Hátíðarkveðjur til lesenda Fornleifs

Fornleifur óskar lesendum sínum nær og fjær Gleðilegrar hátíðar.

Varist að stela hugverkum eða höfuðverkjum annarra, nema að halda minnst tveggja metra fjárlægð og munið að vera með grímu í bankanum. Þvoið hendur ykkar af öllu. Sprittið á réttum stöðum.

Hugsið síðan hreint og verið ekki að plotta. Bið að heilsa Gróu á Leiti.

Þessi kveðja er einnig til Kóvitanna, í von um að þeim batni.

Minni á að fríbók Fornleifs um atvinnulygar H.K. Laxness er enn fáanleg. Þetta er ódýrasta jólagjöfin í ár. Það má vitna í bókina - en gerið það nú fyrir alla muni rétt, annars verð ég kress við ykkur.

Bøvling øreringen - et fantastisk fund fra Vestjylland

Foto Nationalmuseet

En heldig metaldetektor-entusiast har gjort et fabelagtigt fund i Bøvling ved Lemvig-fjord i Vestjylland. Det er nu omtalt vidt omkring på www og senest på øen Java. Og nu, kære læser, tilføjer vi Island, hvor lønroyalister og Anton Berg-grovædere ikke er så få.

Så flot er fundet, at jeg næsten straks glemte alt om min gamle professor Olsens prædikener fra hans artikel Rabies Archaeologorum (læs artiklen her), eller da han talte om metaldetektorer som apparater som fanden selv havde skabt.

Budskabet om faren beskrevet i Olsens Rabies-artikel blev aldrig helt aktuel i Danmark, taget i betragtning af hvor få midler går til arkæologisk virksomhed i Danmark. Da Olaf Olsen blev rigsantikvar mildnedes endda holdningen til de "fandens apparater", som nu bidrager med stor viden, forudsat at metaldetektoristerne er ærlige mennesker som afleverer deres fund på museer og fagfolket er kvalificeret til at give gode forklaringer på unika som snarere har det med at dukke op med hjælp fra disse "satans søgemaskiner" end ved konventionelle udgravninger begået af "rabiesramte" og altødelæggende arkæologer.

Foto Nationalmuseet

Øreringen fra Bøvling som nu hænges til skue på nettet i Danmark, og snart over hele kloden i mere eller mindre vildledende artikler, og vistnok også på Nationalmuseet i Bøvling-forstaden København, har lidt den samme skæbne som mange unika fra vikingetid og tidlig dansk middelalder: Hvis forskere står på bar bund, henviser gerne til den arabiske verden, ofte uden begrundelse eller holdbare argumenter. Bøvling-øreringens oprindelse forbindes nu af danske fagfolk, efter den formel med Egypten.

I de muslimske lande har øreringe ikke været for at alle at nyde, og måske har det også været tilfældet i andre kulturer. Det meget omdiskuterede slørs historie er lidt mere indviklet, omfattende og flerkulturelt end den ofte så hadefuld diskussio af hijab, niqab og den mere dækkende burka i dag kunne indikere (Se f.eks. her).

Bøvling-ringen har heller intet med Egypten at gøre.

Der findes et stort værk om Byzans med titlen (åbn og læs ved at klikke på titlen) Byzans - das Römerreich im Mittelalter (Falko Daim  und Jörg Drausche (Hrsg.) i tre dele. I teil 3: Peripherie und Nachbarschaft omtales byzantinske øreringe i en meget god artikel af den Ungarske arkæolog Péter Langó. I den artikel havde jeg set øreringe lignende den som er fundet i Bøvling. Jeg kontaktede en arkæologkollega  i Østrig, Dr. Andrea Pülz, som er i gang med et femårigt forskningsprojekt om prydgenstande af metal fra byzantinsk tid. Hun bekræftede mig i min antagelse. Dr. Pülz skriver bl.a.:

