Félagi Árni, sendiherra okkar í Kaupmannahöfn

Mér til mikillar gleði hefur loks verið sendur dugandi og ekta sendiherra til Kaupmannahafnar, sem ekki er úr embættisverksmiðju Sjálfstæðisflokksins.

Árni Þór Sigurðsson, gamall skólafélagi í MH, var vart búinn að skella hurðinni í lás í Moskvu, að hann fékk lyklavöldin í Kaupmannahöfn. Þannig á að gera það.

Ég leyfði mér að óska nýjum sendiherra lýðveldisins til hamingju, og tel víst að nú verði ég loks boðinn aftur í sendiráðið, líkt og þegar ég veitti Svavari heitnum ráð og fékk danskvand fyrir.

Ég skrifaði eftirfarandi á FB sendiráðsins, sem ég má búast við að verði þvegið þegar menn koma til vinnu nk mánudag.

Mér finnst húfan hans Árna fara honum svo vel og legg til að hann fái leyfi til að bera þetta höfuðfat sem embættishatt.

Eins tel ég að það fari Árna vel að aka um á hraðskreiðum sportsbíl, silfruðum, líkt og forveri hans hefur gert á miklum hraða. Maður verður að vera á hraðskreiðum bílum til að mæta tímanlega í hanastél. Ég lýsti því í fyrra, hvernig bíll er ekki alltaf nóg fyrir hraðskreiða sendiherra. Þyrla eða dróni gæti orðið lausnin, eins og umferðin er oft í Kaupmannahöfn.

Þessa lofræðu ritaði Fornleifur á FB sendiráðsins:

Ekki hefur komið betri maður í embættið síðan Svavar Gestsson gegndi því. Allir hinir hafa verið íhaldsrindlar og sér í lagi einn sem dundaði sér við að kaupa málverk og skran, ef hann rægði ekki landsmenn sína á skransölum Kaupmannahafnar. Það er því bylting, að Árni sé kominn á koppinn í Køben. Vertu velkominn kammeráð Árni. Eitt ber að varast hér í landi, og það eru eggin. Þau eru harðari, ódýrari og ferskari en þau sem kastað var í þig á Íslandi í síðustu byltingu. Lifi byltingin í Kaupmannahöfn.

Ásjónur

Hinn glaði Mercedeseigandi efst til vinstri er sami maðurinn og á öllum hinna myndanna, nema þeirri sem aðeins er af konunni hans og afkvæmunum. Algengasta stellingin er hins vegar sú sem sést í næstneðstu röð lengst til hægri. Heimild Facebook.

Hauskúpan í Hryllingshúsinu

Á síðustu dögum óheilögum, og eftir að öll gos fjöruðu út, hafa verið miklar vangaveltur í gangi um uppuna og aldur höfuðbeina sem fundust í risi Ráðherrabústaðarins nú nýverið - svona rétt til að ljúka fornleifagúrkuvertíðinni formlega.

Allir keppast um að koma með eins lygilegar sögur og útleggingar á beinum þessum og hugsast getur. Gúrkutíðin hjá fornleifafræðingunum er vissulega búin í ár og væntanlega eru þetta bara einhverjar Rassen-rófufréttir sem henta óstöðvandi hrekkjavökuleik Hryllingsríkisstjórnarinnar, sem nú er við völd; kannski eitthvað til að draga athyglina frá því að Bjarni Ben er kominn í hlutverk fasteignasala með helstu fasteignir ríkisins í púkki. Sagan er jafnvel orðin betri en flest það sem Faraldur Handriðason hefur látið frá sér fara.

Dr. Bjarni F. Einarsson hefur þegar tjáð sig um að höfuðskeljarnar, sem fundust undir þiljum háaloftsins í laufskála Katrínar Jakobsdóttur, hljóti að vera frá því fyrir landnám og verið sé skipulega að reyna að fela þá staðreynd.

Ýmsar aðrar tilgátur, en fyrirlandnámsráðgáta Bjarna, voru settar fram af yfirlýsingarglöðum fornleifafræðingum, áður en Kári Stefánsson sagðist hugsanlega geta leyst gátuna með raðgreiningu einni saman - ef beinin eru nógu vel varðveitt.  "Hugsanlega" er víst tískuorð sem Kári notar sjaldnar en nokkur annar maður á Íslandi.

