Fćrsluflokkur: Bloggar

L´Affiche Française 2005

UNDSKYLD! Plakat-1

Franskt Plakat

Ykkar ástkćr hefur eitt sinn veriđ settur á franskt plakat, og geri ađrir betur.

Forlaget Vandkunsten, sem er vonandi ađeins í tímabundnu dái (sjá hér), ţó svo ađ fréttir hafi borist af endalokum ţess í dönsku vikublađi, ákvađ áriđ 2005 ađ útbúa tvćr gerđiđ af löngum plakötum til ađ kynna bók mína Medaljens Bagside. Bókaútgáfan hafđi lag mikla vinnu og fjármuni í útgáfu bókarinnar.

Plakötin voru međ upplýsingar á fram- og bakhliđ og hentuđu ţannig vel til ađ hengja á gleri. Bókin fékk góđa kynningu en seldist nú ekki í neinum metupplögum. Vinsćldir bókarinnar, sem ţrátt fyrir allt voru einhverjar, ţví hún fékk góđa dóma, var hins vegar minnst vegna plakatanna, sem bókabúđaeigendur tóku illa í. Sá ég ađeins plakatiđ í tveimur verslunum á Kaupmannahafnarsvćđinu.

Persónulega fannst mér ţetta eins og hálfgert WANTED - Dead or Alive bófaplakat, en mér er tjáđ ađ ýmsar smekkkonur hafi spurst fyrir um um hinn fjallmyndalega mann á plakatinu hjá forlaginu, frekar en eftir bókinni. Ţađ sem ţrjár plakathliđarnar sem ég sýni, (upphengin tvö höfđu sömu bakhliđina) eru svo langar, segi ég ekkert meira ađ sinni.

Njótiđ ásjónu minnar. Muniđ ađ ég fylgist međ ykkur.

UNDSKYLD! Plakat-3(1)

UNDSKYLD! Plakat-2


Friedrichstraße 2

uhde-laat-de-kinderen-komen_grt

Mikiđ er nú gott ađ Guđmundi Magnússyni hafi ekki veriđ faliđ ađ endurrita Nýja Testamentiđ. Mađur veit sannast sagna ekki hvernig hann hefđi skilađ ţessari málsgrein frá sér.

„Leyfiđ börnunum ađ koma til mín, varniđ ţeim eigi ţví ađ slíkra er Guđs ríki. Sannlega segi ég ykkur: Hver sem tekur ekki viđ Guđs ríki eins og barn mun aldrei inn í ţađ koma.“ Og Jesús tók ţau sér í fađm, lagđi hendur yfir ţau og blessađi ţau.

En í viđsjárverđum heimi, ţar sem fólk styđur barnamorđingja sem frelsishetjur, er ekki nema von ađ menn skilji ekki ţetta hlutverk hins kristna Messíass sem Markúsarguđspjall greinir frá. Í dag sendir mađur peninga til barna, en ţeir enda í vopnabúri morđingja sem sérhćfa sig í barnamorđum, t.d. međ stuđningi ţúsunda Íslendinga, sem eru haldnir erfđahatri miđalda.

Myndin efst sýnir hvernig einfaldir Ţjóđverjar, fyrir tíđ barnamorđingjanna í landi ţeirra, hugsuđu sér frásögnina í Markúsarguđspjalli 10:14: Veiklulegur, germanskur Jesús fađmađi börnin eins og hann vćri međ berkla. Kannski áttu Ţjóđverjar erfitt međ ađ mála kjassandi Krist, en ţannig var ţađ nú ekki alltaf.

christ-blessing-the-children-848x539

Málverk eftir Lukas Cranach eldri.

Íslendingar kjössuđu fyrrum meira en ţeir ţora í dag. Á 18. og 19. öld flögruđu Íslendingar í fasiđ á ókunnugum og ráku ţeim rembingskossa, svo sómakćrum ferđalöngum úr framandi löndum varđ um og ó og höfđu ţetta flađur og kossaflens Íslendinga ađ orđi í bókum sínum um merkilegt land og örlítiđ undarlega ţjóđ.

Ţeir létu börn sín afklćđa ferđalanga (í kirkjum) og strjúka hita í ţá, eftir langa og kalda reiđtúra um túndruna.

Kannski var sr. Friđrik Friđriksson af ţessari kossakynslóđ, sem enginn virđist skilja í dag, ţegar Snerting er nćsti bćr viđ Nauđgun.

Einnig verđa Íslendingar ađ skilja, ađ ţegar Nýja Testamentiđ var ritađ á grísku, höfđu Grikkir fjölda orđa fyrir ást af als kyns toga, án ţess ađ annarlegar hugsanir tengdust orđum ţeim.

Kannski eru Íslendingar ekki eins frjálslyndir og ţeir gjarna sjá sjálfa sig? Mig grunar ţađ.

Tvískinnungur er líka orđiđ ţjóđarsport. Íslenska ţjóđin á góđa möguleika á heimsmeistaratitlum í ţví sporti, sem er álíka leiđinlegt og knattspyrna.

Sér Fridrik heldur um rassinn á dönskum drengjum hm e

Fćr ţessi mynd virkilega einhverja Íslendinga til ađ ímynda sér, ađ hendur sr. Friđriks séu einhvers stađar sem ţćr ćttu ekki ađ vera? Leitiđ ykkur ţá ađstođar. Ţiđ eruđ kannski međ sjúklegan hugsunarhátt og ţađ sem áđur fyrr var kallađ ímyndunarveiki.