Tak fordi du viste mig denne smukke genstand. Det minder mig meget om typen af de halvmåneformede øreringe med prydbånd nederst og emalje-dekoration fra skattefundene fra Preslav (dateret omkring 927 e.Kr.) og Kreta (før 961 - dvs. fra før afslutningen af det arabiske styre på Kreta) med kufiske bogstaver, selvom den typiske filigran-dekoration for disse stykker mangler. Fuglenes motiv [på Bøvling-øreringen] - sandsynligvis duer, der flankerer en amfora, eller en cantharos [stort drikkebæger med to håndtag] eller livets træ - er trods alt også et typisk kristent motiv, som du sikkert ved. Billederne af ryggen, du sendte mig, er også interessante: Normalt, i det mindste hvad jeg ved, er bagsiden af denne type også dekoreret med emalje. Selvom der ikke er nogen emalje tilbage på din ørering, tyder den forsænkede metalplade på bagsiden og ledningerne stadig på siderne på, at der oprindeligt også kan have været emaljedekoration. Essayet af P. Langó, Halvmåneformede øreringe med nedre ornamentbånd, i: F. Daim - J. Drauschke (red.), Byzanz. Das Römerreich im Mittealter, 3. bind (Mainz 2010), kan måske hjælpe dig. En senere datering er blevet foreslået for øreringen fra Mainz i Kunstgewerbemuseum i Berlin, som er meget lignende, i det mindste hvad angår den nederste kant. Måske er stykket i Danmark en regionalt produceret variant af denne type, da det typiske centrale ornament på indersiden af prydbåndet også mangler, så vidt det kan ses ud fra billederne. Det er i hvert fald et ekstraordinær genstand for Danmark. Jeg håber, jeg var til nogen hjælp. Alt det bedste fra Wien; Med venlig hilsen Andrea Pülz.

Muslimerne på Kreta var oprindeligt flygtninge fra Andalusien i Spanien. De flygtede fra Spanien efter et mislykket kup mod emiren der. De bosatte sig i Aleksandria i Egypten, hvor de blev kendt som al Andalus, andalusierne; Derfra  blev de så også fordrevet. Siden erobrede de Kreta, som de ofte før havde plyndret, hvis Abbasiderne i Alexandria ikke stod for angrebene af det byzantinske Kreta. Disse flygtninge fra Spanien adapterede meget fra den byzantinske kultur, før de ca. 140 år efter erobringen af Kreta blev fordrevet af de kristne øboere.

Halvmåneformede øreringe fra Kreta. Efter Langó 2010.

Ringene fra Preslav i Bulgarien, er også velkendte og beskrives i den ovennævnte artikel af Péter Langó (Læs hans artikel her). Ornamentikken/emaljen som også har været på bagsiden af Bøvling-smykket, kan muligvis tydes af fine streger eller lodningsmærker (som muligvis kan ses ved infrarødt lys, eller ved hjælp af elektromikroskopi).

Kort over fundsteder af "Type 3" for halvmåneformede og ofte emaljerede byzantinske øreringe (jfr. Langós typologi); Type 3 er fundet i Bulgarien Grækenland/Kreta og Sicilien. Nu skal Danmark nok føjes til kortet. Efter Lango 2010.

Et beslægtet øreringepar, som nok er yngre en ringen fra Bøvling, er tidligere fundet i Skandinavien. Ørehængene er ikke af guld og er helt uden emalje. Her kan man se øreringene fra Runsberga, Gårdlösa på Öland (SE, hvor de muligvis er fremstillet (efter Langó 2010); Halvmåne-ornamentikken er måske en sekundær tilføjelse på ørehængeren fra Öland. Se endvidere denne gamle artikel i Fornvännen, s. 42-3.

 

Tak til: Dr. Elvira Pültz, Wien.

"Endalok húmanismans sem og allra vísinda og lista" (Bergsveinn Birgisson 2021)

Nú síðast, er seðlabankastjóri á að hafa stolið listsköpum og fræðum frá merkum fræðimanni - og kapítalisminn ofan í kaupið nauðgað húmanisma, er við því að búast að Fransmenn og ESB heimti bætur vegna grófs hugmyndaþjófnaðar við sköpun hins alíslenska hugverks Hallgrímskirkju.

Eitt sinn var haldið að allar hugmyndir að viti hefðu komið frá Suðurlöndum. Það er ekki laust við að Fornleifur haldi áfram að halda það.

Ítarefni um hugmyndir og áhrif - og albróður Thors Jensens sem gleymdist í fræðunum.

Nú er það svart maður: Seðlabankastjóri og fræðimaður skaka tennur

Þegar jarðeldar í landnámi Ingólfs Arnarssonar eru vart kulnaðir, berast þau válegu tíðendi ofan af meginlandinu, að menn berist á banaspjót út af lausaralegum tilgátum um rosmhvalaveiðar við Íslandsstrendur í fyrndinni, þá er allt var miklu betra og fegurra en á okkar svörtu pestartímum.

