Sagnfræðilegt mat á tveimur forsetaefnum
11.4.2016 | 10:47
Það er skrítið hvernig nasisminn loðir við suma forseta og forsetaframbjóðendur á Íslandi. Allir þekkja örugglega örlítið til sonar Sveins Björnssonar, fyrsta forseta lýðveldisins. Sögurnar eru margar upp lognar, aðrar réttar.
Ég leyfði mér nýlega að skrifa smá viðbætur við þá sögu (sjá hér) sem ekki voru áður þekktar. Ég uppgötvaði fyrr á árinu, að Björn gerðist SS-dómari í lok stríðsins og dæmdi mann til dauða fyrir liðhlaup. Þetta hafði sonur forsetans tíma til að gera þegar hann var ekki að leggja litla, sæta danska skrifstofukonu hjá SS í einelti, bæði vegna þess að hann hafði kynferðislegan áhuga á henni en einnig vegna þess í ljós kom að hún hafði verið kunningi dansks gyðings sem tókst um tíma að plata Gestapo þannig að þeir héldu að hann væri Dani sem vildi njósna í þágu Þjóðverja.
Það notaði Björn gegn konunni, þegar hún hafnaði tilburðum hans við að sænga með henni. Björn hafði meira að segja skaffað íbúð handa skrifstofupíunni og samverkakonu hennar, og hélt greinilega að hann með lyklavöldin hefði ótakmarkaðan aðgang að konu þessari. Hitnar nú yfir 1000 gráður. Gyðingurinn, sem hún hafði þekkt, og sem einnig hafði fallið fyrir fegurð hennar, hafði litað á sér hárið, gult og síðar rautt. Með því furðulega uppátæki var hann fyrst og fremst að reyna að bjarga ættingjum sínum í fanga og útrýmingabúðum Evrópu.
Þessi maður, Jacob Thalmay að nafni, ætlaði með gagnnjósnum að freista þess að komast til Þýskalands undir fölsku flaggi. Hann missti hins vegar lífið fyrir bragðið, þar sem íslenska hetjan Guðmundur Kamban bar kennsl á hann og sagði Þjóðverjum hver hann var. Gyðingurinn hafði búið í sama húsi og Kamban á Østerbro. Þetta hefur vitanlega ekki komið fram í ævisögum um Björn Sv. Björnsson eða Kamban, frekar en sú vitneskja að Kamban hafi þóst verið sérlegur sérfræðingur nasista í kalkúnum í Evrópu á fyrri hluta miðalda. Meira um það síðar á Fornleifi. Þangað til geta menn fræðst hér og hér.
Rudolf Hess með Töpfer
Andra Snæ langar að stýra Draumalandinu
Þótt langt sé um liðið frá lokum síðar stríðs, flækist það á hinn furðulegasta hátt fyrir forsetaframbjóðendum nútímans. Fyrst er það náttúrudrengurinn Andri Snær - Tarzan Íslands, sem nú er búinn að taka allan vafa af áætlunum sínum. Hann nennir ekki að skrifa lengur, nema undir lög. Já, hann er einnig líka örlítið nasífíseraður. Fyrir nokkrum árum tók hann á móti stórfé frá þýskum sjóði sem stofnaður var af gömlum nasista - en ekki hvaða nasista sem er. Það fúlmenni hét Alfred Töpfer(1894-1993) og var félagi í SS. Hann var m.a. foringi í gagnnjósnadeild í París. Hann komst í álnir vegna starfa sinna fyrir SS. Starf hans var að ræna fé af fórnarlömbum nasismans. Hann stórgræddi á stríðinu. Seldi meðal annars kalk til Lodz ghettósins, sem notað var til að hella yfir líkhrúgurnar. Eftir stríð hafði hann í þjónustu sinni stríðsglæpamenn eins og Edmund Veesenmayer sem hafði unnið með Adolf Eichmann við morð á 400.000 ungverskum gyðingum. Hjá honum starfaði einnig Hans-Joachim Riecke, sem var viðriðinn útrýmingu á rússneskum föngum. Allt fram til 1970 studdi Töpfer nasistann Thies Christoffersen fjárhagslega, (Christoffersen bjó um tíma í Danmörku), Christoffersen gaf síðar út ritið "Lygarnar Um Auschwitz" (Die Auschwitzlüge).
