Fjórar drottningar í einum sal

Frábært er að heyra að bók Jóns Þ. Þórs og Guðjón Friðrikssonar, Kaupmannahöfn, höfuðborg Íslands í 500 ár, sé loks að koma út. Hafði ég búist við verkinu fyrr, en allt hefur sinn tíma, jafnvel þótt verkið hafi verið margstyrkt af ríkustu mönnum Dana- og Íslandsveldis, lífs og liðnum.

Danadrottningu og Forseta voru afhent séreintök af bókinni, sem kemur ekki á markað dauðlegra manna fyrr en í byrjun desember. Þetta eru tvö bindi og munu þau kosta 14.900 krónur, sem er líklega ekki hátt verð fyrir 4 kílógramma bók. Ég hlakka til að lesa þetta verk. Ég fæ það kannski að láni hjá Þórhildi þegar hún er búin að lesa það.

Myndin hér að ofan segir margt. Hún er af Danadrottningu þar sem hún skiptist á orðum um bókina við konung vorn Ólaf Ragnar. Greinilegt er á fasi Danadrottningar að hún er búin að finna villu. Hún er nokkuð natin við slíkt.

Guðrún Nordal situr þeim á vinstri hönd eins og Foxill Lady með lágfótu slengda um hálsinn, búin að setja handritin aftur í tóma skápana í Þjóðmenningarhúsinu. Guðrún hefur augljóslega skotið öðrum ref fyrir rass, eftir að hún hefur látið skikka yfirvald allra safna, Margréti Hallgrímsdóttur, til að setja næturvörð og brunatryggingu á handritin meðan þau verða til sýnis í Þjóðmenningarhúsin í eina viku (sjá hér).

Margrét þjóðminjavörður lítur dálítið veimiltítulega út og stjörf, þarna fyrir aftan royalíteitin. Líklega verður hún að kaupa sér einhvers konar kött um hálsinn til að geta klórað sig fram á fremsta bekk. Hún stjórnar þó húsinu sem þau sitja í. Sigmundur Davíð mun redda því, ef hún sparar alla ónauðsynlega starfsmenn og stofnanir í burtu fyrir hann, svo hann geti jafnað skuldavanda eyðsluseggjanna. Þannig á nefnilega að gera það. Þjóðernisrembingurinn í honum er bara yfirklór.

Ég hef lítið álit á framsóknarkóngum. Það held ég líka að Árni Magnússon hefði haft.