Drakúla á Þjóðminjasafninu

Skömmu eftir að ég hóf störf á Þjóðminjasafninu í mars 1993 var haldin norræn kvikmyndahátíð í Reykjavík.

Ég hafði ekki tíma til að líta á hana, þar sem ég stóð í búferlaflutningum og var að koma mér fyrir í turni Þjóðminjasafnsins. Þjóðminjasafnið var lokað á mánudögum og er líklega enn. Ég var þennan morgun að koma út úr lyftu og að ganga inn í  fornaldarsalinn fyrrverandi, sem var orðin nokkuð fornfálega sýning en ágæt miðað við aldur, þegar að ég sé eldra, mjög vel klætt fólk komið inn á gólf í anddyri safnsins. Aðeins lítill hluti ljósanna var kveiktur og ég sá ekki hvaða fólk þetta var til að byrja með, en er ég gekk nær þeim sá ég að þarna var kominn sjálfur Drakúla greifi og spúsa hans, þ.e.a.s leikarinn heimsþekkti Christopher Lee (f. 1922) og kona hans dönsk. Lee var dómari á norrænu kvikmynda-hátíðinni.

Úti var leiðindaveður og éljagangur, og þau hjónin höfðu gengið veðurbarinn frá Hótel Sögu til safnsins til að fræðast um íslenska menningu. Þá var gengið inn um annan enda en nú á safnahúsinu. Árni húsvörður hafði líkast ekki enn lokað dyrunum þegar hann var að skafa tröppurnar en hann kom einnig að Drakúlu þegar hann var búinn að koma frá sér verkfærum.

Frúin talaði við mig dönsku og var ánægð yfir því að ég gæti talað við hana á dönsku, en heldur óhress á mjög yfirvegaðan og aristókratískan hátt yfir því að safnið væri lokað. Ég ég bað þau að koma daginn eftir.  Ég sé enn eftir því að hafa ekki boðið Drakúlu að skoða safnið í fylgd með mér. En ég var, man ég nú, upptekinn við að vinna verkefni sem tengdist sýningu íslenskra gripa í Bogasal sem höfðu verið á stórri víkingasýningu erlendis, en ég hafði skrifað sýningatexta um íslensku gripina fyrir þá sýningu.

En svona er maður stundum vitur eftirá og lítil blóðsuga í sér. Vona ég svo sannarleg að Drakúla hafi fyrirgefið mér þetta blóðleysi og skort á gestrisni í lok mars árið 1993. Annars er ég með blóðsugutryggingu, nóg af geirlauk og hælum sem reka má á bólakaf, og ef ég leita gæti verið að hentugur kross leyndist einhvers staðar ofan í skúffu uppi á háalofti.

Athugasemdir

[Jón Steinar Ragnarsson, 10.3.2014 kl. 05:14]

Við eigum þetta þá sameiginlegt. Þau hjónakorn voru hér í boði norrænnar kvikmyndahátíðar og sátu þar í dómnefnd. Ég var í dómnefnd líka og náði að kynnast þeim lítillega. Man að okkur var uppálagt að horfa á einar 20 norrænar myndir, sem reyndi mjög á sálina, eins leiðinlegar og sjálfmiðaðar og þær voru á þessum árum.

Ég man að við sátum einhverntíman á einhverju norsku "kvikmyndaljóði" sem hét Stella Polaris eða eitthvað álíka og var ótrúlegt tildur og kúlturrembingur. Þá heyði ég hann stynja. " Oh, my God. This is pure torture!"

Norrænn kúltúr náði þar að buga þennan hrollvekjumeistara, sem kallaði ekki allt ömmu sína, nema þá helst ömmu sína.

[Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson, 10.3.2014 kl. 05:31]

Svona snemma á fótum? Er þá ekki um að gera að fara brátt að sofa, áður en fer að birta, Jón?  Þetta er annars skemmtileg saga sem þú segir þarna af Sir Lee og norræna rembingnum. Þú komst nær honum en flestir og hefur örugglega verið bitinn. Rétt er það, kvikmyndir þessa tíma voru leiðinlega, og urðu líklega til þess að maður hætti að fara í bíó um tíma.

[Jón Steinar Ragnarsson, 10.3.2014 kl. 06:15]

Fór snemma í háttinn og vaknaði nú fyrir allar aldir. Hálfgert limbó þessa helgina þar sem vinnutalvan var hjá lækniririnum. Ósköp notó að taka morgunsopann sinn undir brekáni og kíkja a veröldina í gegnum Ípóðinn á meðan snjorinn slygar trjagreinarnar í blámanum utan við gluggann.

[Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson, 10.3.2014 kl. 06:28]

Þekki þetta með tölvulimbó. Komst í þannig tómrúm vegna Windows 8 um jólin og leið eins og einhver hefði sogið úr mér blóð. Komst svo ekki út úr því fyrr en um miðjan janúar. Var með gamla tölvu dóttur minnar og ipod á meðan, en gat samt lítið gert að gagni. Maður er orðinn svo háður þessu verkfæri.

[Jón Steinar Ragnarsson, 10.3.2014 kl. 06:57]

Jamm...maður leyfir þögninni, sem er jafn þung og snjorinn á þakinu að taka völdinn og hugurinn sleppur úr fylgsnum sínum og flýgur suður um höf að sólbakaðri strönd þar sem tærnar eru frjálsar í sandinum eftir vetrarlanga nauðungarvist í Cintamani kuldabomsunum. Svefndurkkin alda hvíslar í fjarska seyðandi og eggjandi.".hingað...hingað...og andinn er um það bil að sleppa heimkynni sínu þegar skaflinn skríður af þakinu með skruðningi og dynjum og maður er aftur í myrkri og þögn við heimskautsbaúg.

Gitartónarnir líða út í ípóðinum og næsta ferðalag á playlistanum tekur við.

http://www.izlesene.com/video/b-tribe-es-vedra-hdcd/5414523

[Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson, 10.3.2014 kl. 08:27]

Hér í ESB er nærri komið vor, hugsanlega á undanþágu. Það er ekkert póetískt við það, sérstaklega þegar maður þarf að fara með bílinn í viðgerð.

[Jón (IP-tala skráð) 10.3.2014 kl. 08:30]

Vilhjálmur:

Þú átt að vita þetta!

Ekki Sir Lee.  Sir Christopher á það að vera.

[Jón Steinar Ragnarsson, 10.3.2014 kl. 10:14]

Hahaha. Já, það er skítt að vera háður sérlausnum og umdanþágum með alla skapaða hluti, jafnvel vorkomuna.

Hér er allavega ekkert upp á náð og miskun lénshöfðingja komið. Ekki enn allavega.

[Jón Steinar Ragnarsson, 10.3.2014 kl. 13:25]

Sir Christopher Frank Carandini Lee, reyndar...Þú átt nú að vita þetta Jón. ;)

[Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson, 10.3.2014 kl. 15:38]

Sir Jón Sörensen, ég vildi bara fá þig í heimsókn. Þess vegna skrifaði ég Sir og fornafnið. Ég vissi að síra Jón, umboðsmaður breska aðalsins og smáaðalsins, myndi þá umsvifalaust koma með sírenuna og lávarðaáminningu Ég iðrast gerða minna Sir Jón.

[FORNLEIFUR, 10.3.2014 kl. 15:56]

Miðað við fjölda athugasemda við þessa blóðsugusögu, hefði Þjóðminjasafnið átt að fá sér blóðsugu til að trekkja að gesti. Eftir að Eldjárn fór suður á Bessestað var safnið lengi með drauga, en það hjálpaði lítt.

[Helga Kristjánsdóttir, 10.3.2014 kl. 16:01]

Geðjast honum að bláu blóði,?