Af sjóðum þessa Töpfers hefur náttúrubarnið Andri Snær einnig verið alinn og notið góðs af illa fengnu fé líkt og einn helsti helfararafneitari Dana. Það finnst mér álíka ósiðlegt og að fela fé sitt á aflandseyjum. En Andri Snær sér ekkert athugavert við að hafa verið styrktur fyrir fé sem græddist á því að heygja gyðinga undir kalki og stefnir beint í virðulegasta embætti Íslands. Spurningin er bara, hvort umheimurinn muni ekki spyrja Andra forseta, hvað hann hugsaði, ef þá nokkur, er hann tók við morðfé frá SS-Töpfer? Já, ein réttmæt spurning til viðbótar. Gaf Andri fé sitt úr fjöldagröfunum upp til skatts?
Frystiskipið Arctic sem kyrrsett var um tíma á ytri höfninni við bæinn Gourock á vestursströnd Skotlands sumarið 1942. Afa Guðna Th. og nafna var falið að að halda áhöfninni um borð, en Bretar fengu einn Íslending í áhöfninni til að ljóstra upp um áhöfnina. Sá hét Hallgrímur Dalberg og varð síðar starfsmaður í íslenskum ráðuneytum.
Guðni Th. og nafni hans á frystiskipinu Arctic
Hinn ágæti sagnfræðingur Guðni Thorlacius Jóhannesson, sem alltaf er til í fréttaskýringar og tilfallandi barning á Ólafi Ragnari Grímssyni á besta útsendingartíma, og sama hvað rætt er um, er nú enginn heiða-Tarzan. Ég hef gaman af Guðna og gæti vel hugsað mér að kjósa hann eftir svona 8-12 ár, þegar hann hefur nægan þroska til. Áður en það gerist gæti ég vel hugsað mér að spyrja Guðna, af hverju hann setti eftirfarandi athugasemd sína við á síðu sem Óli nokkur Ragg heldur úti og sem kallast Fragtskipaskrá Óla Ragg:
"Kærar þakkir fyrir þessa fróðlegu Arctic-frásögn." (15.2.2015).
Þarna þakkaði Guðni Óla Ragga fyrir frásögn af skipinu Arctic sem afi Guðna og nafni sigldi um tíma á sem 1sti stýrimaður. Því miður er frásögn Óla Ragg sem Guðni gleðst yfir langt frá sannleikanum og heilu kaflana vantar í sjóferð Arctic hjá Óla Ragg farskipafræðingi. Öðru safaríkara er bætt við.
Það undrar mig að Guðni, sem nú hugsar sinn gang varðandi Bessastaðavist, þakki fyrir slíkt - í ljósi þess að hann er sagnfræðingur og veit hvernig maður á að nálgast heimildir öðruvísi en að vitna aðeins í "eina hlið" málsins. Arctic-málið er nú flóknara en sem svo. Njósnari sá sem var um borð á skipinu og sem sendi út veðurskeyti fyrir Þjóðverjana var í nánu sambandi við Helga Jónsson nasista og kaupmann í Keflavík. Afi Guðna forsetaefnis var hins vegar "bara stýrimaður", og kom svo vitað sé ekkert nálægt Þjóðverjum í þeirri för Arctic til Vigo á Spáni, sem varð svo afdrifarík fyrir hann, að hann var að sögn barinn í plokkfisk af Bretum á Kirkjusandi eftir heimkomuna frá Bretlandseyjum. En var það nú það sem gerðist? Vart hefur Guðni forsetaefni aldur til að muna afa sinn vel, og ólíklegt tel ég að afinn hafi sagt nafna sínum sögur af Arctic, áður en hann dó þegar Guðni yngri var á 8. ári. Kannski segir Guðni okkur þó alla söguna þegar hann er orðinn forseti, ef hann þekkir hana. Ef ekki gæti hann boðið mér í menningarkaffi á Bessastaði, jafnvel í Candle light dinner, þar sem ég gæti sagt honum sögur af hinu góða, en hripleka skipi, Arctic. Sagan sem hingað til hefur verið sögð er þó greinilega álíka óþétt og dallurinn, en virðist þó ekki valda Guðna neinum töluverðum áhyggjum sem sagnfræðingi.
