Ruslakarlar framtíðarinnar

Myndin hér fyrir ofan sýnir tvo unga menn sem gerðu sér alls kyns leifar og rusl að gagni og gamni, og síðar að mismunandi lífsstarfi um tíma - hver á sinn hátt.

Ykkar einlægur er til vinstri á 6. ári og hlustar af miklum áhuga á áform Sveins Ásgeirssonar um að búa til kassabíl úr endurunnum kassa undan spænskum appelsínum. Ekki man ég þó eftir kassabílnum, þó að Svenni hafi búið til nokkra, en eitthvað negldum við þó saman. Á þessum árum var hægt og bítandi verið að byggja húsin í götunni okkar.

Sveinn fæddist inn í fyrirtæki líkt og ég. Ég fæddist inn í Amsterdam og Svenni var fæddur inn í Sindra-stál, sonur öðlingsins Ásgeirs Einarssonar og Maríu Gísladóttur konu hans. Þau bjuggu á eystri enda raðhúsalengjunnar okkar í Hvassaleiti. Ásgeir og María voru vinafólk foreldra minna. Við bjuggum í hinu endahúsinu, vestast. Ásgeir faðir Svenna gerðist m.a. frægur fyrir að hafa hannað stóla með gæruskinni, sem ég sá að aftur er farið að selja, um 20 árum eftir andlát hans. Stólar þessir voru prýðileg hönnun.

Einhvern tímann heyrði ég, að Sveinn væri búsettur fyrir norðan og starfaði fyrir Hringrás, sem fæddist út úr Sindra. En nú virðist mér við einfalda leit, að hann sé kominn úr rusla og endurnýtingarbransanum. Kannski byggir hann bara góða kassabíla fyrir barnabörnin norður í Eyjafirði.

Athugasemdir

[Ingibjörg Magnúsdóttir (IP-tala skráð) 29.11.2023 kl. 20:46]

Ég er fegin að getað endurnýtt efni varðandi þar sem ég fæst við núna.

Mjög skemmtilegt að sjá þessa mynd af ykkur guttunum að endurnýta appelsínukassann. Einu sinni bað ég til Guðs um að gefa mér kassa. Hann bænheyrði mig ekki. Einhverju síðar, man ég eftir að ég fór í Raggabúð á Laugalæk og fékk svona appelsínukassa þar. En þar var basl að koma honum heim. Ég var á hjólinu mínu. Vitlegra hefði verið gangandi. Hjólið var af fínustu gerð: "Hamlet" sem pabbi keypti í Danmörku.

Kassinn var ekki til kassabílagerðar, heldur í bú- eða búðarleik hjá okkur stelpunum. En einhverju sinni smíðuðu stempurnar kassabíl, ég kom lítið að smíðinni. Strákarnir hrósuðu þessu afreki, þó að kassabíllinn væri bara Trabant miðað við Volkswagen bjöllu kassabíla sem strákarnir smíðuðu.

Myndin af ykkur Sveini er skemmtileg. Þarna er allt í svaði. Lóðir höfðu ekki verið tyrfðar og götur voru malbikaðar. Allt morandi í drullupollum eftir rigningartíð. Man eftir mér á leik í regnkápu með regnhatt. Ég varð að prófa. Ég manaði vinkonu mína og við supum upp úr einum pollinum í götunni okkar. 

Peysan sem þú ert í er mjög líklega keypt í Hagkaup. Annað hvort í Hagkaup á Milkatorgi eða í Lækjargötunni. Bekkjarbróðir minn átti álíka peysu sem var svört/hvít/græn. Svona peysur voru til sölu í Hagkaup og lágu í stórum bunkum á borði í búðinni, þ.e. í Lækjargötunni. Enda man ég eftir slíkri búðarferð okkar stelpnanna á 7. áratugnum. Ég kalla þetta að eiga litla video-klippu inni í hausnum á mér.

[FORNLEIFUR, 14.12.2023 kl. 09:10]

Sæl Ingibjörg, og takk fyrir innlitið. Ég sá ekki athugasemdina, hef verið upptekinn við annað. Það eiga örugglega margir svipaðar minningar í byggingarfári 7. áratugarins í Reykjavík myndi ég ætla. Allir voru í eins peysum og gúmmískóm, nema Andri í húsaröðinni fyrir aftan okkur. Hann átti bláa klossa með skúf og bauð ekki mér og Svenna kassabílstjóra í afmælið sitt - því við vorum svo "púkó". Maður komst nú að lokum gegnum þennan stórsturlaða árartug, en þá tók annar við sem var enn ævintýralegri. Við lifum á skemmtilegum tímum. Ég er feginn að hafa ekki verið til fyrr. Hamlet hjólin voru fræg og Hamlet verksmiðjan seldi einnig VELO skillinöðrur sem einnig sáust á Íslandi. Myndin er úr verksmiðju Hamlets um 1960.