Friedrichstraße 1

33661590_1015Fried Fridrik

Ţó ég sé ekki kristinn, finnst mér umrćđan um sr. Friđrik Friđriksson í kjölfar bókar Guđmundar Magnússonar stórfurđuleg og einkennandi fyrir neđanmittisgirnd Íslendinga á síđri tímum óheilögum.

Áriđ 2018 var reynt ađ yngja Friđrik upp og láta hann líkjast colonel Sanders kjúklingaslátrara í Kentucky. Ţá gaggađi enginn...


Forlaget Vandkunsten - et mindeord

Vandkunsten gif

Weekendavisen har i afsnittet Břger (13. okt. 2023, side 2) med meget fattige ord mindedes det nu, efter sigende definitivt afdřde forlag Vandkunsten.

Vandkunsten blev drevet con amore og var derfor helt anderledes end de store forlag som er 95% + kold og kynisk forretning. Forlag skal desvćrre vćre en forretning for at kunne overleve i en verden, hvor fćrre og fćrre kan lćse og endnu fćrre forstĺ. Det gřr kapitalforlagene dog ikke til bedre forlag end Vandkunsten eller andre smĺforlag.

Jeg nřd godt af Vandkunsten, og desuden boede jeg, inden forlaget blev fřdt, pĺ Vandkunsten (nr. 6) og gik dagligt forbi springvandet pĺ pladsen foran bygningen.

Det sprřjtehovedet som jeg er, nřjes med at skrive nogle mindeord pĺ latin om det nu hedengangne forlag, som ofte lavede bedre ting end forlag med 100 gange mere kapital i baglommen.

En mindeartikel pĺ latin har faktisk 43% střrre chance for at blive lćst end en paragraf i det selvhřjtidelige internet-afskrift som man kalder Weekendavisen. Var jeg en pengemand, ville jeg omgĺende genoplive Vandkunsten. Vand giver kultur - Hvorfor mon de kaldte det likvider?

In Memoriam

Domus divulgationis dicta VANDKUNSTEN (Fons) transiit.

Post XXIII annos laboris passionisque, fons sapientiae iam non fluit. Aqua ibi, pressio est, sed pecunia quae in mundo aegroto omnia moderatur non est. Naturae elementa semper evanescunt propter pecuniam et avaritiam.

Fui unus ex illis felicibus hominibus quos editorius Sřren Mřller Christensen sub ala suo suscepit cum librum meum Medaljens Bagside edidit. Id ei semper habeo gratus.

Sed recordor unam societatem, quam in tergo libri mei commemo, 100 exemplaria emisse, ut ea in pyram perderet. Fabulam narravi de conditore societatis, Danicus, qui Iudaeos tantum diligebat ut eos ad Christianam convertendos cogeret, macula conspicui erat.

Quis unquam lepide disseruit, sensum aestheticum et laborem in libellorum negotiorum prosperis facere? Plerique, commercii vendo sola res est quae illis librum aperit - et non necessario legit. Tempus vivimus quo liber factus est quod carere potes. Multi non possunt legere sine iniuria, et plerique legere non possunt.

Diarium Felium illustrata - nam feles illuminata - etiam desiderabitur. Fontanus virtutis requiescat in pace. Magister Mřller Christensen, vir fortissimus est in tempore pessimo.

Kattens ĺr 2023I det kattens ĺr 2023

Danske skřnlitterćre forfattere advarede mod Forlaget Vandkunsten pĺ denne usmagelige mĺde. Tryk pĺ billedet for at se teksten, eller find den her:

Screenshot 2023-10-30 at 08-09-39 Advarsel mod Vandkunsten ⋆ Danske Skřnlitterćre Forfattere


So it´s October (1943) again, and what have you learned ?

Dumb dumbest

Every year, Denmark remembers the days of early October 1943, when most Jews in Denmark fled/saved themselves/and in some cases were saved to Sweden - if they were not deported to Theresienstadt to take part in a weird window-dressing game of the Germans in Theresienstadt, made possible with the aid of officials of the Danish Red Cross.

Annually, at this time of year, you see the reaction of some Danes on social media, who are passionate about the Palestinian cause and compare Jewish survivors who were not murdered in the Shoah (Holocaust) to Nazis. They call the state of the Jews a "Nazi state" and the ideology behind the creation of a new Jewish state is dubbed "apartheid". Such a sick and distorted view of history should not be of much concern, but one is naturally forced to do so, because the children and grandchildren of Danish Nazis are still engaged in their fight against the Jews. Unfortunately, that phenomenon in some cases seems to be hereditary.

Also in 2023, on the 80th anniversary of the flight to Sweden,  in the days leading up to the celebration that "it all went a little better in little Denmark than everywhere else", politically biased Danes are comparing Nazism with Zionism and everything else they can do to screw up today´s Jews. There is no coincidence that that battle occurs in Denmark; It´s something of a tradition. Some Jews have even begun to thank Himmler for their rescue. Please listen to historian/journalist Bent Blüdnikow in an interview; Click here and on "Lyt videre", to listen to historian and journalist Adam Holm in the program Fight for History (Kampen om Historien); Approx. 39 minutes into the program, where Bent Blüdnikow, who probably has been Donald Trump´s biggest fan in Denmark, tells about his respect for "Himmler´s rescue of the Danish Jews".

