Rassbolti

Af öllum boltaleikum veraldar valdi heimurinn örugglega leiðinlegustu gerðina, knattspyrnuna. Á Ítalíu var þekktur fjöldi knattleika á endurreisnartímabilinu, en Ítalir hafa tekið ástfóstri við fótboltann frá Bretlandseyjum, sem jafnvel hefur stolið nafni gamalla knattleikja Ítalíu, calcio.

Leiðinleg fyrirbæri eins og Rugby og bandaríski ruðningsboltinn hafa lifað af, og jafnvel er kominn ný gerð af því síðastnefnda, þar sem ungar konur leika, og þar sem rassskoran, rasskinnarnar og brjóst eru öllu sýnilegri en tuðran sem þær hlaupa með og sparka aðeins nokkrum sinnum í.

Með góðri markaðssetningu og auglýsingaherferð er Fornleifur viss um að "rassboltinn" frá Mið-Ameríku hefði líklega náð heimsvinsældum hefðu frumkvöðlar hans ekki dáið úr sjúkdómum sem hvíti maðurinn bar með sér til nýja heimsins. Reyndar hafa menn verið að bauka við að endurreisa þennan leik á mismunandi hátt í Mexíkó. Útkoman er upp og ofan enda mismikill þjóðernisrembingur í "endurlífgunartilraunum" á þessum knattleik.

Búningabók Christops Weiditz

Einn maður þýskur, Christop Weiditz að nafni, rómaði knattleik indíána mjög í Búningabók sinni (Trachtenbuch Christop Weiditz), handriti sem hann ritaði um og teiknaði búninga fólks sem hann komst í kynni við á Spáni og víðar. Handrit Weiditz er í dag varðveitt á Germanisches Nationalmuseum í Nürnberg og hefur handritanúmerið Hs. 22474. (Sjá nánar og meira hér, hér og hér.er hægt að sjá aðrar myndir Weiditz af indijánum og öðrum sem hann hitti á Spáni).

Talið er að Weiditz hafi teiknað "rassboltamenn" árið 1528-29, er hann var staddur á Spáni. Árið 1528 tók Hernando Cortés, níðingurinn sem sigraði Mexíkó með farsóttum, nokkra indíána með sér til Spánar. Þar voru þeir sýningargripir við hirð Carlosar V, já ekki ólíkt Sverri Agnarssyni í moskugerningnum í Feneyjum nú nýlega. Meðal þessa indíána voru boltamenn Azteka. Þeim lýsir vel Weidnitz í búningabók sinni.

Við myndirnar af indíánum í rassboltaleik (sem er nafn upp á mína ábyrgð) skrifar Weiditz:

Auf soliche manier spilen die Indianer mit ainem auf geblassen bal mit dem hindert On die hend an Zue Rieren auf der Erdt haben auch ain hardt leder for dem hindern dar mit er vom bal den widerstreich Entpfacht haben auch solich ledern hent schuech an.

Sem skilst kannski betur á nútímaþýsku:

Auf solche Manier spielen die Indianer mit einem aufgeblasenen Ball mit dem Hintern ohne die Hände anzurühren auf dem Boden. [Sie] haben auch ein hartes Leder vor dem Hintern, damit dieses vom Ball den "Widerstreich" empfängt. Sie haben auch solche lederne Handschuhe an.

En fyrir þá sem ekki hafa lært þýsku útleggst þetta á íslensku:

Á þennan máta leika Indíánarnir með uppblásinn bolta með bakhlutanum, án þess að snerta jörðina með höndunum. [Þeir] bera einnig hart leður á bakhlutanum, þannig að það [leðrið] gefi boltanum mótspyrnu. Þeir bera einnig sams konar leðurhanska.

Gúmmíbolti

Þó svo að Christoph Weidnitz lýsi uppblásnum bolta, sem menn þekktu á Spáni og á Ítalíu, þar sem slíkir boltar voru kallaðir pellone eða ballon, þá hefur í þessum leik Azteka örugglega verið notast við gúmmíbolta. Dómeníkusarmunkurinn Diego Duran lýsir þannig bolta árið 1585.

Hann var jafn stór og lítill keilubolti og var gerður úr efni sem kallast ollin sem er kvoða úr ákveðnu tré. Þegar kvoðan var soðið varð hún teygjanleg. Kvoðan er í miklum metum hjá þessu fólki, bæði sem lyf sem og til trúarlegra fórna.  [Gerð að bolta] eru hopp og skopp eiginleikar boltans, upp og niður, fram og til baka. Boltinn getur gert þann sem hleypur á eftir honum örmagna áður en hann nær honum.

Kólumbus mun hafa tekið slíkan gúmmíbolta með sér frá eyjunni Hispanjólu (þar sem á okkar tímum heitir Haíti og Dómeníkanska lýðveldið).

Næsta víst má telja að það hafi verið til nokkrar gerðir af boltaleikjum í Miðameríku þar sem notaðir voru gúmmíboltar. Í Mexíkó vor knattleikir með gúmmíboltum einnig hluti af trúarathöfnum. Í Mexíkó var leikið á stórum völlum eins og þessum, Á síðari árum hafa menn reynt að endurvekja þessa leiki á mjög mismunandi máta:

 

Brosleg sjálfsmynd Christoph Weiditz (1498-1559) eins og hann segist hafa litið út þegar hann var 25 vetra. Jú, hann var greinilega líklegur til að hafa áhuga á þjóleikum pilturinn sá.

Því miður gaf Christoph ekki betri skýringar eða leikreglur fyrir rassboltann sem hann varð vitni að á Spáni, en ætli sé ekki hægt að skálda í eyðurnar. Ég sé þetta fyrri mér: Áður en leðurskjöldurinn kom til hefur það líklega hent að menn hafi gripið boltann með rasskinnunum, en það var algjörlega bannað. Ég sé fyrir mér miklar vinsældir rassboltans. Innan nokkurra ára verður þessi fagri leikur ugglaust keppnisíþrótt á Ólympíuleikunum.

Skóverksmiðjur sem láta lítil börn líma sóla eru þegar farnar að hanna "handskó" fyrir þessa íþrótt, sem er miklu eldri og göfugri en knattspyrnan. Mannafórnum eftir leiki verður stillt í hóf.

Ítarefni af netinu:

Hasso von Vinning: Paraphernalia for the Ceremonial Ball Game in Ancient Mexico

Felipe Solís: The Sacred Aztec Ball Game

Endurskapaður boltaleikur Azteka. Menn eru ekki allir á sömu skoðun um hvernig reglurnar hafa verið. Mjög greinilegt er, að rassleður það sem Weidnitz teiknar á indíánum Cortez er ekki til staðar á leikmönnum í dag. Men taka boltann á lendina og með mjaðmahnykk eða handleggshöggum. Allt frekar slappt að sjá. Fornleif grunar að blöndun við hvíta manninn, sem ávallt hefur verið mjög stífur og óliðugur, hafi mögulega gert það að verkum að "nútíma-Aztekar" eru síður liðugri en sumir forfeður þeirra voru á 16. öld.