Þetta voru nú bara minnispunktar um tvo af þeim mönnum sem vilja hugsanlega njóta útsýnisins frá Bessastöðum næstu fjögur árin. Ég verð að viðurkenna að ég veit ekkert hvor nasistadraugar og sjóferðarsögur sveimi í kringum hina frambjóðendurna, en mér þykir vitaskuld ótækt að maður eins og Andri Snær, sem hefur þegið fé sem safnaðist við þjóðarmorð, sé kosinn forseti - nema að hann skili því aftur. Náttúra Íslands gæti fljótt orðið að ónáttúru og Draumalandið að helvíti.
Sterkustu rök stuðningsfólks Andra Snæs síðast þegar ég benti á ósiðleika hans, er hann þáði fé úr illa fengnum sjóðum Töpfers, voru þau að ég hlyti sjálfur að hafa drukkið Fanta. Þjóðverjar þróuðu Fanta þegar þeir gátu ekki lengur fengið Coca Cola til að svala sér við gyðingamorðin. Vörumerkið Fanta var síðar notað af Coca Cola Company. Nei, ég drekk ekki nema til neyddur Fanta, en appelsínur eru vitaskuld alsaklausar og hollar ef þær eru ekki bragðbættar með nasistasykri. Ég bíð mig heldur ekki fram til Bessastaða eins og sá sem þáði morðfé frá Þýskalandi - Enda hef ég engin "lík í lestinni" og er ekki haldinn fanta-þorsta eftir peningum sem græddir voru á þjóðarmorði.
Athugasemdir
Sæll Vilhjálmur Örn,
þakka þér fyrir skrifin. Margt fróðlegt sem þú birtir á þessari síðu. Stundum finnst mér framsetningin umdeilanleg en það er auðvitað háð mati hvers og eins. Sjálfsagt var að þakka Óla Ragg frásögnina. Eins og gefur að skilja hef ég áhuga á öllum heimildum sem fram koma um Arctic. Þeir sem vilja fræðast um þá sögu geta t.d. lesið sér til í þessum verkum: Virkið í norðri III, og Í stríði og stórsjóum sem Sveinn Sæmundsson skráði. Þessar bækur eru komnar til ára sinna og fleiri heimildir hafa bæst við síðan þá, og ekki allar miðað við það sem þú segir, Vilhjálmur. Þú skrifar m.a.:
„Afi Guðna forsetaefnis var hins vegar „bara stýrimaður“, og kom svo vitað sé ekkert nálægt Þjóðverjum í þeirri för Arctic til Vigo á Spáni, sem varð svo afdrifarík fyrir hann, að hann var að sögn barinn í plokkfisk af Bretum á Kirkjusandi eftir heimkomuna frá Bretlandseyjum. En var það nú það sem gerðist?“
Síðan bætirðu við:
„Vart hefur Guðni forsetaefni aldur til að muna afa sinn vel, og ólíklegt tel ég að afinn hafi sagt nafna sínum sögur af Arctic, áður en hann dó þegar Guðni yngri var á 8. ári. Kannski segir Guðni okkur þó alla söguna þegar hann er orðinn forseti, ef hann þekkir hana. Ef ekki gæti hann boðið mér í menningarkaffi á Bessastaði, jafnvel í Candlelight dinner, þar sem ég gæti sagt honum sögur af hinu góða, en hripleka skipi, Arctic. Sagan sem hingað til hefur verið sögð er þó greinilega álíka óþétt og dallurinn, en virðist þó ekki valda Guðna neinum töluverðum áhyggjum sem sagnfræðingi.“