Such a view comes as a surprises and will also surprise experts far beyond Denmark´s watery borders! In the above mentioned radio-broadcast Dr. Silvia Goldbaum Tarabini corrects Mr. Blüdnikow, invited in connection with the publication of her fantastic new Book on the Danish Jews in Theresienstard: Danske jřders liv og dřd i Theresienstadt, released a couple of weeks ago in Danish by publishing house Gyldendal in Copenhagen. Her book in Danish bases on her Ph.D. thesis from Technische Universität Berlin: The Jews of Denmark in the Holocaust; Life and Death in Theresienstadt Ghetto. Routledge 2021. (Now available in paperback).

However, when a special type of Danes think October´43 can be compared to the terrorist fight for Palestine´s freedom, I like to tell the story of two ungifted Icelanders (who were then,until 1944), still citizens of the Kingdom of Denmark). They were stranded in Denmark during the war, where one studied to be a telegraph operator and the other made ends meet as a convivial pianist in a restaurant north of Copenhagen. A network with the participation of a German spy leader in the Abwehr and, among other things, the notorious Danish policeman Max Pelving, who was one of many Jew-haters among Danish policemen, a dozen Icelanders were acquired in Copenhagen to go on spy missions to Iceland. But first they had to be trained in Germany. 

Two of the Icelanders, whom the Nazis recruited in Copenhagen were sent for training at a spy-academy run by the SS in the suburb of Lehnitz, Northeast of Berlin, not far from the concentration camp of Sachsenhausen.

Together with the Icelanders at the school in Lehnitz (seen on the mugshot above), there were men from different countries such as the Soviet Union (including many from the later Ukrainian area), Croatia, Italy, Ireland, England and Norway. The school in Lehnitz was not the only one of its kind in the Reich. Other Icelanders were sent to courses on a farm near the German-Polish border. The farm was owned by a German Abwehr-intelligence officer stationed in Copenhagen.

After completing a course, the two young Icelandic men were sent by boat from Norway to Iceland. British and American forces in Iceland intercepted communications to and from the Norwegian speedboat and arrested Iceland´s answer to Dum-Dumber on arrival. They were sent to Denmark and interrogated there. The photographs at the top were taken immediately after they were arrested. Although it doesn´t look good.

Fortunately, these two gentlemen from Iceland were quite cooperative and told the British everything they wanted to know. One of them also gave extra information about their two Palestinian schoolmates in the SS school in Lehnitz, Kotoup and Ramma(r)dan, sent there by the Grand Mufti over Jerusalem who was on speaking terms with both Hitler and Himmler, because he dreamed of the same things like them. In defence of my two less gifted compatriots, it must be stated that, after all, they did not have much respect for the two Palestinians and their cause.

One of the two Palestinians, Koutop, whose full name was Fawzi al-Qutb, boasted that in the 1930s in Jerusalem he had murdered many civilian Jews and British soldiers in a series of terrorist actions, during the wave of murderous violence known as the Arab Revolt 1936-39.

Koutop Arab

 

Fawzi Al-Qutb

In 1943, Palestinian Fawzi al-Qutb was a student at one of the terror and spy academies. He was at Lehnitz outside Berlin together with Icelanders and, among others, Danes.

The Palestinians were going on different missions than the Icelanders in the picture at the top of this report. The mission of the two Palestinians was to murder Jews. Missions that certain Danes, to this day, find it appropriate to compare with Danish resistance during World War II. The Icelander who told the British about the Palestinian terrorist al-Qutb had apparently not passed by Sachsenhausen on the way to the SS school in Lehnitz, and or had not heard of the extermination of Jews that the Germans had gradually begun.

Please don´t forget that Danish authorities and politicians, who are still praised for having "saved the Danish Jews to Sweden", immediately after the war initiated attempts to deport Jews who had managed to escape to Denmark in the 1930s. Many stateless Jews, who also saved themselves to Sweden together with Danish Jews, received a greeting from the Danish authorities immediately after the war with a warning of immediate deportation. Jews who found their way to Denmark after the end of the war were branded in police reports as socialists or communist spies (without them being so). You can read about the love that the Jews met after the war in my book Medaljens Bagside (2005) for more details. It is not enough to believe - you must also read and know. This also applies to the Danish historian-journalist who now thanks Heinrich Himmler for saving the Danish Jews.

Can official Denmark, which has not done away with the continued anti-Semitism in Denmark after WWII, celebrate anything, and especially in these years when convicted xenophobes still sit in the Danish Parliament and boast of humanity? Yes, the only thing to do is to keep on going and hope that history is not perverted by people with a strange agenda, or historians who cannot read sources and think that the beast on the right in the picture below had something to do with the rescue of the Danes Jews.

1018316866

Danish historians, who for some reason or another believe that Heinrich Himmler was involved in the rescue of the Danish Jews, and others still, who even believe that if other occupied states in Nazi-occupied Europe had introduced the same values of collaboration with the Nazis like the Danish Politicians did (read about that obfuscation here), are not good news for the further understanding of the 1943 Jewish experience in Denmark.

