Fćrsluflokkur: Utanríkismál/alţjóđamál

Í minningu Janusz Korczaks og í tilefni af heimsókn Önnu Zalewsku

Im Janusza Korczaka

Nú ţegar Anna Zalewska (f. 1965) menntamálaráđherra Póllands hefur sótt Ísland heim, m.a. í tilefni af 10 ára afmćli Pólska skólans í Reykjavík, er kannski ekki alvitlaust ađ minnast ţess ađ ađeins eru tvö ár liđin frá ţví ađ ţessi kona neitađi ţví ađ Pólverjar hefđu átt nokkurn hlut ađ máli viđ fjöldamorđ á gyđingum í ţorpinu Jedwabne í Póllandi áriđ 1941. Hún hefur einnig neitađ ţví ađ pólskir borgarar í bćnum Kielce hafi eftir stríđiđ ráđist á gyđinga sem lifađ höfđu af verstu hugsanlegu ofsóknir. Pólverjar myrt gyđinga á götum úti í Kielce. Mađur getur lesiđ um máliđ hér á pólsku, en ţađ er reyndar heimsţekkt.

Ţessi afneitun er ţví miđur hluti af nýrri sjálfsímynd og ofstćkisfyllri ţjóđerniskennd margra Pólverja og sér í lagi ţeirra sem tilheyra ríkistjórnarflokknum PIS (Prawo i Sprawiedliwosc) líkt og Anna Zalewska gerir.

Vitaskuld geta Pólverjar á Íslandi ekki gert ađ ţví ađ mennta- og menningarmálaráđherra lands ţeirra sé eins og hún er. Ég er ekki í vafa um ađ flestir Pólverjar á Íslandi séu fyrirmyndarfólk sem flúiđ hefur atvinnuleysi og efnahagslega eymd heimalands síns.Víđa í Póllandi er ástandiđ ekki beint glćsilegt og ekkert í líkingu viđ ţann furđuheim sem Anna Zaleweska sér fyrir sér í hyllingum. 

Svo má vitanlega nefna ađ pólski laugardagsskólinn í Reykjavík er rekinn í minningu Janusz Korczaks. Korczak sem var lćknir, gyđingur, en reyndar trúleysingi á síđari hluta ćvi sinnar. Rétt nafn hans var Henryk Goldzmit. Skóli, sem starfar í minningu ţessa mikla barnavinar, á ekki ađ geta kennt uppbelgda ţjóđernisrembingssögu eins og heimur Önnu Zalewsku krefst, ţví fyrsta fórnarlamb ömurlegra Pólverja í Kielce áriđ 1945 sem réđust gegn gyđingum sem heim voru komnir fangabúđum, var vitaskuld barn.


JKorczak
Mig langar ađ benda Pólska skólanum í Reykjavík á ađ myndin sem skólinn notar af Karczak á FB-síđu sinni er í raun ekki af honum. Ţessi mynd hér fyrir ofan er ljósmynd og sögulega réttari en sú furđulega, teiknađa mynd sem mikiđ er notuđ í Póllandi og sem skólinn hefur valiđ ađ nota.

Nú ţegar Anna Zalewska hefur notiđ gestrisni Íslendinga og hitti tvo ráđherra úr ríkisstjórn Íslands, Katrínu Jakobsdóttur og Lilju Alfređsdóttur, er ekki úr vegi ađ minnast ţess ađ síđan ađ kona ţessi afneitađi stađreyndum áriđ 2016, hefur pólska stjórnin breytt lögum hins nýja lýđveldisins Póllands ţannig ađ hćgt er ađ dćma menn í 10 ára fangelsi m.a. fyrir ţví ađ halda ţví fram ađ Pólverjar hafi myrt gyđinga í Jedwabne og Kielce, eđa verđa ţađ á ađ tala um pólskar útrýmingarbúđir fyrir slysni eđa vegna vanţekkingar.

Lilja og Anna

Anna og Lilja rćđa saman. Flokkur Lilju hefur á stundum minnt lítillega á PIS-flokkinn í Póllandi, t.d. í umrćđu um flóttafólk og útlendinga. Áriđ 2018 leitađi ég til utanríkisráđuneytisins til ađ freista ţess ađ ţađ gćti borgađ fyrir bođ fyrsta gyđingsins sem fćddist á Íslandi í tilefni af áttrćđisafmćlis hans. Engir peningar voru víst til í slíkt ađ sögn Lilju sem ţá var utanríkisráđherra. En greinilega eru til fjármunir til ađ bjóđa ráđherra sem afneitar ţáttum af helförinni sem koma viđ kaunin á Pólverjum.

