Tapað fé og fundið

Þríhyrndur, íslenskur hrútur birtist skyndilega í Frakklandi á síðari hluta 18. aldar. Nánar tiltekið um 1760. Talið er að hann hafi lamb að aldri hlaupið í franskt skip landmælingamanna og siglt utan og forframast; jafnvel orðið forystusauður í Frakklandi.

Hann endaði því miður sína þríhyrndu ævi sem ragout í Bastillunni, enda hafði hann allt á hornum sér.

Einum fremsta náttúrufræðingi Frakklands, greifanum Georges-Louis Leclerc, comte du Buffon, þótti hinn íslenski Móri svo föngulegur að hann lét eilífa hann á mynd og birti í stórverki sínu um dýrafræði í fjölda binda: "Histoire naturelle, générale et particulière" (1749-1788). Var það í fyrsta sinn sem íslenski sauðasvipurinn birtist á bók. Síðar birtust eftirmyndir af honum í öðrum ritum, frönskum, enskum og þýskum.

Tel ég víst að hrútur þessi hafi verið ættaður af Skagaströnd og hafi svarað nafninu Erlendur. Gamansamur og gáfulegur glampinn í augum skepnunnar gæti bent til þess, enda er fyndnasta fé landsins ættað af Skagaströnd.

Þess ber að geta, að haft hefur verið samband við fornleifaráðuneytið og forystusauð þess til að freista þess að bjarga þeim þríhyrnda úr útlegðinni. Sigmundur Davíð var stuttur í spuna og kærir sig kollóttan um þennan vanskapnað og taldi hann of útlenskan fyrir sinn smekk. Líklega er bannað að flytja inn slíka forframaða dilka vegna smithættu sem gæti valdið hruni í stofni heimalninga og sparðatínslumanna.

Þeir sem enn kynnu að sakna þríhyrnda Móra eru beðnir að hafa samband við Fornleif eða Hollande yfirhafnarstjóra, og vera hvorki loðnir í máli né teygja lopann um of.

Athugasemdir

[Jóhann (IP-tala skráð) 11.12.2014 kl. 19:55]

...þú hefðir vafalítið gaman af að rýna í svip kindarinnar sem Buffon lét teikna á sama tíma.

Þessi hrútur er helber spjátrungur miðað við lífsreynsluna sem skín úr lífsreyndu andliti rollunnar.

[FORNLEIFUR, 11.12.2014 kl. 22:13]

Rétt Jóhann, lífreynslan uppmáluð og kynþokkafull niður í klaufir. Algjör kóteletta eins og menn segja fyrir Norðan. Féllu margir franskir hrútar fyrir þessari íslensku fegurðardís, og jörmuðu "Répétez Vigdis". Hún endaði sem súpukraftur í Versailles, segja mér fróðir menn.

[Helga Kristjánsdóttir, 12.12.2014 kl. 02:27]

  Fóru svo að skera hrúta. 
  

[Kristján Sveinsson (IP-tala skráð) 13.12.2014 kl. 15:07]

Ekki getur gamall sauðamaður vikist undan því að gera hér athugasemd við klaufir Dísu. Svona búin til fóta hefði engin siðavönd sauðamaddama skokkað um Íslands farsælda frón til lengdar. Melar, urðir og móar hefðu slitið svo klaufum la brebis d'Islande að þær hefðu aldrei líkst skíðum meir en klaufum meðan ærin rann á íslenskri grund. Dísa virðist líka nokkuð þunn á síðuna og reyfið eilítið rytjulegt. Sökum þess að teikningin er annars vönduð og vel gerð og maður trúir því að teiknarinn hafi teiknað það sem hann sá skal þess getið til að myndin sé teiknuð mjög skömmu eftir að siglingu ærinnar yfir úthafið lauk. Líklega var það langferð og kindin klára höfð í stíu þar sem mjúkt var undir fæti svo klaufirnar slitnuðu ekki. Kannski hefur sjóferðin ekki átt við hana og lystin verið með minna móti, eða þá að viðurgerningur var ekki sem bestur.

[FORNLEIFUR, 14.12.2014 kl. 16:52]

Mikið þykir mér vænt um athugasemdir gamalla smala. Klaufirnar stungu vissulega dálítið í augun þegar miðopnan með þessari glamúrskepnu var opnuð í þessu gamla númeri af "Oui de moutons" frá 1760.

Mikið hefur sjóferðin þó verið löng ef klaufirnar hafa vaxið svo rækilega á leiðinni. Er ekki líklegra að hún hafi staðið á taði í sauðakofa heilan vetur, og að Fransmenn hafi komið með vorskipi, heillast af fegurð hennar, keypt hana af bónda og kippt henni um borð að hætti Nóa til að vera Móra til selskaps?

Þó tel ég víst að sá sem seldi Fransmönnum Dísu hafi ekki orðið upp með sér hafi hann séð hana svona til fótanna í alþjóðlegum fræðiritum. En líkast til fékk hann aldrei sérrit.

[FORNLEIFUR, 14.12.2014 kl. 16:53]

Þú getur skoðað hana Dísu betur, næst þegar þú kemur í heimsókn. Ég keypti myndina af Dísu og hafði eintakið sem ég keypti lent í Jacksonville í Florida. Smalar og sauðamenn finnast víst víða, þótt Jacksonville í Florida sé betur þekkt fyrir funky music en rocking rollur.