Því sem Kári gleymdi hins vegar, var að segja alþjóð sem fylgjast með dularfulla beinafundinum í Ráðherrabústaðnum, að raðgreining á A(ncient)-DNA niðurstöðum er oft mjög mikið stag, þar sem fyllt er upp í stór göt með líkindum.

Agnar Helgason, sem fyrir löngu var einn helsti gagnrýnandi ÍE, eða allt þar til að Kári fór að bera á hann brakandi nýja seðla úr sjóðum ÍE, hefur fengið kúpubrotin úr draugahúsinu við Tjarnargötu í sínar hendur til að raðgreina erfðaefnið sem kynni að leynast í höfuðskeljunum. Sunna Ebenesersdóttir, sem vinnur verkið með honum, er frægust ásamt öðrum fyrir að hafa gert hefur allar kerlingar á Íslandi keltneskar (þ.e. ættaðar frá Bretlandseyjum) með tölfræðilegri vankunnáttu.

Einnig er lofað AMS-kolefnisaldursgreiningu. Sitthvað mun örugglega koma í ljós, þegar upp verður staðið. Kúpan mun tala, þótt allt sé á henni hvínandi. Kannski er konan á kúpunni frá því fyrir landnám eins og Bjarni vinur minn telur víst. Ekkert ber að útiloka fyrr en mælingar koma frá ÍE. Þær eru vitanlega lög...(hlæ).

Mannfræðingarnir Agnar og Sunna krukka í beinin úr bústað hryllingsríkisstjórnarinnar.

Fornleifi gamla hefur þótt afar gaman að skoða allar tilgáturnar sem hingað til hafa verið settar fram um þessi bein. Hann smátístir af kátínu. 

Margrét Hallgrímsdóttir, fyrrv. þjóðminjavörður sem nú orðin yfirskrifstofumadamma hjá einum af stærstu notendum Ráðherrabústaðarins á okkar tímum, Katrínu Jakobsdóttur, hefur alltaf eitthvað til málanna að leggja, enda alltaf í miklum rekstri.

Skrifstofu-Magga telur persónulega, að þarna séu örugglega komin hnakkabein (bakhluti á hauskúpu) og að fundnar séu leifar af kvenmanni, jafnvel rauðhærðri. Það væri vitanlega skemmtileg tilgáta frá skrifstofustjóranum í Forsætisráðuneytinu, sérlega í ljósi þess að faðir hennar ók eitt sinn afturábak kringum landið eða þar til bakkgírinn brenndi úr sér. Skrifstofumaddaman á ekki langt að sækja bakspegilssýnina. Ef þetta er rétt hjá skrifstofustjóranum, þá hafa konur einnig verið með augu í hnakkanum hér áður fyrr og kannski er formóðir Margrétar loks fundin. Ég vona að það verði allt saman raðgreint með mikilli varúð.

En allt það sem Kontor-Margrét slettir úr klaufunum er vitaskuld rangt, því eitt af þeim beinum sem Agnar og Sunna sjást handfjatla er Os frontale úr skepnu, og greinilegri úr agnarsmárri konu með meðalhátt enni, sem öll hefur verið minni en Sunna mannfræðingur. Kannski var konan innan við lögaldur er hún gekk á vit feðra sinna, hvenær sem sá aldur var á tímum hennar. En vonandi er þó, að beinin séu úr eldri feminae en því barni sem verðandi guðfræðingur tók einu sinni á beinið á síðustu öld einhvers staðar í Vesturbænum og stútaði þar með lífi hennar.

Einn merkur maður heyrðist telja höfuðskeljarnar í gólfinu úr sel. Landselir eru hins vegar með töluvert stærri höfuð, og voru líka meira fílósófískt þenkjandi en flestar íslenskar konur fyrr og síðar, og sumir hverjir með hærra enni en þær. Sumar íslenskar konur eru oft jafngreindar og loðnar systur þeirra sem staddar eru á flæðiskeri. Hver veit; Brotin gætu ef til vill verið úr selskonunni, sú er sjö átti börn á landi og sjö í sjó. Það tel ég líka afar ólíklegt eftir að hafa hraðgreint þrívíddarmyndir af landselsbeinum og borið þær saman við myndir af kúpubrotunum undir gólfþiljunum í Ráðherrabústaðnum. Skeljarnar eru óneitanlega úr mannskepnu (kvk, þessari geð sem er öllu greindari en karlarnir).