Ţessi pólski ráđherra segir sagnfrćđingum ađ ţegja og hótar ţeim fangelsisvist ef ţeir leyfa sér ađ skrifa annan sannleika en ţann sem ríkisstjórnin og PIS-flokkurinn vill heyra.

Ćri finnst manni oft lýđrćđiđ nútímans í Póllandi bera keim af alrćđi Sovéttímans. Margt af ţví fólki sem nú er viđ völd ólst reyndar upp á ţeim tíma, sem skýrir kannski ađstćđur og hugarfariđ hjá sumum Pólverjum. En ekki er nú lýđrćđiđ í hávegum haft hjá PIS-flokknum.

Óska ég pólska skólanum í Reykjavík til hamingju međ ađ hafa veriđ til í 10 ár og ađ hann sé rekinn í minningu Janusz Korczaks! Haldiđ merki Janusz Korczaks á lofti í skólanum, en ekki ţví sem Anna Zalewska stendur fyrir.


Íslendingar í hjarta Ţriđja ríkisins

Berlín
Fyrir síđara heimsstríđ, og fram til 1940, fylgdist danska utanríkisţjónustan grannt međ fólki frá Íslandi, sem nasistar höfđu bođiđ til ýmis konar mannfagnađa í Ţýskalandi nasismans. Hér skal ţó ekki ritađ um Ólympíuleikana áriđ 1936 sem er kapítuli út af fyrir sig, heldur um Íslendinga sem dáđust af Ţriđja ríkinu, og sömuleiđis ţá sem bođiđ var ţangađ til ađ umgangast háttsetta nasista. Íslendingar létu nota sig, eins og svo oft áđur, en margir ţeirra voru einnig rétttrúađir nasistar, sem heilluđust ađ Hitler og nasismanum.

Í ţessum pistli, sem er í lengri kantinum, leyfi mér hér ađ nefna nokkur dćmi um hve vel áhyggjur dönsku utanríkisţjónustunnar sjást í skjölum frá ţessum tíma. Ţessar áhyggjur komu til vegna mjög náinna samskipta sumra Íslendinga viđ Ţriđja ríkiđ, sem og umfjöllun nasískra fjölmiđla um Ísland og Íslendinga.

Gunnar Gunnarsson

Í fćrslunni hér á undan á Fornleifi, kom ég lítillega inn á hinn gráa kött á međal Íslendinga sem sóttu Berlín og Ţýskaland nasismans heim. Ţađ var vitaskuld Gunnar Gunnarsson skáld. Ţann 21. júlí 1936 hafđi danska sendiráđiđ í Berlín t.d. samband viđ utanríkisráđuneytiđ í Kaupmannahöfn og lýsir ferđum Gunnars Gunnarssonar á vegum nasistafélagsins Die Nordische Gesellschaft. Ţví var m.a. stýrt af nokkrum af sömu einstaklingum sem einnig úthugsuđu gyđingaofsóknir nasista.

Gunnar Königsberg 1940

Gunnar í Köngigsberg (Kaliningrad) áriđ 1940.

Fyrir ţessa heimsókn Gunnars áriđ 1936 var búiđ ađ veita honum frekar innihaldslausa nasistaprófgráđu og Gunnar gat nú titlađ sig Dr.phil. h(onoris).c(ausa), ţ.e heiđursdoktor, í Heidelberg, ţar sem nasistar réđu nú lögum og lofum í háskólanum. Sporin eftir Gunnar eru mörg á ţessum slóđum, og furđu sćtir ađ Gunnarsstofnun á Skriđuklaustri sé beinlínis iđin viđ ađ fjarlćgja alla vitneskju um samskipti Gunnars viđ háttsetta nasista í Ţýskalandi. Slíkt er ekkert annađ en gróf sögufölsun og vćgast sagt nokkuđ furđuleg hegđun á okkar tímum. 

Sögufölsun Gunnarsstofnunar
Gunnar var og enn mikiđ skáld í margra augum, og sumir ímynda sér í ofanálag, ađ hann hefđi átt Nóbelsverđlaunin skilin - Gunnarsstofnun á Hérađi hefur meira ađ segja klínt mynd af Nóbelsmedalíu á nýa vefsíđu sína (sjá hér og sömuleiđis smćlkiđ ţar um ţýsk samskipti hans). Í ţví sambandi má kannski nefna ađ stofnun Knut Hamsuns í Noregi leynir ţví ekkert, ađ Hamsun hafi veriđ hinn argasti gyđingahatari, ţegar um slíkt hefur veriđ rćtt. Heimalningarnir á Skriđuklausti eiga margt enn ólćrt.

