17 sóttu um

 

Í ár sótti ég um rannsóknarstöðu í nafni Kristjáns Eldjárns. Það er er í þriðja skipti sem ég geri það. Fyrst sótti ég um árið 1992, síðan árið 2011 og svo nú í ár. Með doktorsgráðu í fornleifafræði, sem og gott verkefni, taldi ég mig líklegan til að geta fengið þessa stöðu.

Nú er ég búinn að gefa upp alla von. Ég fékk heldur ekki stöðuna í þetta sinn (sjá hér), og 15 aðrir urðu að sætta sig við sama hlutskipti, og að sjá starfsmann Þjóðminjasafns Íslands, sem hvorki hefur doktorspróf eða mikil fræðileg afköst af baki fá stöðuna.

En mér leikur forvitni á því að vita, af hverju mat á umsóknunum var unnið í samráði við Háskóla Íslands og hverjir þar unnu að því mati. Þessi afskipti HÍ koma fram í svari Þjóðminjavarðar, Margrétar Hallgrímsdóttur til þeirra sem ekki fengu stöðuna.

Hins vegar var hvorki greint frá því í auglýsingu um stöðuna, né í viðtali sem Þjóðminjavörður átti við mig, að HÍ kæmi að ferlinu varðandi mat á umsækjendum. Ég sendi nýlega fyrirspurn um það til Þjóðminjavarðar, en hún hefur ekki séð þörf á því að svara, svo nú spyr ég opinberlega til að spara Sigmundi Davíð Gunnlaugssyni vinnu í ráðuneytinu sínu, sem nú sér um málefni Þjóðminjasafns Íslands og allt annað fornt og þjóðlegt.

Hvernig kom HÍ að stöðuveitingu, þar sem gengið var fram hjá fólki með rannsóknarmenntun í rannsóknarstöðu? Vonandi var það ekki neinn í kynjafræði sem veitti mat eða umsögn. Þá á (karl)maður auðvitað ekki sjens.

 

Athugasemdir

[FORNLEIFUR, 15.10.2013 kl. 17:05]

Þjóðminjavörður Margrét Hallgrímsdóttur hefur loks séð sér fært að svara:

Sæll,

fulltrúi Háskóla Íslands í mati á umsóknum var dr. Ástráður Eysteinsson, forseti Hugvísindasviðs Háskóla Íslands.

Með bestu kveðju,

Margrét

Því svaraði ég:

Ég þakka fyrir þessar upplýsingar og verð enn á ný að lýsa mikilli undrun minni á því að ekki skuli hafa verið gerð grein frá aðkomu HÍ að mati á hæfni manna við auglýsingu rannsóknarstöðunnar eða í viðtali við þig sem ég var boðaður í í tengslum við umsókn mína .

Ég fæ heldur alls ekki séð, hvaða forsendur Ástráður Eysteinsson, sem er bókmenntafræðingur og þýðingafræðingur, hafi til að leggja mat á að Lilja Árnadóttir sé hæfari að setja í rannsóknarstöðu en t.d. ég. - nema að mat hans hafi verið gert á stíl manna og rithæfni í umsókninni, eða þá að Lilja sé farin að vinna að bókmenntarannsóknum.

En greinilegt er, að HÍ leggur það mat á, ásamt þér, að fólk með rannsóknarmenntun sé minna hæft til að gegna rannsóknarstöðu en þeir sem ekki hafa rannsóknarmenntun. Þykja munu það tíðindi víða.

kveðjur góðar,

Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson, ph.d.
fornleifafræðingur   

[Jón Steinar Ragnarsson, 15.10.2013 kl. 21:58]

Auglysingar um stöður hjá hinu opinbera er líklegast oftast birtar til að fullnægja lögum þótt buið sé að ákveða fyrirfram hver stöðuna fær. Þeim kligjar ekkert við að draga fjölda fólks á asnaeyrunum til að standa við þetta formsatriði.

Þessi Lilja er Starfsmaður safnsins, (fagstjóri munasafns) svo mér þykir líklegt að vegtyllan hafi verið hennu ætluð, hvort sem hún var hæf eða bar af öðrum umsækjendum að mati "sérfræðings" í greinum sem komu sérfræði safnsins ekkert við. Doctorsnafnbót er greinilega allsherjartromp. Spurning hvort þeir ættu að fá fornleifafræðing til að meta umsóknir um læknisstöður. Á því er enginn munur.

Nepotismi svífur yfir vötnum.

[Jón Steinar Ragnarsson, 15.10.2013 kl. 22:00]

Nú ætti staða fagstjóra við munavörslu að vera laus samkvæmt þessu og því vert að bíða eftir að hún verði auglýst. ;)

[FORNLEIFUR, 16.10.2013 kl. 08:35]

Jón Steinar, ekki hef ég nú séð stöðu Lilju Árnadóttur auglýsta. Ég sæki vitaskuld um hana.

Ætli þetta sé ekki liður í sparnaði á Þjóðminjasafni. Verið er að nota rannsóknarstöðu í nafni fyrrv. forseta Íslands og Þjóðminjavarðar til að sinna daglegum rekstri. Safnið hefur ekki einu sinni ráð á sólarhringsvakt í Þjóðmenningarhúsinu.

En alveg er ég viss um að Margrét hafi umboð til að gera þetta beint frá fornminjaráðherra. Menn eins og hann telja greinilega að ef bruna- og innbústryggingar séu í lagi og reglulega greiddar, þá sé þjóðararfinum, úr bókfelli sem og öðru minna verðmætu efni, borgið.