Vissulega entist afa ekki aldur til að segja mér sögur úr stríðinu. Líklega hefði ekki gert það hvort eð var. Mamma segir mér að hann hafi aldrei viljað um þessi ár. Hún hefur þó sagt mér að hann hafi orðið mun dulari en áður, það hafi hún heyrt frá vinum hans. Svo hef ég auðvitað getað lesað mér til. Fyrir utan þau rit sem ég nefni að ofan bendi ég hér á þessa frásögn í riti Þórs Whiteheads, Ísland í hers höndum (bls. 135):
„Guðni S. Thorlacius, 1. stýrimaður á Arctic (síðar góðkunnur skipherra hjá Landhelgisgæslunni), sætti m.a. hrottalegum barsmíðum í yfirheyrslum Breta og sýndi mikla hetjulund í þeim raunum. Guðni vissi ekkert um veðurskeytasendingarnar til Þjóðverja fremur en meginhluti skipshafnarinnar. Í Kirkjusandsfangelsinu urðu skipsmenn ekki aðeins að þola barsmíðar, heldur settu Bretar aftökur þeirra á svið og héldu þeim vakandi sólarhringum saman við viðurstyggilegan aðbúnað og rottugang. … Öryggisliðsforinginn, sem stjórnaði yfirheyrslum yfir Arctic-mönnum, sætti síðar kærum frá bandarísku setuliðsstjórninni og breskum fangelsisverði.“
Þannig er það nú. Ekki get ég lofað þér dinner á Bessastöðum, Vilhjálmur, en þannig hafa örlögin hagað því að á morgun skýst ég til Kaupmannahafnar að flytja erindi í Jónshúsi um atburði síðustu daga á Íslandi. Get því boðið þér upp á öl eða kaffi á Hvids Vinstue eða öðrum stað sem þér hentar. Sláðu á þráðinn í 354 662 6055 og við finnum stað og stund.
Kær kveðja,
Guðni
PS: Jú, eitt enn, afi sagði mér ekkert um barsmíðarnar en merki þeirra sá maður alltaf, helbláan blett yfir alla efri vörina.
Gudni Jóhannesson (IP-tala skráð) 11.4.2016 kl. 15:54
Sæll Guðni,
og þakka þér fyrir heimildayfirreiðina um Arctic. Ég þekki flest af því sem þú nefnir, en á því miður ekki verkið Í Hers Höndum eftir Whitehead, sem mér þótti of dýr hér um árið, þegar hún kom út. Ég beið með að kaupa hana, og svo var hún að lokum uppseld. Eru fleiri heimildir um hrottaskapinn en í hinum bókunum? Mínar heimildir benda til þess að farið var vel með Íslendingana sem yfirheyrðir voru á Skotlandi og í á Camp 020 og O20R í Latchmere House í Suður-London.
Svo var það þáttur íslenskra yfirvalda, og mér skilst að menn á Arctic hefðu ekki fengið greiddar skaðabætur. Aðrir sem urðu fyrir njósnaákærum, sátu ekki inni á Íslandi eftir dvöl á Englandi, en þeir misstu flestir kosningarrétt í 5 ár. "Sekt" þeirra var því ekki afmáð. Höfðu íslensk yfirvöld ástæðu til þess?
