Brotasilfur - óáfallið

Í þessari færslu má sjá tvær stórmerkar ljósmyndir sem finna má á vef Héraðsskjalasafns Austurlands. Hér bograr Kristján Eldjárn yfir silfursjóð sem fannst austur a landi, óáfallinn, árið 1980. Eldjárn þótti vitaskuld, sem eins konar fornleifafræðingi, furðulegt að sjóðurinn kæmi óáfallinn úr jörðu. Það þykir flestum reyndar enn í dag. Ég held að menn séu hættir að leita að skýringum. Það er svo óþægilegt.

Hér má lesa aðrar greinar Fornleifs um þennan sjóð:

Det ville som sagt være meget beklageligt for skandinavisk arkæologi... (2011) Greinin er ekki á dönsku.

Hvar er húfan mín? (11.12. 2012; sjá síðustu athugasemd neðst)

"Miklu betri en Silvo" (16.12.2012)

Moldin milda frá Miðhúsum er horfin (4.1.2013)

Hvað fær maður fyrir silfur sitt ?  (13.4.2013) Í þessari grein birtist eftirfarandi frásögn:

Auðun H. Einarsson segir frá (1.5. 1997, sjá færslu dags. 13.4.2013)

 

Neðri myndin af vef Héraðssafns Austurlands er unaðsleg ljósmynd af finnandanum og syni hans. Gleðin skín úr augum þeirra. Ekki þótti finnandanum fundarlaunin góð, en síðar var bætt úr því fyrir tilstuðlan þingmanns eins frá Snæfellsnesi og skálds í Reykjavík, sem er sonur fyrrverandi forseta Íslands.

17 sóttu um

 

Í ár sótti ég um rannsóknarstöðu í nafni Kristjáns Eldjárns. Það er er í þriðja skipti sem ég geri það. Fyrst sótti ég um árið 1992, síðan árið 2011 og svo nú í ár. Með doktorsgráðu í fornleifafræði, sem og gott verkefni, taldi ég mig líklegan til að geta fengið þessa stöðu.

Nú er ég búinn að gefa upp alla von. Ég fékk heldur ekki stöðuna í þetta sinn (sjá hér), og 15 aðrir urðu að sætta sig við sama hlutskipti, og að sjá starfsmann Þjóðminjasafns Íslands, sem hvorki hefur doktorspróf eða mikil fræðileg afköst af baki fá stöðuna.

En mér leikur forvitni á því að vita, af hverju mat á umsóknunum var unnið í samráði við Háskóla Íslands og hverjir þar unnu að því mati. Þessi afskipti HÍ koma fram í svari Þjóðminjavarðar, Margrétar Hallgrímsdóttur til þeirra sem ekki fengu stöðuna.

Hins vegar var hvorki greint frá því í auglýsingu um stöðuna, né í viðtali sem Þjóðminjavörður átti við mig, að HÍ kæmi að ferlinu varðandi mat á umsækjendum. Ég sendi nýlega fyrirspurn um það til Þjóðminjavarðar, en hún hefur ekki séð þörf á því að svara, svo nú spyr ég opinberlega til að spara Sigmundi Davíð Gunnlaugssyni vinnu í ráðuneytinu sínu, sem nú sér um málefni Þjóðminjasafns Íslands og allt annað fornt og þjóðlegt.

Hvernig kom HÍ að stöðuveitingu, þar sem gengið var fram hjá fólki með rannsóknarmenntun í rannsóknarstöðu? Vonandi var það ekki neinn í kynjafræði sem veitti mat eða umsögn. Þá á (karl)maður auðvitað ekki sjens.