Does Denmark really run on Principles?

Last week, Denmark had the honour of being the host for Abdel Fattha al Sissi, the president of Egypt. Nearly a week before the president´s plane arrived i Copenhagen´s international airport in Kastrup, some members of the Danish parliament, hardly spoke about anything except the Egyptian.

According to a series of political parties, mainly on the left, al Sissi is a dictator and even a mass murderer. The most righteous among righteous in Denmark (and they are many) didn´t welcome the official invite of the president. According to the righteous, among the people, who have welcomed Yasser Arafat, Nicolae Ceausescu and other notorious criminals, al Sissi is even worse - while any stop-over of an Israeli prime-minister is the worst possible scenario for little Denmark.

Anyone, who has studied Danish history of the last 200 year, or even further back, will quickly see that Danes, possibly due to the population size are not followers of great principles. The Danish recipe of invite much rather follows the principal, that if the visitor is economically important for Denmark, he is welcome. Guests, who can provide oil and resources, get to shake the hands of Danish Queens and Kings, and are ever so welcome, while leaders of e.g. "roage states" like Israel, which under attack from most of its neighbours cannot pay the Kingdom of Denmark a visit unless being apprehended by a Danish foreign minister, himself with his principles in tatters.

Now, when former warriors, like ex-al Quaeda terrorist Abu Mohammad al-Jolani (Golani), real name Ahmad al Sharaa, aka Hassan Abdul Ghany (see an anaysis of the 42 year old terrorist here) have invaded Damascus, they are welcomed by the very same Danish politicians, who want to keep al Sisi away from righteous Denmark and put Netanyahu on trial for genocide. We are proably more likely to see terrorist Ahmad al Sharaa on a state visit in Copenhagen, than any leader from Israel.

The Danish school system, being as bad as it really is (according to international monitoring agencies), hasn´t managed to get it through the thick Danish sculls, what the international definition of genocide is, a definition which btw is ratified by Denmark. 

ISIS members have never ratified any Genocide-declaration and nothing has really changed in the dictatorship of Syria with Assad gone. All the factions of that land will continue to hate Jews - and blame everything on the Jews, like they have done since the marking of Jews began in Damascus. Don´t think for a moment that the Germans invented that habit.

Heitt á könnunni ...

Áhyggjulaus æska mín byggði að mestu leyti á verulegri vinnu föður míns sem m.a. ávannst af óhóflegri kaffidrykkju og nýjungargirni Íslendinga. Ég segi frá því með stolti, að ég var sonur heildsala, sem vinstri menn á Íslandi sögðu fólki eins og mér að skammast mín fyrir að vera. Faðir minn var reyndar krati.

Faðir minn flutti inn ýmsan nautnavarning, þar með talið Willem 3. vindlinga. Hann hafði sjálfur ekki gott af að reykja þá og var heldur aldrei mikill reykingamaður. Hann hætti þeim ósið alfarið um fertugt. En mikið þótti langömmu minni, Guðrúnu Ólafsdóttur, varið í að fá kassa með Vilhjálmsvindlum um jólin. Hún andaðist 96 ára og reykti frá því að hún var barn. Dánarmein hennar var ekki tengt keðjureykingum hennar.

Langafi minn einn var kaupmaður í Utrecht og um skeið í Zaandam. Hann sérhæfði sig í nautnavöru svo sem tei og kryddi. Faðir minn flutti inn mikið af kryddi og um tíma flutti hann inn hollenskt kaffi sem var í allt öðrum gæðaflokki og betra en Ríó, Braga eða sori sá sem kallaðist Rydens. Douwe Egberts kaffið var líklega of gott fyrir bragðlauka Íslendinga - en einstaka smekkmenn söknuðu þess sárt er faðir minn hætti innflutningi á því kaffi.

Það hótaði þó engin honum fyrir það uppátæki, líkt og dýralæknir einn á Suðurland gerði, er faðir minn hætti innflutningi á munaðarvöru sem kallast Weinkraut, sem er súrkál, en bara betra en venjulegt súrkál.

Hér skal hins vegar kynnt til sögunnar bylting sem varð í uppáhellingum Íslendinga á kaffi á 7. áratug 20. aldar, er faðir minn hóf innflutning á einnota Filtropa pappírsuppáhellingarpokum (holl. Koffiefilterzakjes) og kaffisíum til slíkra uppáhellinga. 

Íslendingar tóku þessa nýjung fjálglega til sín og voru það fyrst tvö fyrirtæki í Hollandi sem framleiddu kaffisíupoka, þ.e. Melitta og Filtropa. Filtropa seldist miklu betur á Íslandi en Melitta á þeim árum.

Enn er verið að framleiða Filtropa, eftir að systkini af hollenskum ættum down under keyptu fyrir nokkrum árum verksmiðjuna í Maastrticht, sem stofnsett var árið 1962, og eru enn að verma Melittu undir uggum. Ég fór eitt sinn ungur með föður mínum til Maastricht til að skoða þessa verksmiðju en heillaðist lítt.

Ég tók virkan þátt í þessu kaffisíuævintýri föður míns. Ég tók einatt á móti pöntunum frá verslunum um allt land og var sérfræðingur í mismunandi stærðum og gerðum. Sömuleiðis fór ég með föður mínum á tollaskjalavapp á milli embætta í Reykjavík, sótti svo vöruna í pakkhús Eimskips með Hallgrími sendibílstjóra (frænda Ólafs Ragnars Grímssonar) og merkti kassa mismunandi kaupfélögum áður en flutningabílar fóru með þá um land allt, nærri því beint ofan í bollann þinn.