Fræðimaður einn, sem byggt hefur upp miklar hugarborgir tilgátna - reyndar án mjög sannanlegra raka - ásakar fjárhaldsmann þjóðarinnar inn helstan, Ásgeir Jónsson haugfjárhaldara íslenska ríkisins, um stuld. Ásgeir á, hvorki meira né minna, að hafa framið hugmyndastuld um hábjartan dag.

Fjárhirðir þjóðarinnar er rómantískur drengur, og les greinilega mikið á vakt sinni yfir fé þjóðarinnar og greinilega margt annað en það er varðar fjárbúskap og peningahald. Hvernig honum gefst tími til þess væri gaman að vita - við tækifæri. 

Dr.art. Bergsveinn Birgisson rithöfundur og fræðimaður ásakar dr. Ásgeir Jónsson seðlabankastjóra um ritstuld. Bergsveinn hefur sett fram frekar illa undirbyggðar tilgátu um miklar rostungsveiðar við Ísland í tveimur bókum, norskri árið 2013 og íslenskri bók, Leitin að svarta víkingnum (LSV), sem út var gefin árið 2016. Bergsveinn hugmyndasmiður telur að seðlabankastjóri hafi gert strandhögg í bók sína og gefið út stolnar hugmyndir í jólabók sem bankastjórinn, dr. Ásgeir, kallar Eyjan hans Ingólfs og selur nú fyrir jólin.

Á Fornleifi hef ég lítillega skrifað um kenningarsmíðar Bergsveins, sem mér þótti harla lítið til koma hér um árið (sjá hér). Hann gerir ekki aðeins Geirmund Heljarskinn að veiðimanni, heldur einnig að tvífara kokksins á veitingastaðnum Asíu á Laugarvegi. Persónulega finnst mér sú tilgáta mjög langsótt og færði ég, að því er ég tel, fyrir því frekar haldbær rök í grein minni.

Bergsveinn gerði Geirmund Heljarskinn að fjölmenningarbarni frá Noregi í bókum sínum um Geirmund. Ef maður stelur þeirri tilgátu varðar það við lög, og barnasáttmála SÞ.

Fornleifafræðingurinn í mér telur telur svo enn fremur, að lítil sem engin fornleifafræðileg rök séu fyrir því að á Íslandi hafi verið stundaðar miklar rosmhvalaveiðar við landnám - og enn síður fyrir landnám, eins og fornleifafræðingur einn lætur sig dreyma um og kallar búsetu landnámsmanna fyrir landnám "stöðvar".

Í Reykjavík hefur fundist rostungstönn, sem er mun eldri en landnám og þær byggðarleifar sem hún fannst í. Hún gæti hæglega hafa verið ættuð úr hræi/beinagrind rostungs sem menn hafa fundið við ströndina. Engar leifar um umfangsmiklar veiðar og vinnslu rosmhvala hafa fundist við hinar ýmsu fornleifarannsóknir í Reykjavík, og hvergi annars staðar á landinu. Þess má þó af sanngirni geta að einn spjótsoddur fannst í Reykjavík af norðurnorskri/austrænni gerð, sem einnig gæti bent gæti til stórveiða, en oddurinn gæti hafa borist með landnámsmönnum sem stunduðu slíkar veiðar í Noregi, áður en þeir fluttu sig um set (sjá meira um oddinn hér). Ég var fyrstur manna að greina frá þeirri tilgátu minni. Henni hefur nú verið stolið og hef ég ekki fengið grænan skilding fyrir. Þjófurinn telur sig vera sósíalistagrey.

Í hvorugri bóka Bergsveins, sem eru tilgátubækur, eru færð fullnægjandi rök fyrir tilgátunni um hrakningar Ketils Gufu landnámsmanns við misheppnaða rosmhvalaútgerð, tilgátu sem Ásgeir hauggæslumaður við Ingólfshól (Arnarhól) er ásakaður um að hafa stolið fjálglega úr hugdettubók Bergsveins. Hvergi eru í rituðum heimildum, íslenskum frá 12. öld eða síðar (sem Bergsveinn kallar ávallt norrænar), nefndar veiðar rostunga eða rostungar sem ástæður hrakninga Ketils. Því hlýtur Ásgeir, samkvæmt Bersveini, að hafa rænt tilgátu sem ekki byggir á heimildum í bókinni LSV; Bersveinn ritar:

"Það sætir kannski ekki undrum að Ásgeir kemst einmitt að þeirri sömu niðurstöðu eftir að hafa greint frá hrakningasögu Ketils gufu, hann skrifar: «Hins vegar þoldi rostungsstofninn illa mikla veiði. Sú ákvörðun Geirmundar heljarskinns að hætta rekstri þrælabúða á Hornströndum, til að veiða sjávarspendýr, sýnir án efa að stofninn var kominn nálægt útrýmingu og veiðar borguðu sig ekki lengur þar vestra. Ketill gufa og faðir hans virðast hafa ætlað að reyna að halda áfram með þetta viðskiptalíkan. Ketill gufa þvældist meðfram ströndum með þræla sína, væntanlega til að leita uppi síðustu rostungana en með rýrum árangri. Auk þess var hann hrakinn úr einum stað í annan … Þrælarnir í verbúðunum á Mýrum hafa væntanlega verið svo aðframkomnir af hungri að þeir neyddust til að stela sér til matar. Rán þeirra og manndráp markar lokin á upphafstímabili Íslandssögunnar, þegar landið var veiðistöð» (bls. 50).

Í LSV stendur skrifað eftir að rakin hefur verið hrakningasaga Ketils gufu: «Sé tilgátan rétt hefur Ketill ekki verið meðal hinna fyrstu ævintýramanna sem fengu gnótt veiði á Suðurlandi. Hann kemst ekki yfir nógu mikið hráefni til að halda útgerðinni gangandi. Sögnin af strokuþrælunum gefur þetta til kynna: Ketill hefur ekki lengur efni á að halda eftirlitsmenn … Saga Ketils er vasabrotsútgáfa af sögu Geirmundarveldisins; rostungaveiðimaður sem notar írska þræla til að vinna hráefnið sem hann ætlar að selja gegnum viðskiptasambönd í vesturvegi. Það fer að hrikta í útgerð Ketils á síðustu áratugum 9. aldar. Það útilokar samt ekki þann möguleika að hann hafi stundað veiðar með góðum árangri fyrir þann tíma. Eins og við vitum fer helst sögum af því þegar vandræðin byrja; velgengni er ekki söguefni. Þá er meirihluti rostungsstofnsins í suðri annaðhvort styggður, flúinn eða uppveiddur og þetta á einnig við um Breiðafjörð» (bls. 285–286)."

Bergsveinn segir enn fremur í greinargerð, sem hann hefur fengið birta í visir.is og þar sem hann ásakar bankastjórann um hugmyndarán:

"Og ekki get ég að því gert, að mér sýnist í þessu dæmi speglast margt í þeirri «hagfræði» sem reið húsum hér í upphafi aldar, nefnilega sú að vissir útvaldir hafi fullan rétt á að eigna sér það sem aðrir hafa lagt hart að sér við að búa til. Ef leyfa á þeirri hugmyndafræði að leggja undir sig vísindi og listir, er vissulega um endalok húmanismans að ræða, og, við nánari íhugun, endalok allra vísinda og lista. Hef ég því lagt málið fyrir Siðanefnd Háskóla Íslands og Nefndar um vandaða starfshætti í vísindum."

"Engin sagnfræðileg heimild er til um það að menn sigli eftir «allri strönd Noregs» til Hvítahafsins til að veiða rostung. Til er ein sagnfræðileg heimild um norðmann í Norður-Noregi sem siglir austur til Hvítahafsins til að versla við Bjarma (Óttar)[sic], en það að sigla alla ströndina er einungis til í minni bók, og þá sem tilgátuferðalag föður Geirmundar, Hjörs konungs."

Nú er þetta reyndar ekki alls kostar rétt hjá Bergsveini. Ferðalag Óttars (sjá kort) frá Hálogalandi í lok 9. aldar, sem Alfreð Englandskonungur lét skrá í frásögn af Ohthere (Óttari) í viðbót við þá þýðingu sem Alfreð konungur lét gera af mannkynssögu spænska munksins Orosiusar sem uppi var á 5. öld eftir Krist, var var bæði langt og mikið. Ferð Óttars var ekki aðeins farin til Bjarmalands, til að versla við fólk sem ekki var asískt, þó svo að Bergsveinn ímyndi sér það. Í framhaldinu hélt Óttar með varning sinn suður í Víkina; Þá til Heiðarbæjar í Danmörku og áfram til Lundúna. Ef Óttar háleygski hefur farið slíka ferð, er ekkert því til fyrirstöðu að aðrir hafi farið hana einnig, þó það standi ekki í "norrænum heimildum".

