu fyrir öfgaskoðanir sínar í fjölmiðlum. Konan telur að útrýmingar á gyðingum hafi ekki átt sér stað. 

En hún á sér skoðanafélaga. Morgunblaðið birti t.d. á 10. áratug síðust aldar greinar eftir rugludall sem hafði sömu skoðanir og varði Morgunblaðið hann með skoðanafrelsi, tjáningarfrelsi og ritfrelsi. Ég og líffræðikennari minn í menntaskóla, Örnólfur heitinn Thorlacius, voru einu mannverurnar á Íslandi sem töldum ástæðu til ávíta birtingu helfararafneitunar í Morgunblaðinu. Öllum öðrum virtist vera skítsama.

Ég hef skipulega skráð niður fjölda manna á Íslandi sem hafa látið sömu skoðanir í ljós og vitleysingurinn sem afneitaði helförinni í Morgunblaðinu, fyrir utan alla þá sem ærast fyrir hönd Palestínuaraba í hvert skipti sem skálmöld þeirra er glædd meira hatri.

Ærsl Íslendinga og sorakjaftur hjálpa Palestínumönnum vitaskuld ekki neitt. Almenningur Palestínu veit ekkert um Íslands og peningarnir sem streymt hafa frá Íslandi fara með öllum hinum milljörðunum í betlifé siðspilltra leiðtoga Palestínumanna.

Fjöldi manns á Íslandi skrifar ólíklegustu hluti þegar átök á milli Palestínumanna og Ísraels blossa upp. Skoðið athugasemdardálka fjölmiðlanna og blogg, þar sem maður sér fólk skrifa að "Hitler hefði átt að ljúka ætlunarverki sínu."

Á að gefa konu, sem er haldin nasistagrillum, sendingartíma á RÚV?

Afneitun þess að fólk eins og hún sé til, er að mínu mati hættulegri en að leyfa henni ekki að spreða hatrinu. Hatur hennar og fávísi gæti orðið öðrum til varnaðar. Í landi þar sem yfirvöld hafa ekki framfylgt loforði sínu frá 2000 á alþjóðavettvangi, loforði um að kenna börnum og unglingum um helförina, er vitaskuld ekki óeðlilegt að að helfararafneitarar séu til. 

Við verðum einnig að minnast þess að íslensk nasistafífl komust í góðar stöður eftir stríðsárin, sem (ómenntaðir) seðlabankastjórar, lögreglustjóri og alþingismenn, að ógleymdum kratanum Jónasi Sveinssyni sem gaf út svæsnasta, andgyðinglega efnið sem sögur fara af á Íslandi. Þetta voru allt betri borgarar síns tíma og sátu einnig í ríkisnefndum og Norðurlandasamstarfi.  

Fyrst þessir "mektarmenn" voru virtir þjóðfélagsþegnar, má  þá ekki rugluð kona með grillur, sem eru jafnhatursfullar og þær sem íslensku nasistarnir höfðu á 20. öld, spúa þeim út á RÚV. RÚV er með fréttastofu þar sem nokkrir starfsmenn hafa skipulega spýtt út lygafréttum frá Miðausturlöndum. Sama RÚV sá til þess að ekki yrði minnst eðlilega á mál Eðvalds Hinrikssonar í kjölfar þess að íslenskir stjórnmálamenn, með Ingibjörgu Sólrúnu fremsta í flokki, ásamt Ólafi Ragnari og Jóni Baldvin, friðuðu stríðsglæpamann og hindruðu að mál hans yrði rannsakað á Íslandi.

Ég tel gott að Íslendingar fái að sjá, hvers konar ómenning grasserar á Íslandi. Sama hvort það eru öfgaskoðanir Ingibjargar Sólrúnar eða kynsystur hennar, sem hefur látið flúra 18 á hálsinn á sér. Vonandi sjá einhverjir, að skoðanir mektarmannanna sem hófu stjórnmálaferil sinn í nasismanum voru ekki víðsfjarri rugli nýnasistans í dag.

Íslendingar eru margir helsjúkir af gyðingahatri, á sama hvaða væng stjórnmálanna sem þeir eru. Því verður ekki leynt.

Á að banna viðtöl við gamla komma?

Nú, ég gleymdi næstum því öllum þeim Íslendingum sem báru helstefnu Sovétkommúnismans á gullstóli og boðuðu hana gagnrýnislaust á Íslandi. Hjá þeim var nú margur potturinn brotinn í afneituninni og hatrinu. Þjóðviljinn var t.d. fyrst fjölmiðillin sem réðst á gyðing eftir síðara stríð fyrir að leyfa sér í Morgunblaðinu af öllum stöðum að skrifa um ógnarstjórn Rússa í fyrrverandi heimalandi hans, Litháen, sem leysti af hólmi ógnir nasismans. 

Helgislepjukórar Íslands, sem eru nokkuð margir, ættu að kynna sér sögu landsins betur áður en þeir góla í glerhúsum sínum.

Mæli ég með því að RÚV taki einnig viðtal við Ingibjörgu Sólrúnu Gísladóttur, um ferð hennar til Assads og stuðning hennar við Eðvald Hinriksson. Það myndi smellpassa inn í þessa þáttaröð um subkúltúra á Íslandi sem RÚV sýnir um þessar mundir. 

Það er víst kominn tími til þess að starfslið ODIHR, Lýðræðis- og mannréttindaskrifstofu Öryggis- og samvinnustofnunar Evrópu, sem Ingibjörg Sólrún Gísladóttir er forstjóri fyrir, og alheimur allur, fái betri upplýsingar um yfirmann ODIHR og fortíð hennar. Hvað kallar maður það, þegar fólk vill koma í veg fyrir að rannsókn fari fram á gyðingamorðingja úr síðara stríði? Vita samstarfsmenn ISG í Varsjá, að hún heimsótti einn helsta talsmann útrýmingar Ísraelsríkis, fjöldamorðingjann Bashar al-Assad.

ISG ætti að mínu mati að segja starfi sínu lausu hjá ODIHR hið fyrsta, vegna algjörs ótrúverðugleika. Kona, sem kom í veg fyrir að stríðglæpamaður yrði sóttur til saka á Íslandi, á ekkert erindi í slíkt starf.