Eins og ég tók rækilega og greinilega fram var afi þinn ekkert með í viðræðum við Þjóðverja á Spáni og kom hvergi nærri þeim tækjabúnaði sem notaður var til veðurskeyta og njósna. Hann átti hins vegar góðar viðræður við Breta, og þeir treystu honum þar sem hann talaði góða ensku. Eitt fífl og sadisti í Reykjavík hefur svo hugsanlega breytt öllu og barið menn til óbóta er þeir komu til Íslands, og jafnvel drepið, að því er Óli Ragg heldur fram um Sigurjón Jónsson: "Sigurjón Jónsson (1889-1943) sætti þvílíkri meðferð há bretunum að hann andaðist um borð í herskipinu sem átti að flytja hann til Bretlands." Ef þetta er rétt, sem ég veit að það er alls ekki, (og alveg sama hvað líður fræðimennsku Þórs Whitehead) var enginn dreginn til ábyrgðar fyrir dauða Sigurjóns? Bretar, sem reyndar eyddu bróðurparti skjala um málið árið 1960, upplýstu mismunandi yfirvöld að hann Sigurjón væri með krabbamein í þörmum (suffering from an inoperable Carcinoma of the Bowel) , og að hann ætti aðeins eitt ár eftir ólifað. Tíminn varð þó styttri. Sigurjón lést úr meini sínu þann 13. júlí 1943 á St. Clement's spítala (LCC) á Bow Road í Lundúnum.
SIGURJÓN JÓNSSON skipstjóri
Fangamyndir af honum og þremur öðrum föngum sem var haldið á Bretlandseyjum eftir að afi þinn sigldi aftur á Arctic til Íslands með þeim hluta áhafnarinnar sem ekki hafði tengst veðurskeytunum, sýna enga áverka í andliti. Það þarf þó ekki að segja alla söguna. Lækniskýrsla og lýsing á líkamlegu ástandi Sigurjóns upplýsir að hann sé aðeins með lítið ör á hægri úlnlið. Engar upplýsingar eru hins vegar um mein sem hann eða gætur hafa orðið fyrir vegna hrottaskaps hermanna á Kirkjusandi. Þess vegna leyfi ég mér að setja spurningarmerki við harðræðið og frásagnir þær af dauða manna sem Óli Ragg dreifir á vefsíðu sinni um farskip. Óli upplýsir einnig að Arni Magnússon 2. vélstjóri, sem slapp við harðræði, hafi orðið bráðkvaddur á leið til Englands. Þetta er heldur ekki rétt. Árni Magnússon er talinn hafa framið sjálfsmorð (af Bretum). Fór fram rannsókn á þeim atburði. Sumir íslenskir samferðamenn upplýstu aftur á móti síðar að hann hefði orðið bráðkvaddur. Þessar lýsingar karlanna sem tengdust þessu máli standast því miður ekki.
Mönnum getur þótt framsetning mín umdeilanleg, en ég fer ekki með staðlausa stafi. Margt er því miður enn gruggugt og óupplýst þegar kemur að hinu góða skipi Arctic.
Við hittumst vonandi í Jónshúsi síðar í dag, ef ég næ því, og getum rætt stuttlega um Panama, rotna pólitíkusa og njósnarstarfsemi fyrir óralöngu. Jóni Sigurðssyni hefði líkað það.
FORNLEIFUR, 12.4.2016 kl. 00:03
Síðar mun ég fá mér Fanta með Andra Snæ ef han fæst til að ræða um verk Töpfers.
FORNLEIFUR, 12.4.2016 kl. 00:04
Sælir,
Smá innlegg í þetta Arctic mál. Ég sá í dagbók Vestmannaeyjarhafnar sérkennilega færslu. S/S Arctic læddist úr höfninni um miðja nótt án þess að Bretar skoðuðu farminn og farmskjöl. Þetta var fyrstu vikuna í desember 1941.