[FORNLEIFUR, 10.3.2014 kl. 16:57]

Drakúla drekkur allt blóð og borðar kökur þegar þær eru á borðum. Eigi veit ég hvað Sir Jón drekkur.

[Sigurður Þór Guðjónsson, 10.3.2014 kl. 18:52]

Við Mali erum nokkuð viss um að Drakúla hefur bitið Fornleif og hann sé þar með orðinn blóðsuga. Það sé hans blóði drifna leynarmál sem hann er að reyna að hilma yfir með því að segjast vera svo lítil blóðsuga í sér. 

[Jón Steinar Ragnarsson, 10.3.2014 kl. 19:36]

Ég man eftir svona draug á safni í sjónvarpinu í gamladaga, sem hét Belphegor. Belfígor, eins og við krakkarnir kölluðum hann. Okkur var stranglega bannað að horfa a þættina, sem gerði Á náttúrlega enn meira spennandi. Eina helgina skruppu foreldrarnir á mannfagnað og við systkinin brutum gegn öllum loforðum og horfðum á hann.

Það hefðum við betur látið ógert, því við þorðum ekki um húsið á eftir og hjúfruðum okkur nötrandi af hræðslu saman í einu fleti og sáum vofuna í hverjum skugga.

Það var ekki sofnað fyrr en í dagrenningu og órólega næstu fjögur til fimm árin.

[Vilhjálmur Eyþórsson, 10.3.2014 kl. 23:06]

Sir Christopher er sjálfur af bláu blóði. Í móðurætt er hann náskyldur ítölsku konungsættinni. Hann er eins og flestallir frægustu hryllingslekaranir einkar vel menntaður og kúltíveraður og hefur mikinn áhuga á norrænum fræðum ýmsum.

Félagi hans, Vincent Price, var af forríku fólki kominn og lærði listaögu í Yale. Hann safnaði málverkum og skrifaði matreiðslubækur í frístundum. Sjálft Frankenstein- skrímslið, Boris Karloff var „public school“ maður af bresku yfirstéttinni og eins og þeir fyrrnendu mikill séntilmaður.

[Jón Steinar Ragnarsson, 11.3.2014 kl. 06:40]

Ekki má gleyma Bela Lugosi. Hann var af alþýðufólki og kláraði ekki grunnskólla. Hann var hinsvegar Ungverji frá bænum Lugos og ekki fjarri að ætla að hann hafi geta verið skyldur hinum eiginlega Drakúla.

[FORNLEIFUR, 11.3.2014 kl. 07:12]

Sigurður Þór Guðjónsson, sem loksins blandar sér í umræðuna, er meiri samsærisheili en mannætan hans, hann Mali. En í þetta sinn fik han det i den gale hals. Ég er Villi vampýra og beit Christopher Lee, sem var bara óbreyttur leikari áður en það gerðist árið 1993. Nú er Sir Lee orðinn 91 og still góing strong, enda drekkur hann blóð á hverjum degi sér til langlífis og heilsubóta. Það get ég ekki því ESB reglur koma í veg fyrir slíkt. Úr mér er því allur máttur, og tennurnar er orðnar sljóvar.

Vilhjálmur Eyþórsson, þetta er rétt hjá þér - aldrei þessu vant. Vissulega er rándýrt at vera blóðsuga. Auðmenn hafa oft verið kallaðir blóðsugur eða kolkrabbar. Stundum komum kolkrabbar á Þjóðminjasafnið.

Jón Steinar, ég fékk líka "Belfigor" martröð, sem varaði í dagóðan tíma, enda að horfa á þetta yngri en þú. Röðin var sýnd árið 1970, svo ég hef verið tæplega 10 ára. Belphegor er ugglaust besti TV-draugurinn sem búinn hefur verið til, fyrir utan Sigmund Erni, sem nú er fluttur úr Grafarvogi.