8) Bútur fyrir Halldór einan - Halldór lyftir leynd af 6 skjölum sinna um FBI og Laxness

Nú færist sko aldeilis fjör í fríbók Fornleifs um Halldór Kiljan Laxness.

Er Halldór Guðmundsson sá fríbókina, sem er í byggingu á Fornleifi, tók hann mjög vel í óskir mínar um að fá að sjá skjöl sem varða það sem hann og aðrir telja aðför að frama Laxness í Bandaríkjunum - skjöl sem hann hafði reyndar ekki ekki höndum við útgáfu bókar sinnar um Laxness á íslensku og síðar á dönsku. 

Ég þakka Halldóri innilega fyrir skjölin (sem hann sendi mér 9. júlí 2021). Þau eru reyndar ekki mörg. Þið getið rannsakað þau sjálf og lesið, án þess að sjá samsæriskenningar eða lesa milli línanna:

hér (2. júlí 1947)

hér (5. sept 1947)

hér (19. sept 1947)

hér (1948)

hér (1957) og

hér (1959)

Halldór fullvissar mig um að hann eigi enn til kassafylli af slíkum skjölum. Þau mikilvægu skjöl verður vitaskuld að birta sem fyrst, svo Kalda Stríðið haldi ekki endalaust áfram á Íslandi.

Ég sé hins vegar, í fljótu bragði, akkúrat ekki einn einasta stafkrók í þeim skjölum sem Halldór hefur sent mér, sem fjallar um ásetning íslenskra íhaldsmanna eða FBI um að stöðva bækur eða sölu Laxness í Bandaríkjunum. Það finn ég heldur ekki í gögnum Alfred A. Knopf Inc. Það er víst heldur ekki kenning Halldórs Guðmundssonar sjálfs, en henni hefur þó verið mikið fleygt af t.d. Guðnýju Laxness og Ólínu Þorvarðardóttur, sem og í íslenskum fjölmiðlum.

Aftur á móti er tilvísun til Bjarna Benediktssonar, Mr. Benediktsson, í einu bréfanna (sjá hér) þar sem kemur fram að hann sé búinn að koma þeirri flugu inn hjá William C. Trimble sendiherra Bandaríkjanna, að allar tekjur Laxness af sölu bóka hans í Bandaríkjunum fari beint í starfssemi Kommúnista á Íslandi.

Trimble þaut beint með þetta í J. Edgar Hoover. En eins og glögglega kemur fram í bréfum Trimbles til FBI, þá lofaði Laxness sannarlega íslenskum listamannalaunum sínum árið 1947 sem verðlaunum fyrir þann sem skrifaði bestu ritgerðina í ritgerðasamkeppni Landvarnar. Landvörn var þó ekki neinn venjulegur kommúnistaflokkur, þótt sumir félagar hefðu verið meðlimir í Sósíalistaflokknum gamla. 

Það er þó vitanlega stórfurðulegt, að Bjarni Benediktsson og Trimble haldi að íslenskur listamaður sé svo mikill hugsjónamaður, að hann gefi einum versta samansafni  útlendingahatara á Íslandi, fyrr og síðar, alla peningana sína. 

Í Kalda Stríðinu var ímyndunaraflið álíka heitt og samskiptin voru köld og stirð. Menn bjuggu til sögur til að hlýja sér við við hjarðeldinn. Sjaldan hefur reyndar eins miklu verið logið eins og á þeim árum á Íslandi. Íslenskir meðreiðarsveinar stórveldanna lærðu fljótt þá eðallist Kalda Stríðsáranna.

Eins og Halldór Guðmundsson veit, og getur séð á skjalinu sem ég birti hér, þá var Laxness ekkert að fela áætlanir sín sínar gagnvart forlaginu sem gaf Sjálfstætt Fólk út í BNA, eða hvað hann ætlaði sér að gera með aurana sína fyrir Independent People. Hann vildi værsogú fá þær á reikning í Bandaríkjunum. Það er ekki beint meintur vilji til að koma hýrunni beint til kommúnistanna á Íslandi.