Fortunately, there is light at the end of a dark Danish research-tunnel. Silvia Goldbaum Tarabini´s above mentioned volumes are among the bright lights, which eliminates the dark and sometimes ridiculous nationalism and ignorance in some Danish WWII historiography.


Sĺ er det Oktober 43 igen - og hvad har man lćrt?

Dumb dumbest

Hvert ĺr mindes man i Danmark de dage da jřder i Danmark flygtede/reddede sig selv/og i nogle tilfćlde blev reddet til Sverige - hvis de ikke blev deporteret til Theresienstadt for at deltage i et spil for galleriet som tyskerne skabte bl.a. med hjćlp fra individer og Rřde Kors i Danmark.

Ĺrligt, pĺ denne tid af ĺret, ser man reaktion fra folk pĺ de sociale medier, som brćnder for den palćstinensiske sag og sammenligner overlevende jřder, som ikke blev myrdet i Shoah (holocaust) med nazister. Jřdernes stat kalder de "Nazistat" og ideologien bag oprettelse af en ny jřdisk stat bliver kaldt "apartheid". Sĺdan et sygt og forkvaklet historiesyn burde man ikke tage sig af, men man bliver naturligvis tvunget til det, for břrn og břrnebřrn af danske nazister er stadig i gang i deres kamp mod jřderne. Det fćnomen gĺr desvćrre i arv.

Ogsĺ i ĺr, i dagene op til fejringen af at "det hele gik lidt bedre i lille Danmark end alle andre steder", sammenligner danskere med politisk skćvsyn nazismen med zionisme og alt andet de kan gřre for at svine nutidens jřder til. Der er ingen tilfćldighed bag at den slags forekommer i Danmark; Det er mere en tradition. Enkelte jřder er endda begyndt at takke Himmler for deres redning (lyt til Bent Blüdnikow i et interview, klick her med Adam Holm i programmet Kampen om Historien ca. 39 minutter ind i programmet, hvor Bent Blüdnikow, Donald Trumps střrste fan i Danmark, ytrer sin respekt for Himmlers redning af de danske jřder) - Det undrer, og vil ogsĺ undre langt ud over Danmarks vandede grćnser!

Jeg fortćller gerne, nĺr en meget speciel type danskere mener Oktober´43 kan sammenlignes med terrorkampe for Palćstina, historien om to smĺtbegavede islćndinge (som dengang stadig var borgere i Kongeriget Danmark).

De to Islćndinge var strandet i Danmark under krigen, hvor den ene studerede til telegrafist og den anden drev den af som hyggepianist pĺ en restaurant nord for Křbenhavn. Et netvćrk med deltagelse af en tysk spionleder i Abwehr og bl.a. den notoriske danske politimand Max Pelving, der var en blandt mange jřdehadere i Politiet, erhvervede en snes islćndinge i Křbenhavn til at tage pĺ spionmissioner til Island. Men fřrst skulle de uddannes.

To af dem de fik fat i blev sendt til trćning pĺ en spionskole som SS drev i forstaden Lehnitz, nordřst for Berlin, ikke langt fra Sachsenhausen.

Sammen men islćndingene pĺ skolen i Lehnitz, var der mćnd fra forskellige lande sĺsom Sovjetunionen (herunder det Ukrainske omrĺde), Kroatien, Italien, Irland, England og Norge. Skolen i Lehnitz var ikke den eneste af slagsen. Andre islćndinge blev sendt til en Abwehr officer i Křbenhavn som organiserede kurser pĺ sin gĺrd ved den tysk-polske grćnse.

Efter et fuldendt kursus blev de to unge islandske mćnd sendt med en bĺd fra Norge til Island. De britiske og amerikanske styrker i Island opsnappede kommunikationer til og fra den norske motorbĺd og anholdt Islands svar pĺ Dum-Dumber ved ankomsten. De blev sendt til Danmark og afhřrt dér. Fotografierne řverst blev taget umiddelbart efter at de blev anholdt. Skřnt ser det ikke ud.

Disse to herrer fra Island var heldigvis ret samarbejdsvillige og fortalte briterne alt de ville vide.

Den ene af dem gav ogsĺ ekstra information om deres to palćstinensiske skolekammerater i SS-skolen i Lehnitz, Kotoup og Ramma(r)dan, sendt dertil af Stormuftien over Jerusalem som var pĺ talefod med bĺde Hitler og Himmler, for han drřmte om de samme ting som dem.

Til forsvar for mine to smĺtbegavede landsmćnd, mĺ oplyses, at de trods alt ikke havde sĺ megen respekt for de to palćstinenser og deres sag. En af de to palćstinensere, Koutop, hvis fulde navn var Fawzi al-Qutb, pralede med at han i 1930erne i Jerusalem havde myrded mange civile jřder og britiske soldater ved en rćkke terroraktioner, nok under den břlge af drabsvold som man kalder Den arabiske Opstand 1936-39.

Koutop Arab

Fawzi Al-Qutb

Fawzi al-Qutb, var studerende pĺ et SS-terror og spionakademi uden for Berlin sammen med islćndinge og bl.a. danskere.

Palćstinenserne skulle pĺ andre missioner end islćndingene pĺ billedet řverst i denne beretning. Palestinensernes mission var at myrde jřder. Missioner som visse enfoldige danskere, den dag i dag, finder det magtpĺliggende at sammenligne med dansk modstandskamp under 2. Verdenskrig. Islćndingen som fortale briterne om den palćstinensiske terrorist al-Qutb havde tilsyneladende ikke kommet forbi Sachsenhausen pĺ vejen til SS-skolen i Lehnitz, og eller ikke hřrt om jřdeudryddelserne som tyskerne sĺ smĺt var gĺet i gang med.  