Annað furðulegt frá Uboatnet, vefsíða Guðmundar um þýska kafbáta, en þar má sjá staðsetningu þýskra kafbáta, í þessum mánuði, á leiðinni frá Vestmannaeyjum til þýsku leiguhafnarinnar á Spáni, Viago. Arctic siglir að og inní nokkrar þéttar kafbáta girðingar og því nokkuð öruggt að Þjóðverjar vissu af komu skipsins og þannig var því fylgt til hafnar í Viago, Spáni. Þjóðverjar hafa því vitað af skipinu um leið og það fór frá Eyjum. Sakleysi Fiskimálanefdar í þessu máli er því í vafa dregið. Þeir voru skráðir eigendur skips og farms og varla voru einstaka áhafnarmeðlimir að taka áhættu án undirbúnings. Fullvissu.
Guðbrandur Jónsson (IP-tala skráð) 12.4.2016 kl. 17:28
Sæll Guðbrandur, ekki þekki ég þessar heimildir en þykir þær frekar áhugaverðar. Er þessi dagbók Vestmannaeyjarhafnar geymd á safni, og þá hverju?
Ég hef rekist á Uboatnet, en aldrei haft áhuga á kafbátum fyrr en nú og því ekki nýtt mér það, en sé að ég verð að líta á það sem þú bendir á. Þakka þér fyrir! Ef þetta er rétt, koma upp margar spurningar sem gott væri að fá svar við.
Hvort Fiskimálanefnd og yfirmann hjá henni hafi spilað eitthvað hlutverk í Arctic málin, skal hér látið ósagt. Mér þykir það ólíklegt. Jens Pálsson loftskeytamaður viðurkenndi sekt sína og dró ekki neina menn á Íslandi inn í málið. Helgi Jónsson kaupmaður og nasisti í Keflavík var vinur hans og fór Jens með tæki úr skipinu til geymslu hjá Helga. Helgi var þó ekki tekinn fastur, því Englendingar gerðu sér grein fyrir því hvers konar karl hann var. Sést hefur áður, t.d. í smyglmálum, að einstakir áhafnarmeðlimir taki "áhættu" og oftast nær eru yfirmenn og skipafélög ekki tengd málinu. Ég mun örugglega athuga hlut Fiskimálanefndar betur, en aðeins með þá vitneskju sem við höfum í höndunum, sem er eina vitneskjan sem við getum notað án þess að það sem við skrifum séu ekki dæmt sem eintómar vangaveltur. Vangaveltur eru ágætar fyrir sagnfræðinga og geta leitt þá að heimildum, en einar sér eru þær heldur verðlausar.
Bærinn á vesturströnd Spánar heitir Vigo.
FORNLEIFUR, 13.4.2016 kl. 07:00
Sæll Vilhjálmur.
Þú finnur dagbók Vestmannaeyjahafnar á Þjóðskjalasafni innan um ýmislegt annað eins og skipsdagbækur fyrir, Léttir hafnsögubát en hann flutti 2 Þjóðverja frá Bakka til Eyja, sem þeir földu á sóttvarnardeild sjúkrahússins, undir handleiðslu Einars, yfirlæknis. Ég geng út frá því að þú vitir að forstjóri Fiskimálanefndar þarna 1941 var nasisti númer 1.á Íslandi Ég var að rannsaka þýsku flóttasöguna, ferðir skipa inn og út úr höfninni í Reykjavík og Vestmannaeyjum. Þar kemur s/s Arctic víða fyrir árin 1940-41. Þar fann ég furðulegar ferðir skipsins, M/S EDDA. Með grúski fann ég skipsdagbók þar sem utaná var skráð m/s Fjallfoss, að mig minnir, en þegar að ég fletti, þá stóð þar EDDAN. Þú talar um vangaveltur, en hvað á maður að halda þegar ferð EDDU frá Íslandi til Spánar er skoðuð, dag fyrir dag, í skipsdagbókinni. Það síðan borið saman við dagbók þýsks kafbáts, þannig að samkvæmt öllu áttu skipin að sigla hvort á annað. Þegar áreksturinn á sér stað stendur í dagbók EDDU, vélar stöðvaðar. Punktur. Háseti sem ég fann og var um borð þegar að þetta gerðist sagði mér að allir nema skipstjóri, stýrimaður