Árið 1948, þegar FBI komst í gögn skattayfirvalda í BNA, var meginþorri fjármagnsins enn á reikningi hans í Bandaríkjunum eins og lesa má um hér. Það hefur vitanlega sýnt FBI, að Laxness var alls ekki að fóðra Kommúnista á Íslandi með tekjum sínum í BNA, líkt og haldið hafði verið fram af Mr. Benediktsson og Trimble á Íslandi.

Ef Laxness hefur selt 480.000 eintök af Independent People, þá þénaði hann meira en skitna 24.000 $

Eitt, sem er afar furðulegt í bréfum þeim sem ég hef fengið í hendur frá Halldóri Guðmundssyni, er talan 480.000 eintök sem menn á Íslandi, eða Trimble, telja að Laxness hafi selt af Independent People i BNA.

Það passar á engan hátt við að að Laxness hafi í allt fengið 24.000 dali í sinn hlut fyrir sölu bókarinnar eins og forlaget Alfred A. Knopf upplýsti. Þá hefur hann heldur betur verið hlunnfarinn.  Mann grunar, að kannski hafi tala seldra bóka frekar verið 48.000 eintök. Hvort 48.000 eintök eða 480.000 eintök voru það sem sem Alfred A. Knopf skrifaði um sem "... the only book of his which had any sale to speak of in the English langueage" til Earl Parkers Hansons (sjá hér) veit ég ekki. En ég hallast að 48.000 eintökum af bók sem ekki leystist upp eins og bækur Halldórs sem prentaðar voru í 70.000 eintökum í DDR.

Bókin var seld á 3 dali úr verslun (með álagningu etc).
3 $ x 480.000 mínus kostnaður, þá segir það sig sjálft, að 24.000 dalir eru mjög lág höfundalaun. Við verðum við að minnast orða Knopfs í bréfi til Hansons, í stað þess að hugsa í jöfnu kaldastríðsprédíkanta sem skiptu mannkyninu á Íslandi í hermangara og Rússagullsviðtakenda.

Sala á um 48.000 eintökum, sem gæti verið það sem gefur 24.000 dali í höfundalaun, er ekki sérlega góð sala og ekki nógu góð til að Knopf hafði áhuga á að halda áfram með bækur sem ekki gæfu meira í aðra hönd.

Knopf hafði einfaldlega betri höfunda á bás.

Mig grunar að Bjarni Ben og Trimble hafi bætt núlli við alveg óvart þegar þeir fóru að hnýsast í tekjur Laxness. Ég held líka að við sjáum vonleysið í orðum Laxness, þegar hann gerið grín af því að salan á bókum hans hafi rokið í BNA eftir Nóbelinn. Það var engin sala! Hún var löngu rokin. Draumurinn um Ameríku var brostinn á ný.

Annað sé ég ekki, í því sem þú Halldór sendi mér í gær, 9. júlí 2021, varði sölu bóka Halldórs Laxness eða tilraunir til að granda útgáfu á verkum hans þar til frambúðar. Það þarf mjög frjótt ímyndunarafl til að komast að því að samsærið hafi náð lengra en til tekna sem menn héldu að rynnu til kommanna.

Í tveimur bréfum frá síðari hluta 6. áratugarins kemur fram að kommúnistinn Halldór Laxness sé væntanlegur til Bandaríkjanna. Það er heldur ekkert óeðlilegt við þau bréf, enda búið að klína kommúnistastimpli á Laxness. Það var fylgst með mönnum sem höfðu þann stimpil. Menn komust sumir ekki til BNA ef þeir upplýstu á löngum spurningarlistum bandarískra yfirvalda að þeir hefði tekið þátt í starfi kommúnista eða sósíalista. En bréfin tvö frá 6. áratugnum í kassa Halldórs Guðmundssonar varð ekki sölu á bókum Laxness.

