Hart í ári

Nú er greinilega hart í ári hjá íslenskum fornleifafræðingum. Atvinnuleysi er reyndar ástand sem er þekkt mjög víða í þessu fagi, sem eitt sinn ól af sér forseta lýðveldis (sem tæknilega séð var ekki fullmenntaður fornleifafræðingur).

Ég sá í morgun, að fornleifafræðingur með doktorspróf sótti um framkvæmdastjórastöðu Lánasjóðs Íslenskra Námsmanna (LÍN).

Ég verð sannast sagna að viðurkenna, að ég íhugaði einnig að sækja um þessa stöðu, þar sem ég hef nú í heilt ár engar tekjur haft og fæ engar bætur vegna atvinnuleysis. Ég hugsaði mig um eina kvöldstund og minntist þeirra kvala sem ég og aðrir hafa þurft að þola af höndum LÍN. Þar sem ég hef þar að auki lítið vit á fjármálastjórn, sem ég geri ráð fyrir að framkvæmdastjóri LÍN verði að hafa á þessum síðustu og verstu tímum, þá komst ég að þeirri niðurstöðu að þessi staða væri líklega ekki neitt fyrir mig, þar sem ég get ekki einu sinni greitt af námslánum mínum. Ég fæ nefnilega engar ívilnanir og skuldaaffellingu eins og þeir sem voru á feitum kúlulánum.

Ég óska Margréti Hermanns-Auðardóttur góðs gengis og vona að hún hreppi stöðuna hjá LÍN. Hún hefur lengi verið útilokuð úr sinni starfsgrein og verið fórnarlamb ills umtals og lítilmótlegs áróðurs. Hún er atvinnulaus, meðan að fólk sem ekki eru fornleifafræðingar, sem og aðrir sem ekki kunna að vitna rétt í texta, eru að kenna fornleifafræðinemum á fullum námslánum í HÍ - svo þeir geti fyllt raðir atvinnuleysingjanna.