og vélstjóri ásamt 4 Þjóðverjum hafi verið á dekki. "Ég sá ekki kafbátinn því okkur öllum var fyrirskpipað að vera niðri." Þessi háseti þorði ekki að koma í viðtal fyrir framan myndavél og hljóðtökumann af ótta við að verða fleygt út af elliheimilinu sem hann bjó á. Ég fékk viðtal við Jens loftskeytamann á s/s Arctic, í þessari ferð frá Vestmannaeyjum til Vigo á Spáni í desember 1941. Hann sagði,; " við vorum sendir til Spánar". Samkvæmt þessu þá var það nasisti númer 1, Davíð Ólafsson, síðar Seðlabankastjóri, sem sendi skipið s/s Arctic og áhöfn þess til þýsku kafbátahafnarinnar í Vigo, Spáni. Farmurinn, matvæli fyrir þýska kafbáta. Mín reynsla er sú að leiðinlegustu sögumennirnir eru fornleifafræðingar og sagnfræðingar og aldrei trúi ég ævisögum opinberra starfsmanna sem undirritað hafa trúnaðaryfirlýsingu sem helst þó látið sé af störfum. Vilhjálmur; eru þetta vangaveltur eða smá saga/sögur, frá gömlum mönnum, sem þora ekki sjálfir að segja sína sögu, af ótta við ofsóknir frá ráðamönnum Íslands.? Bestu sögumennirnir og konurnar eru þau sem upplifa atburðina á sínu skinni en þora ekki að segja frá á opinberum vettvangi. Þá verður til munur á sögu og skáldsögu.
Guðbrandur Jónsson (IP-tala skráð) 13.4.2016 kl. 09:59
Þakka þér fyrir ábendinguna, Guðbrandur. Ég hef nú manna mest bent á Davíð Ólafsson, sem laug til um menntun sína í Þýskalandi. Hann gerðist seðlabankastjóri án prófa, sem hann laug að hann hefði frá Þýskalandi. Það eins og margt lýsir auðtrúnaði Íslendinga, og þurfa eðlilegir fornleifafræðingar og sagnfræðingar ekki að fá á kjammann fyrir það hjá þér. Ég veit ekki til þess að Davíð hafi verið í sambandi við "sína menn" eftir heimkomuna, hann fór fram í nýjum flokki eins og sumir fyrri félagar hans. Sjálfstæðisflokkurinn var fullur af fyrrverandi nasistum sem risu til metorða. Ef annað hefur verið upp á teningnum, þá væri þetta mjög áhugavert allt saman. En þangað til eru þetta vangaveltur, og það er ekki aðalheimild fornleifafræðinga eða sagnfræðinga. Einhverjar betri sannanir væru vel þegnar.
Ja, fyrir utan það. Jens Pálsson viðurkenndi brot sitt! Hann virðist þó síðar hafa verið frekar upptekinn við að segja aðrar sögur á Íslandi - þeim sem vildu trúa, m.a. þér. Ég tel ekki að Jens Pálsson loftskeytamaður hafi verið saklaus maður sem við eigum að hlusta á. Því miður. Mínar heimildir eru skjalfestar. Sögusagnir, dylgjur, hugarburður, vangaveltur og draumsýnir eru og verða aldrei heimildir sem teknar eru alvarlegar. Á Íslandi hefur þó eins og annar staðar borið á því að sumir telja slíkt áhugaverðara en það sem "yfirvaldið" skilur eftir sig. Yfirvaldið er vont og spillt. Dálítil amerísk menning. Samsæriskenningar geta verið skemmtilegar, en þær eru ekki mikils virði fyrir fræðimenn, hvaða nafni sem þeir kalla sig, þegar þær eru aðeins undirbyggðar af einstaka setningum án samhengis. Ein setning höfð eftir Jens Pálssyni sannar ekkert. Ég vona að þú sjáir það. Á einni setningu er ekki hægt að byggja sögu. Það verður í besta falli úr því ævintýri sem menn deila um eða sem fræðimenn taka ekki í mál að ræða. Afstaða fræðimanna er því mjög eðlileg, því þeir fara eftir leikreglum, en það gera mýtusmiðir ekki.