Nú er það ekki á hverjum degi að bankamaður sé sakaður um stuld. Haukur Heiðar bankastarfsmaður stundaði slíka hjávinnu á 8. áratug síðustu aldar. Annars voru Íslendingar blessunarlega lausir við þjófótta bankamenn, allt þar til Hrunvíkingar dönsuðu og töldu stórum hluta hinnar auðtrúa þjóðar trú um að hægt væri að verða ríkur með því að ávaxta fé sitt hjá þeim.

Er hægt að ræna vitleysu?

En hefur seðlabankastjóri stolið tilgátu, ef tilgáta sú sem hann er ásakaður um að hafa rænt úr bókum Bergsveins, er fræðilega röng? 

Geta menn stolið vitleysu?

Það verður harla erfitt verkefni þeirra nefnda, sem Bergsveinn hefur kært seðlabankastjóra hjá, að leysa úr þeim vanda.

Slíkar nefndir geta vitaskuld ekki leitað til núverandi og fyrrum sérfræðinga sem unnið hafa við Háskóla Íslands sem einnig telja, og það án mikilvægra vitrænna raka, að rosmhvalaveiðar hafi verið mikilvægar fyrir efnahag landnámsmanna á Íslandi.

Eitt sinn málaði íslensku listamaður sjálfan sig með rostungstennur og bjó þannig til mjög ófrýnilega fígúru, sem kom við sögu í myndsköpun hans. Ég viðurkenni ófúslega að ég leiti í smiðju hans þegar ég rek hér rosmhvalatennur upp í  skolt Bergsveins og Ásgeirs. Um leið ætla ég að vona að þeir finni sættir eins og siðmenntaðir menn, líkt og forfeðurnir á gullöldinni gerðu nú oftast, í stað þess að verða sér að athlægi í deilum um alls endis óundirbyggðar tilgátur og óskhyggjuna eina. Vonandi fara sérfræðingar í stíftönnum ekki í mál við mig fyrir ófína tannsmíði.

Það er annars fyndið að verða vitni að því á 21 öld, að Íslendingar líti enn svo mjög til sögualdar, sem væri hún þeim einhvers konar gullöld og paradís í sömu sveit. Og þeir heimfæra jafnvel ójöfnuðarkapítalisma nútímans upp á þann tíma, meints þrælahalds. Þjóðveldisöldin verður líka fyrir barðinu á hugsuðum nútímans.

Nú síðast las ég að Hannes Kiljan Gissurarson telur Snorra Sturluson hafa verið frjálshyggjumann. Hann boðar einnig bók um það áhugaverða efni. En afkomendur Snorra eru víst þegar farnir í skotgrafirnar að hafa haft samband við vísa menn og konur í fýlaklettum HÍ, til að undirbúa mál gegn Hannesi. Skammt er úr skoðanafrelsi yfir í málsókn, þegar miklir hugmyndasmiðir taka sig einum of alvarlega.

Auglýsing í boði Fornleifs:

Jólagjöfin í ár. Ókeypis netbók á Fornleifi. Gefið hana bókmenntasinnuðum ættingjum yðar, sem vitna í Laxness sem heilagan sannleikann. Þeir eiga hana skilið.

Sækið hana hér

Rosmhvalurinn hefur hins vegar engan sem hann getur beðið um að fara í mál við frjálshyggjuhrappa, nema kannski Bergsvein tilgátusmið.

Við skulum leyfa Bergsveini og Ásgeiri að skaka tennur sínar í friði. Það verður vonandi meinasaklaust at, sem við verðum búin að gleyma eftir nokkra mánuði. Það er vart hægt að hlæja að því meðan að yfir stendur.

En ef menn vilja meiri skemmtun í innilokun pestarinnar, getur einhver nefnd alvísra siðapostula ugglaust kroppað í tilgátur og vangaveltur Bergsveins og sagt Ásgeir hafa stolið þeim. Við öllu er að búast á landi eldsumbrota og pesta.

