Umsókn um stöður generáls eða marskálks hjá íslenska hernum

Það hefur borist mér til eyrna, reyndar eftir flóknum krókaleiðum, að Prjónastofa Kötu og Þórdísar Braun, sem og Partíkökugerð Bjarna B 101, sé að leita að yfirmanni alls herafla Íslands fyrir utan hjálpræðisherinn og sænsku mafíuna. Ég tel að ég sé einmitt sá einstaklingur sem leitað er að í stöðurnar.

Óskir um íslenskan her eru ekki alveg nýjar af nálinni. En nú eru þær vitaskuld fram komnar á ný af eintómri mannúð gagnvart grænklæddum leikaragarmi í Kív, grátt leiknum af örlögunum og sem hvorki veit hvað hann er, né hver hann er á hvínandi kúpunni. Hann er hins vegar svo heppinn að eiga fulla skúffu af grænum sokkum frá Prjónastofu Kötu og Þórdísar sem og glæsihýsi og sundlaug í Miami.

 

Hergrænn sokkur. Brandið heitir "Ragnarökkur" og er frá prjónastofu Katrínar og Þórdísar. Þessar sokkar hafa reynst vel í Úkraínu.

Ég tel mig vera tilvalinn í störfin sem nú eru í boði, og helst báðar stöðurnar, ef aðeins eru borguð laun í grænum sokkum frá Kötu og Þórdísi og grænum kökum frá Bjarna bakara.

Bjarna kökur Benediktssonar ganga í íslenskum takt.

Ég er komin af ætt harðskeyttra málaliða, sem síðan nokkrum árum eftir dauða falsspámannsins Jesús van Nasahret hafa barist fyrir afkomu sinni og lífi og jafnvel löngu fyrir þann tíma.

Síðustu grænu greinarnar á hermannlegu ættartré mínu voru afi minn og faðir, sem báðir voru hermenn. Afi minn var sæmilega háttsettur og var yfir sjálfum sér og nokkrum lötum Hollendingum sem stækka áttu Holland án hernaðar. Slíkur sparnaður gengur auðvitað ekki.

Faðir menn reyndist ekki eins góður hermaður og afi. Hann gat hvorki gengið í takt, né burstað skóna sína. Hann rústaði loks trukki sem var verið að kenna honum á í konunglega hollenska hernum (sjá hér). Hann var einnig sjúklega hræddur við byssustingi síðan úr síðasta stríði þegar hollenska lögreglan sem starfaði með Þjóðverjum stakk þeim niður í gegnum gólf þar sem móðir hans og hann földu sig undir. Þá sögu sagði hann mér ungum og var eitt af því fáa sem hann talaði um úr stríðinu, sem hann vildi ekki ræða.

Maðurinn lengst til hægri á þessari mynd, Rob Kroon, kom í heimsókn til Íslands i lok septembermánaðar árið 1996 ásamt konu sinni og mágkonu. Þá var faðir menn ekki lengur á lífi. Móðir Kroons aðvaraði ömmu mína og pabba við því að hollenska löggan væri að tina saman fólk til brottflutnings árið 1942. Herra Kroon sagði mér sömu söguna frá sínu sjónarhorni og faðir minn hafði sagt mér af byssustingjunumm gegnum gólfið er ég var yngri. Rob Kroon greindi okkur frá því að hann hafði séð, hvernig hollenska löggan stakk byssustingjum sínum gegnum rífur í gólfinu innan við anddyrið, þar sem Rob stóð forvitinn og horfði á fyrir utan. Í byrjun stríðs lék Hr. Kroon sér með föður mínum þó Kroon væri yngri en pabbi. Eitt sinn varð Rob Kroon vitni að því er faðir minn barði fauta úr nágrenninu sem var sonur nasista. Fautinn hafði vinum sínum stolið ítölskum ís af föður mínum og Rob Kroon, sem unnið höfðu vel fyrir ísnum við að safna gömlum tuskum og selja í prentsmiðju.