Að lokum mynd af Jens Pálssyni. Setning hans á elliheimilinu sem þú túlkar fjálglega er einskis virði miðað við þann framburð sem til er undirritaður af honum, þar sem hann viðurkennir brot sitt. Við erum engu nær með loftkastala sem þú býrð til um hann.
FORNLEIFUR, 13.4.2016 kl. 21:57
Sæll Vilhjálmur,
Hér ertu frekar dómharður og ósanngjarn. Jens Pálsson gerði lítið annað en að staðfesta það sem ég hafði grafið upp um Fiskimálanefnd og ferðir skipsins S/S Arctic sem keypt var til Íslands af ríkisstjórn Íslands til afnota fyrir Fiskimálanefnd árin 1940, 1941, 1942 eða þar til það strandaði og sökk. Jens var peð í þessu máli. Þið félagarnir, þú og Guðni Th. ættuð að sameinast í að rannsaka rekstur Fiskimálanefndar árin 1940 til 1942. Kóngur,biskup, hrókur, í þessu tafli. Þið þurfið að vanda ykkur vel í febrúar og mars 1942 og alveg sérstaklega með OSS fulltrúa forseta Bandaríkjana sem sendur var upp til Íslands mitt árið 1941. Þeir sem fjalla um málefni loftskeytamanna og fjarskipta á Íslandi þurfa að vita allt um lög og reglur þess tíma um morsbúnað og talstöðvar, skráningu þeirra í skip, skráningarnúmer lofskeytamanns við móttöku og sendingu loftskeyta, starfsemi fjarskipta á Íslandi árin 1940-1942 og afskipti Breta af þeim málum öllum. Pétur Thorsteinsson starfsmaður í forsætis og utanríkisráðuneyti Hermanns þarna árið 1941 staðfesti það sama og ég hafði áður grafið upp en hann ráðlagði mér að segja söguna sem ; skáldsögu. Það ætla ég ekki að gera, láta söguna flakka eins og atburðarásin var, það er flóttasaga 4 þjóðverja frá Íslandi vorið 1941.
Væri ég í dag liðsforingi í breska hernum með tilbúna skýrslu, þá væri þetta skrifað í samantekt.: Skip Fiskimálanefndar var notað til að afla upplýsinga um aðgerðir setuliðs breta á Íslandi við hafnir og strendur Ísland. Aðgerða er þörf við þessa háttsemi.
Vilhjálmur, menn sem eru lamdir og barðir til að játa á sig athæfi, segja það sem böðullinn vill fá.
Guðbrandur Jónsson (IP-tala skráð) 15.4.2016 kl. 12:24
Þakka þér fyrir Guðbrandur. Ég held að lokum sé best að benda fólki á að lesa um fræðistörf þín í grein Árna B.Stefánssonar augnlæknis sem birtist í Lesbókinni árið 2009 http://timarit.is/view_page_init.jsp?pageId=5244467
Kannski var ástæða til þess að Pétur Thorsteinsson mælti með því að þú skrifaðir skáldsögu um málið. Ímyndunarafl þitt hneigist mest í þá átt sýnist mér.
FORNLEIFUR, 21.4.2016 kl. 04:36
Að lokum, Guðbrandur. Í samsæriskenndri ævintýragrein þinni í Lesbók Morgunblaðsins 2009 tekst þér einnig að gera sandaríska sendifulltrúan Bertel Kuniholm að "Kunigund" hjá OSS.
FORNLEIFUR, 21.4.2016 kl. 05:47
Bæta við athugasemd [Innskráning]
Ekki er lengur hægt að skrifa athugasemdir við færsluna, þar sem tímamörk á athugasemdir eru liðin.