Glem ikke, at danske myndigheder og politikere, som stadig hřster ros for at have "reddet de danske jřder til Sverige", lige efter krigen igangsatte forsřg pĺ at udvise jřder, som det var lykkedes for at flygte til Danmark i 1930erne.

Mange statslřse jřder, som ogsĺ reddede sig selv til Sverige sammen med danske jřder, fik lige efter krigen en hilsen med posten fra de danske myndigheder med varsling om umiddelbar udvisning. Jřder som fandt vejen til Danmark efter krigens afslutning, blev i politirapporter brćndemćrket som socialister eller kommunistspioner (uden at de var det). I kan lćse om den kćrlighed som jřderne mřdte efter krigen i min bog Medaljens Bagside (2005) for nćrmere detaljer.  Det er ikke nok at tro - man skal ogsĺ lćse og vide. Det gćlder ogsĺ den danske historiker-journalist som nu takker Himmler for redningen af de danske jřder. Det manglede da bare. 

Kan det officielle Danmark, som ikke har gjort op med den fortsatte antisemitisme i Danmark efter krigen, fejre noget som helst, og specielt i disse ĺr nĺr dřmte fremmedhadere stadig sidder i Folketinget og praler sig af medmenneskelighed? Jo, det eneste at gřre er at blive ved, og hĺbe at historien ikke perverteres af folk med en underlig dagsorden, eller historikere som ikke kan lćse kilder og specielt, hvis de tror manden til hřjre pĺ billedet herunder havde noget med redningen af de danske jřder at gřre.

1018316866


Félagi Árni, sendiherra okkar í Kaupmannahöfn

Arni

Mér til mikillar gleđi hefur loks veriđ sendur dugandi og ekta sendiherra til Kaupmannahafnar, sem ekki er úr embćttisverksmiđju Sjálfstćđisflokksins.

Árni Ţór Sigurđsson, gamall skólafélagi í MH, var vart búinn ađ skella hurđinni í lás í Moskvu, ađ hann fékk lyklavöldin í Kaupmannahöfn. Ţannig á ađ gera ţađ.

Ég leyfđi mér ađ óska nýjum sendiherra lýđveldisins til hamingju, og tel víst ađ nú verđi ég loks bođinn aftur í sendiráđiđ, líkt og ţegar ég veitti Svavari heitnum ráđ og fékk danskvand fyrir.

Ég skrifađi eftirfarandi á FB sendiráđsins, sem ég má búast viđ ađ verđi ţvegiđ ţegar menn koma til vinnu nk mánudag.

Mér finnst húfan hans Árna fara honum svo vel og legg til ađ hann fái leyfi til ađ bera ţetta höfuđfat sem embćttishatt.

Eins tel ég ađ ţađ fari Árna vel ađ aka um á hrađskreiđum sportsbíl, silfruđum, líkt og forveri hans hefur gert á miklum hrađa. Mađur verđur ađ vera á hrađskreiđum bílum til ađ mćta tímanlega í hanastél. Ég lýsti ţví í fyrra, hvernig bíll er ekki alltaf nóg fyrir hrađskreiđa sendiherra. Ţyrla eđa dróni gćti orđiđ lausnin, eins og umferđin er oft í Kaupmannahöfn.

Ţessa lofrćđu ritađi Fornleifur á FB sendiráđsins:

Ekki hefur komiđ betri mađur í embćttiđ síđan Svavar Gestsson gegndi ţví. Allir hinir hafa veriđ íhaldsrindlar og sér í lagi einn sem dundađi sér viđ ađ kaupa málverk og skran, ef hann rćgđi ekki landsmenn sína á skransölum Kaupmannahafnar. Ţađ er ţví bylting, ađ Árni sé kominn á koppinn í Křben. Vertu velkominn kammeráđ Árni. Eitt ber ađ varast hér í landi, og ţađ eru eggin. Ţau eru harđari, ódýrari og ferskari en ţau sem kastađ var í ţig á Íslandi í síđustu byltingu. Lifi byltingin í Kaupmannahöfn.


Ásjónur

Hinn glađi Mercedeseigandi efst til vinstri er sami mađurinn og á öllum hinna myndanna, nema ţeirri sem ađeins er af konunni hans og afkvćmunum. Algengasta stellingin er hins vegar sú sem sést í nćstneđstu röđ lengst til hćgri. Heimild Facebook.

Ymsar ásjónur skarpari


Sendibođi Sinfóníunnar 1975 reddađi mokkakápum Perlmans

Perman Ice Mocca 1975

Einu sinni fyrir langalangalöngu, aftur í sótsvartri forneskju á rangri öld, starfađi ég under-cover fyrir Sinfóníuhljómsveit Íslands. Ég var um tíma eins konar fyrsta fiđla í reddingum fyrir heimsfrćga listamenn sem ţurftu ađ fá eitthvađ fyrir sinn snúđ. Listamenn eru, eins og allir vita, alltaf staur. Ég hefđi vitaskuld getađ leikiđ á langspil í Sinfóníunni, en eftir slíkum músíkköntum var ţví miđur ekki mikil eftirspurn. Í stađ ţess var í snatti og reddingum fyrir hina margfrćgu hljómsveit á hjara veraldar.

