Býsna skal til batnaðar

Það hefur víst ekki farið framhjá neinum, að austur á landi er verið að grafa upp heljarmikla og fallega skálarúst frá því fyrir "hefðbundið" landnám. Einkunnarorðin því eldra því betra, virðist vera mjög í tísku um þessar mundir. Á Stöð virðist hafa verið fjölbýlishús, sem norðmenn kölluðu skåle på skåle på skåle.

Bjarni, fornvinur minn, Einarsson grefur upp svo kallaða "stöð" austur á Stöðvarfirði. Þar hefur hann fundið indverska perlu úr áður óþekktum steini (Kreolite) (sjá hér sællar minningar), og meira að segja Auga Allah - perlu (sjá hér). Hin mikla bæjarrúst, er bækistöð fólks sem mikilmenni í Noregi, Haraldr heldurknappr, sendi til að vinna vöru sem nóg var til af í norskri lögsögu. Fólkið sem dvaldi í Stöð var skv. Bjarna vini mínum, var sent fullmönnuðu frá Noregi. Áhöfnin stundaði svo veiða og handverk - og bræddi lýsi. Einnig var siglt med skreið til Noregs. Þetta mun hafa verið mjög arðbær iðja sem sannar enn og aftur að Norðmenn stíga ekki í vitið. 

Nú er Bjarni í neðstu gólfskánum elsta skálans á Íslandi og fornminjarnar velta upp eins og áður og eru jafnframt hraðtúlkaðar á staðnum eða á FB.

Dýr

Lítill "sandsteinsmoli" (sem sennilegar er leirmillilagasteinn skv. Páli Imsland jarðfræðingi, sem á liðinni öld gerði rannsókn á álíka steinum fyrir mig), rétt tæplega 2,5 sm. að þvermáli, fannst nú í vikunni austur á Stöð.

Bjarni tjáði öllum á FB sinni 14. júní, að á molann hefði verið rist mynd af dýri (sjá ljósm. efst). "Hver fjandinn", hugsaði ég, þegar ég sá það; "Þekktu menn tígrisdýr eða sebrahesta í Noregi á tímum hins óarðbæra stöðvaævintýris á Íslandi?"

Skip

En einn vinur Bjarna í útlöndum benti honum varlega á, að ef maður sneri myndinni 180 gráður væri komin mynd af skipi undir fullum seglum. Bjarni sneri steininum þegar við og viti menn: Þarna var kominn farkosturinn sem ferjaði farandsverkafólkið til Íslands, til að vinna ódýrt vöru sem kostaði miklu meira að vinna í verðbólgu-Noregi. Bjarni skrifaði: Svona ætti hún að snúa og þá höfum við skip undir seglum. Býsna klassískt riss af víkingaskipi.

Ég stakk upp á sebrahesti - eða dauðum sebrahesti á bakinu, til vara, ef völunni er snúið 181 gráðu. Einnig datt mér í hug kort yfir helstu götur Kaupangs í Noregi. Ég er nefnilega alinn upp á annarri stofnun í fræðunum en Bjarni, og vill helst fá greiningu á skurðlistaverkinu undir smásjá, áður en ég sæi ferju farandsverkamannanna á Stöð á setlagasteini.  En ég söng þá aðeins með hinum vitleysingunum á FB og stakk upp á að í stafni knarrar Bjarna F. á Stöð stæði stöðvarstjórinn (Lagerkommandant líkt og þeir hétu síðar hjá mikilli menningarþjóð í suðri). Hann getum við kallað Auðunn Djúpúðga.

Jamm, svo dásamlega margslungin (og snælduvitlaus) getur fornleifafræðin á Íslandi verið.

Býsna skal til batnaðar, líkt og þeir sögðu löngu síðar á löglegri landnámsöld sem hrint var í framkvæmd árið 872 eftir eitthvað hádegið í ágústmánuði það ár -  Ódýr grútur hætti samstundis að fljóta frá Íslandi til Noregs. Norska krónan hefur reyndar aldregi borið barr sitt eftir það, sem og eftir að einhver ættarlýti úr Gulaþingslögum kenndi Íslendingum að teikna skip undir seglum. Ljóstraði hann þar með upp hernaðarleyndarmáli. Norðmenn náðu sér eigi fyrr en Guð gaf þeim olíuna.

Spurning til Bjarna F. Einarssonar: Hvaða mynstur er það sem sést á kanti steinsins?