Ruslakarlar framtíðarinnar

Myndin hér fyrir ofan sýnir tvo unga menn sem gerðu sér alls kyns leifar og rusl að gagni og gamni, og síðar að mismunandi lífsstarfi um tíma - hver á sinn hátt.

Ykkar einlægur er til vinstri á 6. ári og hlustar af miklum áhuga á áform Sveins Ásgeirssonar um að búa til kassabíl úr endurunnum kassa undan spænskum appelsínum. Ekki man ég þó eftir kassabílnum, þó að Svenni hafi búið til nokkra, en eitthvað negldum við þó saman. Á þessum árum var hægt og bítandi verið að byggja húsin í götunni okkar.

Sveinn fæddist inn í fyrirtæki líkt og ég. Ég fæddist inn í Amsterdam og Svenni var fæddur inn í Sindra-stál, sonur öðlingsins Ásgeirs Einarssonar og Maríu Gísladóttur konu hans. Þau bjuggu á eystri enda raðhúsalengjunnar okkar í Hvassaleiti. Ásgeir og María voru vinafólk foreldra minna. Við bjuggum í hinu endahúsinu, vestast. Ásgeir faðir Svenna gerðist m.a. frægur fyrir að hafa hannað stóla með gæruskinni, sem ég sá að aftur er farið að selja, um 20 árum eftir andlát hans. Stólar þessir voru prýðileg hönnun.

Einhvern tímann heyrði ég, að Sveinn væri búsettur fyrir norðan og starfaði fyrir Hringrás, sem fæddist út úr Sindra. En nú virðist mér við einfalda leit, að hann sé kominn úr rusla og endurnýtingarbransanum. Kannski byggir hann bara góða kassabíla fyrir barnabörnin norður í Eyjafirði.