Ritstjóri Fornleifs starfađi af og til á unglingsárunum sem sendisveinn hjá RÚV; tvö heil sumur ađ ţví er mig minnir, einnig í jólafríum og svo tvo daga á viku snemma árs 1975. Ég klippti yfir áramótin og límdi minningar inn í bćkur fyrir dagsskrárdeildina. Ţađ var nú heldur ekki leiđinleg vinna, enda vann mađur međ sćtum stelpum í límeríinu á 5. hćđ í Skúlagötu 4.

Í ţá daga hélt RÚV utan um fjármál Sinfóníunnar og fyrir Sinfóníuna var gjarnan mikiđ snatt. Gunnar Guđmundsson, sem var eitthvađ skyldur ömmu minni (skagfirsku tengslin), var ţá framkvćmdastjóri Sinfóníunnar og hafđi skrifstofu neđst á Laugarvegi. Ţar réđi hann ríkjum međ frú Ásthildi Egilson (systir Gunnars Egilsonar klarínettuleikara, sem fćddur var á Spáni). Ásthildur og Gunnar tóku ávallt vel ađ móti sendisveinum og ósjaldan međ konfektmola eđa öđru nammi.

Margir landsţekktir menn fengu vinnu á sumrum sem stikkírenddrengir og stúlkur. Fyrir minn tíma var ţar sendisveinn, sem Guđmundur Magnússon hét, er síđar varđ sagnfrćđingur, settur Ţjóđminjavörđur og blađamađur Moggans. Ţarna var t.d. líka skólabróđir minn Einar Gröndal, og um leiđ og ég byrjađi hóf störf í sendisveinastöđu jómfrú Sigríđur Árnadóttir sem síđar varđ fréttamađur. Hún varđ síđar ţjóđţekkt og annáluđ fyrir yfirgengilega raddfegurđ og margt annađ. Sigríđur var einfaldlega séní, líkt og viđ mörg ţarna í sendlastarfinu. Hún  gerđi sér lítiđ fyrir, eftir ađ lítilmenni og hrappar grófu undan henni hjá Stöđ 2, og fór í lögfrćđinám sem hún lauk á mettíma og cum laude etc. Nú sćkir hún vonandi íslenska glćpona til saka.

Ungsendlar RÚV voru hiđ mesta einvala liđ, ţó međ fáeinum undantekningum eins og t.d. mér.  

Afi minn, (Vilhelm Kristinsson f. 1903 og sem ólst upp í Skuggahverfinu) sem var komminn hátt í áttrćđisaldurinn hafđi náđ sér í vinnu sem "sendiherra" hjá RÚV á Skúlagötunni eftir ađ hann var ađ komast á aldur í starfi sínu sem yfirvatnsvörđur hjá Reykjavíkurhöfn, en sökum starfs síns var hann stundum kallađur Villi Vatns (ég hef áđur skrifađ ýmislegt hér á blogginu um hinn íslenska Villa afa. Leitiđ og ţér munuđ finna). Allir ţekktu afa, og ađeins af góđu einu.

Fornleifur reddar Perlman

Eitt sinn, snemma árs 1975, var afi veikur og ég fékk ađ taka einstaka "vaktir" hans sem sendisveinn međ skóla. Mig minnir ađ ég hafi tekiđ tvo daga í viku. Ţá var ég einn morguninn beđinn um ađ fara og ná í beiđni hjá Gunnari Guđmundssyni og fara međ hann til gjaldkerans á 5. hćđ á Skúlagötu 4. Hún sendi mig svo međ ávísun upp á X-ţúsundir dollara, sem ég fór međ í gamalli brúnni leđurtösku niđur í banka. Ţar átti ég ađ greiđa fiđlaranum Itzhak (sem á hebresku er boriđ fram It´srock) Perlman, sem beiđ ţar međ konu sinni, hćkjum og hjólastól. Perlman hafđi ungur veikst af lömunarveiki.

Hann sat í norđursal bankans og beiđ eftir ţví ađ fara út á flugvöll. Ég gaf mig til kynna og hann sagđi skćlbrosandi eitthvađ í ţessum dúr: You are the man with the money; I am sooo happy to see you. Litlu gat ég svariđ, nema einhverju uh og oh en mig minnir ađ ég hafi sagt unfortunately it isn´t my money.

Eftir ađ búiđ var ađ afgreiđa ávísunina, sem tók drykklanga stund, fékk Perlman 2-3 búnt af dollurum frá mér í stóru umslagi bankans. Ég kvaddi ţau hjónin međ virktum. Ţau brunuđu síđar út á flugvöll, ađ ţví er mig minnir međ Ashkenazi í gráa kátalákanum hans, og flýđi Perlman ţar međ sífellt fall íslensku krónunnar og skattayfirvöld í BNA.

Nýlega fór ég ađ leita ađ upplýsingum um tónleikana sem ég greiddi mćestro Perlman fyrir áriđ 1975, eftir ýmsum hringaleiđum. Ţá fann ég m.a. baksíđugrein í Vísi, sem segir frá kaupum fiđlusnillingsins ísraelska á nokkrum mokkaskinnsjökkum og frökkum í Rammagerđinni.