Örlögin í stríði eru oft furðuleg og aðeins þeir sannir (hreinræktaðir) Íslendingar, sem misst hafa nána ættingja vegna sprengjuárása Þjóðverja á skip og skipalestir, vita í raun um hvað um er að ræða. Ritstjóri Fornleifs er annar frá vinstri. Kona Hr. Kroons, Hetty, tók myndina. Systir hennar situr á milli mín og Rob Kroons. Hollendingarnir voru í stoppi á leið til BNA að heimsækja ættingja, og ég sótti þau á hótel Esju. Þau höfðu fengið upplýsingar um föður minn sem íslensk yfirvöld mega strangt tiltekið ekki gefa. Ég fyrirgaf yfirvöldunum í það skiptið.

Ef vel er að gáð má sjá Fornleif inn unga í marskálksbúningi á málverkinu lengst til hægri. Herbúningar hafa alltaf farið honum vel.

Eftir stríð reyndist pabbi hins vegar laghentari á hríðskotaritvél en á byssur og hertrukka, og var fluttur í nokkra mánuði á skrifstofu hermálafulltrúans í hollenska sendiráðinu í París. 

Faðir minn gekk inn og út af Keflavíkurflugvelli eins og heimangangur á 6. áratugnum. Hann var með fast gestavegabréf nr. 10. Svona vegabréf fengu íslenskar kanamellur og sjálfstæðismenn ekki. Kanar treystu íslenskum krötum betur en sjálfstæðismönnum. Ætt föður míns hafði verið kratar síðan á 2. öld fyrir 0,-

Ég ólst upp við fjölmargar ferðir með föður mínum suður á Völl (Keflavíkurvöll). Þær ferðir voru hvorki hernaðarlegar né tengdar smygli og þaðan að síður vændi sem sumir sannir Íslendingar stunduðu. Leigubílsstjóri/rithöfundur einn, sem sumir segja að hafi verið í smyglinu, taldi að faðir minn væri CIA-njósnari.

Áður ég fæddist hafði pabbi fast vegabréf á völlinn, meðan að hann var skráður til heimilis í Njarðvík. Þar þurfti hann að vera, vegna þess að íslensku bankanasisti vildi ekki veita honum lán ef pabbi væri með innflutningsverslun sína í Reykjavík. Pabba líkaði vel á vellinum, enda þjónustuðu þar nokkrir menn sem höfðu lifað af stríð í Evrópu, stríð sem sumir vilja óðir fá aftur yfir sig.

Ættgarður minn er því yfirfullur af hermönnum, og ég er vitaskuld afar herskár sjálfur. Svo er ég að hluta til kominn af víkingum og fallegum körlum þeirra í móðurættina. Þó hef ég einnig verið svo lengi í varnarstöðu, að ég er líka orðinn einkar varkár og sparsamur á skotfæri. Ég tel að frekar eigi að slá andstæðinginn með blómi eða stinga þeim í byssuhlaup þeirra.

Fyrri starfsreynsla mín gerir einnig að verkum, að ég hef haldbæra þekkingu á alls konar skurðavinnu, sem nýst gæti vel við skotgrafagerð. Svo langar mig mjög mikið að aka brynvörðum Hummer - og ég hata fyrrverandi komma. Af hverju að vera fyrrverandi, þegar maður getur verið núverandi? eru líklega einkunnarorð mín.

Ég er á virðulegum aldri, en ekki öldungur eins og trillukarlinn úr Engey, hann Björn, sem lengi dreymdi um að verða fimm-stjörnu hershöfðingi á Fróni. Við erum reyndar eitthvað fjarskyldir ég og hann majór Bjössi og gefur hann mér nú vonandi góð meðmæli að þjóðlegum sið, ættartengsla vegna. Sýndu nú dug Björn frændi.

Hernaðarmálaráðuneytið sagði mér að skrifa mjög persónulega umsókn. Hér fenguð þið hana.

Með alla þessa augljósu kosti mína, sæki ég hér um stöðu hershöfðingja, og/eða marskálks, í íslenska heraflanum.

Peace Man

Stefnum heldur að sjálfstæðri íslenskri utanríkisstefnu sem styður friðarviðræður um allan heim í stað þess að gera allt sem BNA segir okkur að gera. Er Ísland ekki sjálfstætt ríki?

Ykkar einlægur Fornleifur