Félagsskapurinn Landvörn, sem var m.a. stofnaður gegn hersetu og útlendingum. Félagið hafði í sínum röðum félagsmenn sem bæði gátu hafa verið sósíalistar, ellegar að þeir voru meðal þróttmestu gyðingahatara landsins á yngri árum. Nú var Landvörn, sem nefnd er í einu bréfanna, ekki neinn dæmigerðu kommúnistaflokkur. Hann var andvígur hersetu.

Einn meðlimanna, Sigurbjörn Einarsson hafði verið nokkuð svæsinn gyðingahatari og anti-sósíalisti í menntaskóla (sjá hér eða í bókinni Antisemtism in the North).

Fleiri gögn verða birt í fríbók Fornleifs um Laxness

Kafli 8 er ekki lokakafli Fríbókar Fornleifs um Laxness. Svei mér nei.

Hér á Fornleifi birti ég í næstu viku gögn varðandi tengsl Alfred A. Knopf Inc. við Book of the Month bókaklúbbinn, sem krafðist þess að fá að stytta Independent People, ef þeir ættu að gefa bókinni stuðning sinn. Skilningur þeirra sem hafa skrifað um "örlög" Laxness í Bandaríkjunum, verður hugsanlega meiri eftir að hafa lesið um það.

Nú, kannski er líka meira bitastætt í þeim fulla pappakassa sem Halldór er með af ljósritum frá FBI, því hann sendi mér aðeins lítið brot. Í því broti sem Halldór sendi hér beint inn í nýjan 8. kafla fríbókarinnar, er einfaldlega ekkert sem sýnir að FBI hafi stoppað frama Laxness.

Skjölin sýna að bandarískur sendiherra á Íslandi (Trimble), alræmdur kommúnistabani, sem eitt sinn sagði dönskum diplómat hafa boðist til að láta BNA kaupa allar fiskafurðir af Íslendingum, svo þjóðin væri ekki að selja fiskinn "to the Soviets", ályktaði fyrir atbeinan Bjarna Ben, að rithöfundur á Íslandi gæfi allar tekjur sínar til kommúnista. Ja, ekki er öll vitleysan eins. - Nema hvað að freðfiskurinn fór í tonnatali á markað í BNA og varð að lokum góð afurð. Það gerðist þegar Bandaríkjamarkaður krafðist kosherhreinlætis fyrir framleiðsluna á Ísland, enda voru flestar fiskæturnar af sama uppruna og Alfred og Blanche Knopf og flestir þeirra sem lásu bækur Laxness fyrir þau hjónin, meira að segja Åhlman frá Svíþjóð (sem var Cantor í móðurætt). Þetta vissu menn ekki á Íslandi, og er það fyrir bestu, því annars hefði gyðingum ef til vill verið kennt um endalok Laxness í BNA. 

Laxness skrifaði einnig miklu síðar til Knopfs, þegar allur áhugi á honum var horfinn hjá Alfred A. Knopf í Bandaríkjunum, að hann teldi að það væri kominn tími til að fyrirtækið gæfi út "nýjan Laxness". En sú útgáfa átti sér ekki stað eins og við vitum.

Einnig er klárt mál, að Knopf hefði alls ekki farið út í kostnað og vinnu við að láta fjölda manns ritrýna bækur Laxness (sjá 7. kafla hér á vinstri dálkinum), ef hann hefur haft fyrirskipun frá FBI um að jarða Laxness. Bækur Laxness fóru í sama ferli og aðrar bækur hjá forlaginu. Laxness átti einfaldlega ekki við smekk Bandaríkjamanna. 

Átómstöðin

Atómstöðin, sem sumir menn á Íslandi telja að menn hafi vísvitandi reynt að stöðva, kom reyndar aldrei til lestrar hjá Knopf, ekki einu sinni í við síðari tilraun breskra forlags Laxness Allen & Unwin Publishers sem og Methuen & Co,  og síðar árið 1969, hefur umboðsmaður Laxness í Bandaríkjunum einnig samband vegna Skáldatíma. Þeir vildu allir fá Alfred A. Knopf Inc.  il liðs við sig, því þeir sáu ekki fram á að geta gefið bækur Laxness út einir síns liðs.