Siðlegra væri ef fræðimenn tryðu ekki strax tilgátum sínum og að hagfræðingar héldu sig við efnið og væru ekki að básúna dagdrauma sína um suðureyskan uppruna sinn, þó þeir séu rauðskeggjaðir. Skeggið á haugstjóranum er vafalítið alnorskt, en auðvitað væri hægt að láta Kára skera úr um það á kostnað ríkisins; vel að merkja ef hann man að leiðrétta röngu líkindafræðina sem varð til þess hér um árið að flestar landnámskerlingar áttu vart að hafa samkjaftað á gelísku alla landnámsöldina og signdu sig sig í bak og fyrir í bænastellingu er þeim var nauðgað barnungum af norrænum ribböldum sem stundu hú, hú og húúúú... Lítið hefur greinilega breyst.

Já þessi fína þjóð, sem kom frá Suðureyjum, samkvæmt Seðlabankanum, eins og allar hugmyndir hennar og tweedið sem bankastjóri gengur enn í, ofveiddi rosmhval eins og heima hjá sér ... í Suðureyjum, og var hraðlygin að auki líkt og frændur þeirra á Írlandi, þaðan sem skeggið á Ásgeiri er reyndar ekki ættað.

Við skulum vona að kapítalistarnir ræni ekki Bergsvein frekar og að hugmyndafræði þeirra leggi ekki undir sig vísindi og listir. Þá yrði vissulega um "endalok húmanismans að ræða", og, við nánari íhugun, "endalok allra vísinda og lista", líkt og Bergsveinn Birgisson bendir á - en líklegast að hluta til ranglega. Heitir það ekki "overkill" á fræðimálinu.

Ekki er slíku á eldgos, heimshitnun og pestir bætandi.

Bróðir minn hann Ívan

Hér er mynd af meintum bróður mínum, sem sagður er heita Ívan. Ég hef geymt hana, því móðir mín sendi dóttur minni myndina eitt sinn kringum aldamótin 2000 og tilkynnti henni að þetta væri 5 ára föðurbróðir hennar.

 

Skömmu síðar, þegar ég var staddur á Íslandi, fór ég að skoða myndir af þessum Ívani sem móðir mín studdi til náms gegnum ABC barnahjálp, Móður minni var árlega send mynd af piltinum. Greinilegt var hverjum manni, sem ekki telur að "öll svört börn séu eins", að aldrei var myndin af "Ívan" af sama drengnum. Hann minnkaði stundum á milli ára og höfuðlag hans breyttist all verulega frá ári til árs.

 

Kannski getur ABC Barnahjálp hjálpað mér að setja mig í samband við alla þá drengi sem móðir mín borgaði með? 

 

Kannski hefur einhver hálfbræðra minna komist til manna í Úganda. Hver veit, nema að ég eigi eftir að heimsækja Ívan og hina strákana? Ívan er vonandi læknir í dag, ef hann er dvelur þá ekki í tjaldi í útjaðri Calais í Frakklandi, á leið til fyrirheitna landsins - UK - á leiðinni til Íslands. Þar er hann vitaskuld velkominn ER ÞAÐ EKKI???

 

Mér þótti, eins og þið sjáið af gagnrýnum tóni mínum, þetta frekar ómerkileg aðferð til hjálparstarfs, og hef ekki liðið eins undarlega yfir mannlegum hrappshætti síðan, nema þá helst þegar ég horfi á sum uppátæki J. McGills í þáttaröðinni Better Call Saul.

 

Er enn verið að safna handa bágstöddum börnum á þennan hátt?

 

Þegar ég keyri í flugvallarútunni framhjá Garðabæ og Arnarnesinu er mér alltaf hugsað til allra bræðra minna í Úganda. En ég á líka frændur í Hafnarfirði.

 

Þegar ABC Barnhjálp kynnir enn Úganda til sögunnar sem lítið land í Afríku líður manni hálfilla. Landið er 248.000 ferkílómetrar að stærð. Já, stundum er Ísland ósköp lítið land og þar er löngu sannað hið fornkveðna að Guð hjálpar þeim sem hjálpa sér sjálfir - og stundum mjög ríflega.

 

* Þessi pistill var upphaflega birtur á FB Vilhjálms Arnar Vilhjálmssonar í byrjun maímánaðar árið 2020. Síðan þá hafa aðrir sagt mér að þeir hafi stutt "Ívan", sem "var allt öðruvísu en hálfbróðir minn".

 

Á vefsíðu Barnahjálpar ABC 2020 má sjá þessar myndir. Hvað er af þessum félagsskap? Egg gegn Covid ... og góður Gvöð sér um restina. Heitasta helvíti er of góður staður fyrir þessa loddara.