Til vara skal talið að þetta séu öskubakkar afvegaleiddra iðnaðarmanna í byrjun 20. aldar.

Væntanlega er það rétt, að iðnaðarmennirnir sem gleymdu hausabrotunum í risinu þegar það var byggt ofan á norska glæshýsi hvalveiðmannsins Ellefsen fyrir Vestan, áður en það var selt á krónu og flutt til Reykjavíkur, hafi notað konuhausinn sem öskubakka. Beinin virðast af myndum að dæma vera sótug í heilahvelinu - og það ekki aðeins vegna ljótra hugsana. Það skildi þó aldrei vera góðar tyrkneskar sígarettur frá byrjun 20. aldar sem Kári og Co. fá aldursgreiningu og erfðagreiningu á.

Óeðlileg umgengni með mannabein er kannski ekki alveg ókunnur Íslendingum á 20. öld.

Bróðir Ólafs Péturssonar endurskoðanda, sem slapp með glæsilegri hjálp Sjálfstæðismanna frá dómstólum í Noregi fyrir glæpi sem hann framdi þar, var býsna óvirðulegur í umgengni við leifar forfeðranna. Kjartan Pétursson hjálpaði íslenskum nasista, Eiði Kvaran og þýskum samverkamanni hans (sem áður hefur verið ritað um á Fornleifi, sjá hér) við að tína saman mannabein í uppblásnum kirkjugarði á bæjarstæði í Þjórsárdal sem kallað hefur verið Skeljastaðir.

Kjartan Pétursson brunavörður, bróðir Ólafs Péturssonar glæpamanns í Noregi, sem einnig var virkur félagi í nasistaflokknum líkt og Ólafur bróðir hans, notaði eina höfuðskelina sem þeir rændu í Þjórsárdal sem eins konar hjálm - Totenkopf - þegar hann var námumaður fyrir Rassennasista í Þjórsárdal. Hins vegar hefur Iðnaðarmaðurinn, sem slökkti á sígarettustubbum sínum eða London Docks vindlinum í höfuðskel á konu uppi í nýju risi Ráðherrabústaðarins hefur kannski ekki verið nasisti, en svívirðilega óeðlileg umgengni með leifar af liðnu fólki, þótt tóbakið sé gott, hefur lengi varðað við lög. Íslenskir karlar eru og verða djövvulsins ruddar - alveg eins og mæður þeirra!

Mér datt eitt andartak í hug önnur túlkun. Hermann Jónasson, sem þarna bjó um tíma, fékk oft sendar veglegar gjafir frá  þýskum höfðingjum í Þriðja Ríkinu; T.d. styttu, sem fræg er orðin og sem fjölmargir erfingjar Hermanns berjast enn um. Ætli að þarna sé komin höfuðskel úr gyðingakonu sem honum hefur verið send, best til þess nýt að vera öskubakki. Ég er þó farinn ofan af þeirri hugsun. Slíkur heimilisiðnaður í útrýmingarbúðum Þjóðverja úr líkamsleifum fórnarlamba nasismans kom víst miklu síðar til en er Hermann bjó í Ráðherrabústaðnum, svo Hermann is off the hook í þetta sinn. Framsóknarmenn eru ekki alltaf glæponarnir, þótt sumir sjálfstæðismenn haldi það. En margur heldur mig sig og öfugt.