En svarið sem þeir fengu sýnir alls ekki pólitískar ástæður fyrir höfnun; rugli eins t.d. og að Laxness gefi tekjur sínum kommúnistum á Íslandi. Maður segir bara eins og Kaninn: "Come on, maður".  Furðulegt er að menn trúi enn slíkum Kaldastríðshugarórum á 21. öld.

Eitt ber þó að nefna: Í mínum gögnum sé ég að Blanche Knopf skrifar í lok árs 1960 til John Cullens hjá Methuen & Co. í London varðandi Atómstöðina og aðrar bækur. Cullens sá sér ekki fært að gefa bækurnar út, nema með hjálp Bandaríkjamarkaðar. Blanche Knopf var til í að vera með í útgáfu á Paradísarheimt, en hvað varðar Atómstöðina svaraði hún Cullens:

"... THE ATOM STATION I think we had better bow out of. We thought and thought and had reports, etc. , and I doubt that we can get away with it".

Látum ekki glepjast út af því sem hún skrifar, þótt fnykur af Hoover, Trimble og Bjarna Benediktssyni berist kannski gegnum tvírætt orðalagið. Það þarf ekki að hafa verið nein pólitísk pressa á Blanche. Engar skýrslur um Atómstöðina eru varðveittar í skjalasafni bókaútgáfunnar. Bókin var greinilega aldrei lesin af ritrýnum forlagsins.

Kannski var Atómstöðin pólitískt vandamál, eins og hún var það óbeint í Danmörku, en gott skjalasafn Alfred A. Knopf Inc. sýnir ekkert um það. 5 Skjöl Halldórs Guðmundssonar, sem hann sendi mér í gær, gera það því miður ekki.

Kannski eru fleiri og betri gögn í pappakassa Halldórs? En þau verður að lesa í ljósi þess sem við vitum um starfssemi Alfred A. Knopf Inc. Fyrirtækið las bækur Laxness frá 1945-1969. Menn hefðu ekki lagst í kostnað við slíkt, ef FBI bannaði bækur Laxness.

Reynum að komast úr Kaldastríðstuðinu. 2021 er prýðisár til þess.

Gyðinghatur FBI

Einnig væri vel við hæfi í þráhyggjunni, að gera sér grein fyrir því að J. Edgar Hoover var gyðingahatari af fyrstu gráðu og FBI lýsti því yfir opinberlega að 50-60% allra kommúnista í Bandaríkjunum væru gyðingar (sjá hér). Hins vegar þorði FBI aldrei að vasast gegn bókaútgáfum í eigu gyðinga í Bandaríkjunum.

Þess ber einnig að minnast, að sonur Knopf-hjónanna og alnafni eigandans, sem sjálfur endaði sem stjórnandi annarrar bókaútgáfu, sagði það af og frá að FBI hefði haft afskipti af starfssemi foreldra sinna.

Er Knopf jr. (Alfref A. Knopf, 1918-2009; mynd til vinstri) heyrði, að því væri haldið fram að FBI og illfyglið og gyðingahatarinn Hoover hefði haldið skrá um fyrirtæki foreldra sinna, og haft það undir eftirliti, sagði hann þetta um föður sinn:

He was the quintessential capitalist, but he published anybody he thought was worth publishing. He paid no attention to what their politics were (sjá hér),

En vitaskuld trúa Íslendingar ekki gyðingi, frekar en J. Edgar Hoover, þegar allt kemur til alls.

En mér sýnist að Halldór verður að kíkja betur í pappakassann sinn til að finna  skrá FBI um Alfred A. Knopf, ef hann vill andmæla syni Knopf-hjónanna eða færa betri rök fyrir því að FBI hafi vasast í annað en skattamál Laxness.