Ættfræðiraus á sunnudegi

Myndin hér er að ofan er af móður minni, Erlu (fyrir miðju). Hún er nú á 94. aldursári. Myndin var tekin í Gladsaxe, er mamma heimsótti móðursystur sína í Kaupmannahöfn sumarið 1946. Mamma, 17 vetra, stendur þarna á milli Sigríðar hálfsystur afa (föður mömmu) og manns hennar Andreas Jensen, sem um tíma fyrir 1910 hafði verið kyndari á skipum við Ísland. Hann var töluvert eldri en Sigríður frænka mín. Andreas var húsvörður í Gladsaxe-skóla, þar sem þau voru með íbúð í kjallaranum. Skólinn var reistur árið 1921 og rifinn réttu árhundraði síðar, eða 2021. Mikil eftirsjá er af byggingunni, þar sem allt sem í dag er byggt á þessum slóðum er ljótara en fordyri andskotans.

Árið 1889, eignaðist Pálína Margrét Pálmadóttir, langaamma mín Sigríði Sigurjónsdóttur í lausaleik. Slíkt þótti alltaf mikil skömm. Árið 1908 eignaðist Sigríður síðan sjálf elsta son sinn í lausaleik með þekktum og stórglæsilegum raðflagara af Fjeldstedættinni. 

Á myndinni af móður minni, sést að hún tók afar vel við lit, þegar sólin fór að skína. Sólbrúnkan kom úr ætt eiginmanns Pálínu langömmu, en sá hét Kristinn Egilsson. Var því venjulega haldið fram að litarhaftið hefði erfst úr genamengi kaupmanns, Dana af framandi ættum, sem kom við á Örfirisey þar sem langalangalangamma mín bjó. Sagan innan fjölskyldunnar hermir, (en hefur þó ekki verið staðfest með vissu), að formóðir mín hafi misstigið sig - sem skýrir dökka hörundslitinn hjá sumum afkomendunum, sem sagan segir að sé ættaður allt sunnan úr landinu helga eftir langa og erfiða göngu.

Þess má einnig geta, og eigi til gamans, að í þessari för móður minnar eftir stríð, taldi einn afkomandi Fjelsdstedsflagarans, að móðir mín hafi farið til að eignast barn, sem svo hefði verið alið upp hjá hálffrænda mömmu (syni Sigríðar Jensen) og konu hans.

Grillu þessa leiddist blóðmóður konunnar (sem best var þekkt sem ein af þessum Stellum, þó hún héti í raun og veru Jórunn), vitanlega mjög og náttúrulega móður minni líka. Ekki lái ég konunni að vilja vera dóttir móður minnar, því móðir mín er einstaklega góð kona. En það var Stella móðir frænku minnar líka. En 17. júlí 1949, þegar konan fæddist, var móðir mín nýorðin stúdent frá MR og ekki er að sjá að hún væri kasólétt í útskriftinni samkvæmt stúdentsmyndum.

Þess ber að geta að Fjeldstedbarnabarnið, sem svo innilega vildi vera dóttir móður minnar, var móðir konu sem á okkar tímum berst við flugfreyjur og er hent út úr flugvélum, þegar hún er ekki dæmd fyrir að vera með fúkyrði um aðra uppstökka konu úti í bæ, sem er af tyrknesku bergi brotin. Mikið skap konunnar, sem flugfreyjur óttast, er hvorki komið úr minni ætt, né frá Fjeldsted-flagaranum. Skapstóra konan er, líkt og ég, komin af formóðurinni Pálínu Pálmadóttir frá Eiði á Seltjarnarnesi, sem að allra mati var hin mesta hæglætiskona.

Æsta konan, sem rekin er úr flugvélum, er dóttir manns, Friðriks að nafni, sem eitt sinn rak fræga ísbúð í Reykjavík ásamt frænku minni. Íssalinn þótti hafa svo stirðt lundarfar, að það eitt sér var sérstaklega nefnt í minningargrein um hann er hann lést.

Þá höfum við það á hreinu. Margrét Friðriksdóttir (valkyrjan Magga Frikka) er EKKI systurdóttir mín, þó að sú fiskisaga sé sífellt að reka á fjörur mínar.