Um tíma mun í Hryllingshúsi ríksstjórnar Katrínar Jakobsdóttur hafa búið ungur lögfræðingur er Hans G. Andersen hét, sem var þá nýkominn var úr námi við Harvard Háskólann í BNA. Nú fara málin kannski að tengjast - eða kannski flækir þessi tilgáta málið einum of. Var það ekki skýrsla Hans G. Andersen, sem send var með fyrrverandi flokksfélaga Ólafs Péturssonar, nasistans í Noregi, Sigurjóni Sigurðssyni síðar lögreglustjóra í Reykjavík? Jú, mikið rétt, og í skýrslunni voru Norðmönnum settar línurnar þegar Sjálfstæðismenn reyndu að bjarga íslenskum nasista undan réttvísinni í Noregi, líkt og hann væri höfðingi inn mestur frá Íslandi. En hefði Hans G. Andersen drepið vindlinga sína í höfuðskel af lítilli og aumri konu? Hann varð vitaskuld sendiherra líkt og Jón Baldvin síðar, en það sannar auðvitað ekki nokkurn skapaðan hlut. Andersen er stikkfrí í bili.

Við bíðum óþolinmóð eftir raðgreiningu Kára Klón. Þangað til verður einfaldlega of reimt í hryllingshöll ríkisstjórnarinnar - sem kemur sér kannski vel. Fasteigna-Bjarni er einmitt núna í frígír með leyfi Kötu, og er að hugsa um að stofna Íslenska hryllingssafnið í húsinu. Fölsuð málverk, raðgreind af Óla forverði, verða þar á veggjum í stað veggfóðurs. Það mun svo sannarlega efla túrhestabissnessinn Íslenska. Ef Bjarni misstígur sig með þau áform, getur hann þó fjandakornið alltaf orðið héraðsbakari.

Kumlateigur milli Suðurgötu og Tjarnargötu

 

Nei, kannski vita menn alls ekki að norðurbakki Tjarnarinnar var "hugsanlega" allur einn langur kumlateigur. Þar hafa fundist mannabein, sem örugglega eru ekki úr kristnum sið. Á einni af elstu ljósmyndunum frá Reykjavík frá 1868 (sjá hér ofar; sjá enn fremur hér) má kannski enn sjá móta fyrir kumlum elstu íbúanna í Reykjavík. Mikill fjöldi beina fundust sömuleiðis við bakka Tjarnarinnar á sínum tíma (fyrir tíma fornleifarannsókna þar) við hinar ýmsu byggingarframkvæmdir. Það voru mestmegnis dýrabein, jafnvel geirfuglabein (Kentucky Fried Geirfugl); einnig nokkur mannabein inn á milli að því er mig minnir. Þau eru flest enn geymd í Kaupmannahöfn.

Nú er komið hótel, þar sem áður var gamli kirkjugarðurinn í Reykjavík. Vanvirðingin við grafarfriðinn sýndi sig svo sannarlega er hann var grafinn upp vegna framkvæmda sem þykja nauðsynlegastar fyrir nýjan þjóðaratvinnuveg Íslendinga, ferðamannaiðnaðinn. Nútíminn hefur alltaf þótt merkilegastur á Íslandi. Því er ekkert furðulegt við það að menn rekist á forn mannabein þegar þeir byggja og breyta í þessai framtakssömu þúð, þar sem allt er endilega ekki gert í réttri röð.  

Fornleifur leyfir sé að taka þátt í þjófstartinu í niðurstöðukapphlaupinu um konuna undir kvisti, sem samkvæmt Möggu fyrrverandi þjóðminjaverði var með augun í hnakkanum - eða þangað til að sannleikur Kára verður borinn fram á silfurfati. Fornleifur heldur, ef AMS-aldurgreiningin tekst vel (einnig væri hægt að gera hefðbundna greiningu), að konan sé frá fyrstu öldum byggðar á Íslandi. Vegna skekkjuvalda sem þekktir eru gæti niðurstaðan jafnvel gefið aldur fyrir hið hefðbundna landnám. Kolefnisaldursgreiningar henta ekki allt of vel til þess að greina neitt nákvæmlega ef það er frá síðari hlut 9. aldar. Það hefur þó farið framhjá ýmsum, sem fá slíkar greiningar gerðar.