Mig grunar, ađ Perlman haft lítiđ cashflćđi og ţurft peninga til ađ borga fyrir allar kápurnar sem hann pantađi á sig konuna og börnin og fjölskyldumeđlimi međ milligöngu Vladimirs. Ţá kom greiđsluţjónusta Vilhjálms Arnar sér svo sannarlega vel, og ţađ löngu áđur en VISA og ađrir plastpeningar voru byrjađir ađ grafa undan efnahag Íslands.

Hver var svo ţáttur Ashkenazis í ţessum mökkurbissnes međ Mokkapelsa?

Jú, ţađ lítur út fyrir ađ Ashkenazi hafi veriđ hinn versti Mokkakápu-pusher. Látum gamlan góđkunningja föđur míns heitins, Hauk Gunnarsson heitinn í Rammagerđinni hafa orđiđ: "Askenazy er eins og pabbi allra ţessara frćgu tónlistarmanna, sem koma hingađ til landsins. Hann hefur komiđ međ ţá marga". Ţetta upplýsti Haukur blađamann Vísis um. Nokkrum dögum áđur hafđi Vladimir til ađ mynda veriđ međ Daniel Barenboim í eftirdragi til ađ koma honum í íslenskan gćrupels.

Nćst ţegar ég kem til Íslands, og ţađ verđur bráđlega, verđ ég ađ athuga hvort ég hafi nú loks ráđ á Mokkaskinnskápu. Kannski eru ţeir ekki lengur í tísku. Ef til vill eru ţeir enn alltof dýrir og ég ţarf líka stóran belg úr fjölda lamba. Hugsanlega gćti ég trođiđ upp á Laugarvegi međ langspiliđ mitt og safnađ mér fyrir kápu međ túristabetli, sem er orđin ţjóđariđja landsmanna. Mig hefur sannast sagna alltaf langađ í svo sem eina Mokkaskinnskápu, enda hálfgerđur kósakki og jafnvel kominn af ótíndum gćruţjófum úr Skagafirđi í ofanálag.

Kannski fýsir einhvern ađ vita, hvađ Perlman spilađi fyrir gesti í Háskólabíói kvöldiđ áđur en hann fékk peningana hjá mér til ađ kaupa allar Mokkakápurnar fyrir familíuna heima í New York. Jú, hér fáiđ ţiđ matseđilinn:

Tónleikar 1975 međ Itzhak Perlman

ŢAKKIR: Fornleifur fćrir framkvćmdastjóra Sinfóníunnar, Láru Sóleyju Jóhannsdóttur og nótnastjóra hennar, Kristbjörgu Clausen, innilegar ţakkir fyrir upplýsingar um tónleikana fimmtudaginn 20. febrúar 1975. Ég komst ţví miđur ekki á tónleikana - en reddađi ţó mokkainu daginn eftir.


Harley-Davidson og brúđhlaup á Borgundarhólmi

Harley í Svanneke 2

Í fyrrakveld komum viđ hjónin heim frá Borgundarhólmi, ţar sem viđ vorum viđstödd afmćli og síđar brúđhlaup afmćlisbarnsins sem vinnur á háskólanum í Hróarskeldu og brúđarinnar sem er fyrrv. samstarfskona konunnar minnar á DTU (Danmarks Tekniske Universitet). Sú heppna er nú starfsmađur á sama háskóla og eiginmađurinn. Sá heppni er af írskum ćttum og frá Nýja Sjálandi, en brúđurin er um 25 árum yngri en guminn, en ţau eru eins og sköpuđ hvort fyrir annađ.

Ţetta var mín fyrsta heimsókn til eyjunnar. Ég varđ ekki fyrir neinum vonbrigđum. Allt var líkt og í ćvintýri og brúđkaupiđ einstaklega fallegt og brúđkaupiđ ađ siđ húmanista fór fram á lyngi vöxnum klettum viđ hafiđ syđst á Borgundarhólmi.

Viđ voru á hólminum í rúma viku og tókum á leigu sumaríbúđ í Melsted nćrri Gudhjem. Gudhjem er m.a. ţekkt af ţví ađ G.Franklín forsetaframbjóđandi rak ţar hótel um skeiđ. Hóteliđ sá ég líka eitt kvöldiđ er bćrinn var skođađur. Ég skil ekkert í Franklíni ađ vilja verđa forseti, ţegar hann gat veriđ hótelhaldari í hálfgerđri paradís. En vetrarmánuđirnir á Borgundarhólmi geta víst veriđ frekar óarđsamir.

Villi var samt ekki alveg alsćll í Paradís. Um eyjuna alla rakst mađur á fjölmarga Alzheimerrokkara ađ viđra fáka sína. Alzheimerrokkarar eru gráhćrđir og stundum krúnurakađir karlar um sextugt á barmi blöđruhálskirtilskrabbameinsins. Ţeir eru kappklćddir í ţađ sem svarar heilu sófasetti af húđum af svartsútuđum nautpeningi. Stundum situr ćvintýraleg kona, örlítiđ alkahólíseruđ en prúđ, á aftursćtinu.

Síđasta daginn á eyjunni sátum viđ og nutum ískaffis á hafnarbakkanum í Svaneke. Ţá komu mjög pent, sćnskt helgar-MC gjeng, greinilega af öđrum toga en dönsku gamlingjarnir.