Bústýrur landsins köstuðu brátt sokkasíum sínum og bláu kaffikönnurnar fóru upp í skáp eða á öskuhauginn. Nútíminn var loks riðinn í hlað alveg innst inn í dýpstu afdali og krummaskuð landsins. Þar vildu menn ekkert annað en Filtropa. En amma mín, hún Sigríður Bertha á Hringbrautinni í Reykjavík, hélt hins vegar áfram rígfast í gömlu kaffisíuna - jafnvel í 10 ár eftir að tengdasonur hennar kom þessari byltingu fyrir alvöru inn í eldhús landsmanna.

Þess ber að geta, að faðir minn drakk sjálfur helst ekki kaffi. Hann var tekarl.

Ég fór sjálfur, þegar ég komst á kaffialdurinn, fljótlega yfir í pressukönnuna og jafnvel Neskaffið, meðan að aðrir fóru yfir í ítalskar vítisvélar sem pumpa og gutla öllum andskotanum upp úr sér þegar maður ýtir á takka.

Nú er svo komið að pappírspokarnir hollensku eru nær algjörlega að víkja fyrir ítölsku vítisvélunum og pressukönnunum, svo ekki sé minnst á Nespresso-leikföng ástarlífsins sem leikarinn George Clooney lokkaði konur til að óska sér í jólagjöf með sexappíli sínu einu að vopni, svo filters eða bindiyndis var þörf á öðru stöðum en á heitri konunni ... if you know what I mean:.

Filtropa posi frá velmektarárum Heildverslunarinnar Amsterdam.

Gömlu fötin foreldra formanns Viðreisnar eða nýju fötin keisarans?

Það hefur vakið athygli atferlisfræðinga, að Þorgerður Katrín formaður Viðreisnar hélt eins konar tískusýningu hér um daginn. Eftir kosningar hefur hún margsinnis farið í föt af foreldrum sínum og grimmt stundað partí eftir að í ljós kom að þjóðin var búinn að gleyma kúlulánunum sem nánasta fjölskylda hennar hagnaðist mjög af. Og það meðan að aðrir kúlugráðugir Mörlandar fóru hundruðum saman á hausinn og urðu að flytja alla leið til Noregs til að hefja eðlilegt líf að nýju. 

Sumir hafa velt fyrir sér, að formaðurinn sé með þessum skærutískusýningum á endurnota fatnaði, sísona að gefa sig á vit góðra minninga, en aðrir benda á að hún sé "að reyna að sýnast alþýðlegri en hún er, jafnvel til að höfða til tveggja forkvenna flokka sem Viðreisn stígur nú í vænginn við".

Hvað varðar klæðaskipti Þ. Katrínar Miklu von Kúlu má nefna sem dæmi, að einn daginn var hún í máðu svínaleðurspilsi af móður sinni og annan dag var hún í gallabuxum af föður sínum - að sögn ritstjóra sérblaðs Morgunblaðsins Með nefið í hvers manns koppi. 

Glöggur líkamsmannfræðingur, sem sérhæfir sig í pólitískum látalátum, sá þó fljótlega, að formaður Viðreisnar sagði ósatt um buxurnar. Þorgerður er höfðinu hærri en meintir foreldrar hennar. Sést það vel á myndinni hér fyrir ofan. Annaðhvort hafa buxurnar af föður hennar verið lengdar af góðum pólitískum skraddara, ellegar hrjáir einhver erfðabreyting, jafnvel stökkbreyting, formann Viðreisnar, því hún er verulega hærri en báðir foreldrar hennar og systur. Slíkur risvöxtur sést sjaldan. Svínapilsið var þar af leiðandi mun lengra á móður hennar, þegar hún skartaði því forðum sem ritari flugmála í Flugturninum á flugvellinum sem formaðurinn vill fyrir alla muni flytja niður í brunahraun á Reykjanesi, jafnvel áður en hún smalar Íslendingum inn í ESB. 

Menn spyrja sig eðlilega: Hvaða hundsvit hefur Fornleifur nú á kventísku, nema kannski þjóðbúningum? Hann hefur aldrei brugðið sér í pils móður sinnar, þó hann viðurkenni að hafa gengið í Aquascutum-frakka af föður sínum hér um árið - og ljósblárri ísraelskri herskyrtu sem karl faðir hans flutti inn snemma á 7. áratugnum ásamt hvítum netnærfötum, sem heitfengir Íslendingar voru ólmir í.

Þessi einkennilega forntískusýning formanns Viðreisnar veldur mér þó minnstum áhyggjum. Svæsnar yfirlýsingar um að gyðingar í Ísrael hafi framið þjóðarmorð, líkt og þær sem formaður Viðrisnar setti fram í kosningabaráttunni eru lygilega stórar og geta valdið Íslandi miklum vanda. 

Ef Þorgerður Katrín myndar stjórn og þykist hafa innistæðu fyrir skoðun sinni, fer það vonandi með henni ... og þeim lítt þenkjandi kjósendum sem kusu hana yfir sig.  

Sjálfstæðisflokkurinn gerði sjálfum sér örugglega greiða að losa við Þórdísi Kolbrúnu Reykfjörð Gylfadóttur úr röðum sínum, sem margsinnis hefur mært Hamas með því að lýsa því yfir að það hafi verið framið þjóðarmorð á Gaza.

Mig grunar að Kolbrún Reykfjörð sé á leiðinni í Viðreisn. Mossad segir það að minnsta kosti í óspurðum fréttum.

Mad-dömur íslenskra nútímastjórnmála vita greinilega ekki, hver alþjóðleg skilgreining er á þjóðarmorði. Kannski ekki nema von, þegar félagsskapur eins og Amnesty International virðist ekki vita það heldur og styður morðsveitir Hamas dyggilega að vanda.