Fornleifur von Besserwissen telur að meintur öskubakki á háaloftinu í Ráðherrabústaðnum, í stækkaðri höll norska hvalveiðimannsins Ellefsens, sé kominn úr kumlateig Landnáms-Reykvíkinganna. Fornleifur telur, án raðgreiningar eða kolefnisaldurgreiningar að öskubakkinn sé frá þeim tíma er karlarnir fóru hvorki betur né verr með konur, lifandi eða liðnar - en iðnaðarmenn sem drápu á vindlingum sínum í höfuðskeljum kvenna... Að ógleymdum guðfræðistúdentspervertinu, sem síðar varð dómprófastur í Reykjavík, eftir að hafa notað auman vindling sinn alrangt og ólöglega í Vesturbænum. Ef tóbak hefði verið til á 9. öld, hefði höfuðskelin úr konu eða ambátt frá Írlandi, með augu í hnakkanum, auðvitað verið tilvalinn öskubakki.

Íslendingar kunna greinilega að skemmta sér og fjandanum. Þjóðin hefur lengi verið meira eða minna kexrugluð og það er hrekkjavaka allt árið á Íslandi... að minnsta kosti í Reykjavík. Hrekkjavakan var, gott ef ekki er, fundin upp á Íslandi.

Kári gortar sig

Hættið að brjóta heilann um þetta.  Kári og Co. í ÍE munu brátt koma með raðgreiningarniðurstöðu og skýra allt og jafnvel setja nafn á eiganda beinanna - að því er hann heldur. Hann gortar sig þar að auki, og heldur lítilmannlega, af því í viðtali við fréttamann RúV (sjá hér), að honum hafi með aðild sína að málinu með höfuðskeljarnar, tekist að komast í veg fyrir að Katrín Jakobsdóttir gæti skrifað glæpasögu um beinin í draugahúsi ríkisstjórnarinnar. Það mun víst eiga hug hennar allan, og miklu frekar en pólitíkin sem hún lætur BB-bakara um (sem nú bakar hauskúpuköku). Þessi yfirlýsing Kára sýnir, að hann á það til að vera ekki hlutlægur. Kannski getur hann það  ekki. Reyndar er þessi yfirlýsing hans honum til hinnar mestu skammar.

Aðspurður um, hvort beinin gætu hafa tilheyrt læknanema (sem enginn þekkir þó af kvistinum í ráðherrabústaðnum), sópar Kári því stórkarlalega af borðinu, líkt og hann sé alvitur.

En kannski ætti þessi stóri vísindamaður að lesa grein eftir sér meiri fræðimann og hógværari, Sigurð Þórarinsson, um beinin í kirkjugarðinum á Skeljastöðum: Sigurður skrifaði litla grein í Árbók Fornleifafélagsins árið 1967, þar sem hann segir frá því hvernig fyrrnefndir nasistar fóru í kirkjugarðinn á Skeljastöðum til að ná sér í bein. Sigurður skrifar þar: 

Sumarið 1935 dvaldist Eiður Kvaran á Íslandi, en hann hafði undanfarinn vetur unnið að rannsóknum í mannfræði við háskólann í Greifswald í Þýzkalandi. Með honum kom til Íslands þetta sumar þýzkur kollega hans, Wolf Helmuth Rottkay. Eiður hafði hug á því að ná sér í íslenzkar beinagrindur fornar til mælinga og sneri sér í því skyni til kunningja síns, Kjartans Péturssonar, þáv. slökkviliðsmanns í Reykjavík, sem ferðazt hafði víða um landið. Benti Kjartan Eiði á, að sér væri kunnugt um, að læknastúdentar hefðu komizt yfir hauskúpur og önnur bein úr Skeljastaðakirkjugarði í Þjórsárdal, enda myndi þar mikið af beinum að hafa. (Árbók hins íslenzka Fornleifafélags 1967, bls.53; lesið greinina hér)

Sá hluti þjóðarinnar sem enn heldur að Kári Stefánsson sé alvitur, mætti fara að athugað sitt ráð. Bein voru sömuleiðis tekin af læknastúdentum í Hafursfjarðarey (Haffjarðarey) á Mýrum, áður en hann var rannsakaður.

Að lokum legg ég til að Kári Stefánsson raðgreini sjálfan sig hið fyrsta til að athuga, hvort hann sé ekki örugglega komin af Gorgeiri landnámsmanni í Alvitru á Fjöllum. Það er svo margt sem gæti bent til þess.

 

Buuuuuhh!