Samstarfskona konu minnar á DTU, sem einnig var gestur í brúhlaupinu, slóst í för međ okkur heim í Skódanum okkar og ég fór í tengslum viđ ađ mađur sá svo marga Alsheimersriddara, ađ segja henni frá ţví, er mér var eitt sinn bođiđ í MC-klúbb gyđinga og múslíma í Danmörku, ţví menn höfđu frétt ađ fyrir utan heimili mitt vćri af til lagt heljarins Hondu međ farţegasćti. Ţađ tilheyrđi reyndar ekki mér, en ađeins eldri manni sem bjó í íbúđinni fyrir neđan okkur. Hann er nú riđinn til himna blessađur karlinn úr einhverju innanmeini sem felldi hann eftir ađ hann skyldi viđ konuna sem átti íbúđina og ţau voru flutt á brott. Ég er viss um ađ hann brunar nú um vetrabrautina sem sendibođi á Himnaharley.

Ég sagđi svo frá hrćđslu minni viđ ţessi tćki, sem kemur til af ţví karl fađir minn var nćstum búinn ađ drepa sig á Harley-Davidson, sem hann keypti uppi á Velli, minnir mig ađ hann hafi sagt mér, eftir ađ hann flutti til Íslands. Hann var međ annan fótinn uppi á Velli. Hann var orđinn of ţreyttur ađ fara međ rútu frá Keflavík til Reykjavíkur til ađ hitta mömmu.

Fađir minn hóf ađ versla á Íslandi og ţurfti (vegna fordóma bankastjóra) fyrst um sinn ađ vera međ heildverslun sína í Keflavík, eđa nánar tiltekiđ í bílskúr í Njarđvík. Hjóliđ, sem hann keypti, var grćnt Harley-Davidson bifhjól frá fyrri hluta 5. áratugarins. Ţađ var hjól eins og ţau sem fađir minn sá bruna um borgir og sveitir Hollands, ţegar bandamenn frelsuđu heimaland hans. Sú sjón hefur örugglega veriđ ţćgileg tilfinning hjá ungum manni sem hafđi faliđ sig hjá ţremur mismunandi fjölskyldum á Fríslandi.

Eitt sinn um miđbik 6. áratugarin var karlinn á hjólinu á Hringbrautinni, neđan viđ Landsspítalann, ţegar svo illa vildi til ađ axlarólin á vindfrakka hans eđa Hekluúlpu krćktist í bakljós eđa krók á pallbíl sem ók framhjá honum og mjög nćrri. Pabbi dróst á eftir bílnum nokkra tugi metra og slasađist illa. Hann var međvitundarlaus í 2-3 daga og síđar í sárum í nokkrar vikur ađ ná sér á sjúkraheimili Hvíta Bandsins, sem var efst á Skólavörđustígnum (númer 37) ađ ţví er ég best veit.

Harleyinn var gerónýtur og fađir minn settist aldrei aftur upp á bifhjól. Hins vegar flutti hann inn létt bifhjól, eđa réttara sagt reiđhjól međ litlum mótor frá Tékkóslóvakíu sem Reiđhjólaverslunin Örninn tók síđan ađ sér, ţegar yfirvöld kröfđust verkstćđisţjónustu í tengslum viđ innflutninginn. Ţađ dćmi hafđi pabbi ekki alveg hugsađ til enda.

Nú, ţegar ískaffiđ var búiđ, löbbuđum viđ um Svaneke til ađ eyđa tímanum áđur en haldiđ skyldi til ferjulćgisins í Rřnne. Rétt handan viđ horniđ viđ höfnina, í götu sem kallast Lakseruten, rákumst viđ svo á "Harleyinn hans pabba". Svona atvik eru stórfurđuleg ađ mínu mati.

Ég hafđi upp á eigandanum í bílskúr á móti verbúđinni ţar sem hjóliđ stóđ. Hann var ađ dytta ađ mótorhjólum. Hann sagđi mér ađ hjóliđ vćri hans og ađ ţađ hefđi upphaflega veriđ kanadískt herhjól. Ég sagđi honum ađ ég hefđi veriđ ađ enda viđ ađ segja frá bifhjóli föđur míns og slysi hans fyrir um 66 árum síđan. Ţađ ţótti honum einnig "stćrkt" og "utrolig tilfćldighed".

Ţađ hjól sem ég sá í Svanneke um daginn var mjög umbreytt WLC 1942 gerđ, sem framleidd var í Kanada, og var kannski ekki alveg eins og ţađ hjól sem fađir minn brunađi á í nokkra mánuđi fyrir slysiđ sem hann lenti í á Hringbrautinni. En slík smáatriđi skipta ekki máli fyrir söguna.

Ég upplifđi ađrar tilviljanir í ţessari för okkar til Borgundarhólms, en ég segi kannski frá ţví síđar.

618681355cd19d020c918c95_a166940-v6

Sendibođinn J.W. King, á Harley-Davidson mótorhjóli, tekur viđ dúfnaskeyti úr hendi J. Hanleys korporals; Royal Corps of Signals (RCCS), Englandi 10. febrúar 1943. Sjá frábćra síđu um bifhjól kanadíska hersins á 20. öld hér.

 


Ť Fyrri síđa | Nćsta síđa ť

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikiđ á Javascript til ađ hefja innskráningu.

Hafđu samband