Oh Lord won't you buy me a Mercedes Benz

Þótt margir eigi erfitt með að trúa því, þá hef ég átt og ekið Mercedes Benz. Já þið lesið rétt.

Ég fékk reyndar bílinn í 2. ára afmælisgjöf frá afa mínum og ömmu, en afi hafði látið einhvern kunningja sinn á Fossunum kaupa bílinn fyrir sig í Þýskalandi. Ég var alls ekki barn sem benti á allt og fékk það. Ég fékk bara allt án þess að benda.

Eins og sjá má á myndinni var ég ekki lítið ánægður með kaggann. Þetta var smækkuð mynd af Benz 190 SL, en fótstiginn útgáfa. Á þessum eðalvagni, sem var póstkassarauður, voru ljós og stefnuljós og flauta. Þetta var rammþýsk framleiðsla frá FERBEDO (Ferdinand Bethäuser GmbH & Co.) verksmiðjunum i Fürth, sem enn eru í leikfangaframleiðslu.

Ekki man ég beint eftir því er ég fékk tryllitækið, en ég man samt vel eftir þessu farartæki sem flutti með mér úr Vesturbænum í austurhluta borgarinnar, þegar foreldrar mínir keyptu hús þar þegar ég var á 4. ári. Í götunni vakti tryllitækið strax mikla athygli hjá yngri sem eldri drengjum. Þá voru reyndar ljós og flauta og ýmislegt annað úr lagi gengi, því það leyndist dálítill bifvélvirki í mér á fyrstu æviárum mínum. Ég var algjör ökufantur. Mér var ýtt um götur af stærri drengjum, sem fengu svo í staðinn að ærslast að vild í bílnum úti í götu, sem þá hafði ekki einu sinni verið malbikuð. Bíllinn missti því fljótt fyrri fegurð sína og varð algjör drusla.

Einhverju sinni tók afi bílinn aftur og hann var gefinn fátækum dreng í Höfðahverfi. Ég sá stundum eftir Benzanum, en ég var fyrir löngu vaxinn upp úr bílnum og bíladellunni, sem ég hef aldrei síðan fengið. Ég vona að einhver hafi haft af honum eins mikla ánægju og ég.

Það er nú alveg á hvínandi bremsunni að þessi gripur geti verið til umtals hér á Fornleifi. En sams konar vagnar, sem tilheyrðu þægum drengjum sem líklega bjuggu allir við malbikaðar götur, hafa farið fyrir þó nokkuð fé á stórum uppboðum uppboðshúsa á síðari árum. En alltaf hefur mér þótt undarleg börn sem ekki léku sér eða leyfðu öðrum að leika sér af fallegum leikföngum sínum og bíða þangað til þau verða 50 ára og fara með gullin sín á uppboð.

Vel getur hugsast, að þegar ég vinn í Lottó, muni ég kaupa mér svona bíl til að aka inn í barndóminn á.

Ég lýk þessari nostalgíu með þessari bæn Janis Joplins og ykkar sem aldrei hafið átt Benz eins og ég og Jón Ásgeir.

Faðirin at Trabant er deyður

Já, faðir Trabantsins er allur, ef trúa má færeyska netmiðlinum Portal. Werner Lang dó sl. mánudag á heimili sínu í Zwickau, 91 að aldri. Þessi tíðindi las ég þegar ég var að leita að fréttum um hvernig Krataprinsessan danska, Thorning Smith, ætlar að svíkja Færeyjar í makríldeilunni.

Þessi eðalalþýðuvagn var á tímabilinu 1957 til 1991 framleiddur í yfir 3 milljónum eintökum í Zwickau og slatti þeirra endaði ævi sína á Íslandi.

Ekki átti ég Trabant, en ók um tíma Wartburg skutbíl, kommísaraútgáfu með lituðum rúðum og sérlega góðu gerviefni í klæðningu og miklu af krómi. Móðir mér gaf mér loks þennan bíl sinn, vel notaðan. Hann þjónaði lengi vel sem bifreið fornleifarannsóknanna í Þjórsárdal og bar nafnið Brúnó, sem vísaði til litar bílsins, sem var karamellubrúnn.

Sonur minn var mjög veikur fyrir Trabant þegar við fórum nýverið á DDR-safnið í Berlín, en merkilegri þótti honum þó flokksgæðinga-Volvoinn sem þar var líka til sýnis. Nokkrum dögum síðar heyrði ég af umhverfisvænum ljósbláum Volvo Steingríms J. og sá þá að sænskt öryggi og velferð tryllir verkalýðsforingja og byltingarseggi meira en alþýðudrossíur.

Trabant er og verður hluti af sögu Íslands, þótt hér hafi Fornleifur farið hættulega nærri nútímanum.

Sonur minn setur sig í stellingar bílstjóra Honneckers

 

Steingrímur mætir hjá ÓRG á sænskum Palmeobile - Palmoline