Sigurbjörn Gíslason og dóttir hans

Nokkru eftir ađ Gunnar gerđi hosur sínar grćnar í Berlín, eđa 28. júlí 1936, ritađi sendiherra Dana, Herluf Zahle til ráđuneytis síns í Kaupmannahöfn og segir frá ferđum Sigurbjörns Gíslasonar cand. theol., sem stofnađi elliheimiliđ Grund.  Sigurbjörn var međ dóttur sinni í Berlín, ţar sem ţau voru m.a. gestir des Deutschen Frauenwerks (NS-Frauenwerks) í Berlín, ţar sem ţau hittu "Helgu allra Helgna". Hún hét Gertrud Scholtz-Klink, og var eftir stríđ  yfirlýst glćpakvendi og fór huldu höfđi og kallađi sig Maríu Stuckebrock.

Gertrud Scholtz-Klink

Íslenskur guđfrćđingur og dóttir hans hittu ţessa konu sem framleiddi sex börn fyrir Ţýska Ríkiđ. Hún hét Gertrud Scholtz-Klink, sem var helsta talskona ţess ađ ţýskar konur fćddu sem flest börn í ţeim tilgangi ađ fjölga Ţjóđverjum og hinum "aríska stofni", og auka ţar međ yfirráđ Ţjóđverja. Slík kynni eru álíka smán og ţegar nútímafólk á Íslandi mćrir og sćkir heim hryđjuverkasamtök sem hefur sömu skođun á hlutverki kvenna sem framleiđsludýr á fallbyssufóđur. Ţrátt fyrir ţungan fangelsisdóm var Scholtz-Klink ávallt nasisti međan hún hafđi rćnu til.

Áriđ 1938 fórst kona Sigurbjörns, Guđrún Lárusdóttir, alţingismađur fyrir Sjálfstćđisflokkinn, og tvćr dćtur ţeirra međ henni, ţćr Sigrún Kristín og Guđrún Valgerđur í sviplegu dauđaslysi, ţar sem bíll síra Sigurbjörns hentist bremsulaus í Tungufljót. Sigurbjörn var sem kunnugt er fađir Gísla Sigurbjörnssonar, sem síđar var forstjóri Grundar en einnig landsţekktur nasisti og oft uppnefndur Gitler.

Eiđur Kvaran

Kvaran, sem var berklasjúkur nasisti (sjá hér), var einnig undir smásjá danska sendiráđsins í Kaupmannahöfn, og t.d. upplýsir sendiráđiđ ráđuneytiđ í Kaupmannahöfn um ađ út sé komin ritgerđ eftir Eiđ í tímaritinu RASSE, sem bar titilinn Die rassischen Bestandteil des isländischen Volkes.

---

Áhugi Herluf Zahles

Herluf Zahle sendiherra Dana í Berlín varđ međ árunum í Berlín sífellt betur ljóst, ađ nasisminn var mikiđ mein. Hann ritađi einnig ráđuneyti sínu bréf varđandi heimsókn ţýska konsúlsins Timmermanns í Hamborg, ţar sem Günther Timmermann rćđismađur Ţjóđverjar í Reykjavík sat fyrir svörum í nasistableđlum sem birtu viđtal viđ hann undir fyrirsögninni "Draumar og Veruleiki". Timmermann sem var ekki harđlínunasisti var giftur íslenskri konur. Hann var fuglafrćđingur ađ mennt. Timmermann sagđi frá ţví sem fyrir bar á Íslandi, jafnvel hreinskilningslegar en Íslendingar sjálfir, og Zahle lýsti skođu sinni á viđtalinu viđ Timmermann á eftirfarandi hátt:

Drřmmen var det nordgermanske Svćrmeri, Virkeligheden en "Venstre-Instilling", som endogsaa har kommunistiske Reklameplakater mod Tyskland at opvise. Saavel herimod som mod Gćstevvenskabet misbrugende tyske Eventyrer, paakalder Konsul Timmermann den gode Vilje, den taktfulde gensidige Anerkendelse af hinandens sćrlige Ejendommeligheder.

Vart er hćgt ađ skrifa ţetta betur á ţeim tíma er Íslendingar flykktust til Ţýskaland Nasismans, og héldu var vatni yfir ágćti hans og Foringjans. Og í leiđinni baunuđu ţeir á Danmörku viđ hvert tćkifćri sem ţeim gafst. Fyrir sumt fólk var nasisminn vel ţegiđ "vopn" í frelsisbaráttunni - en Ţjóđverjar hlustuđu lítt á slíkt, ţví ţeir vissu hvađa ríki Ísland tilheyrđi á ţessum tíma.

Ýmsar ađrar heimssóknir Íslendinga voru til athugunar í sendiráđi Dana, allt frá mönnum sem sóttu í námskeiđ í leirkerasmíđi til karlakóra. Yfirgengilegur stíll Jón Leifs fór einnig fyrir brjóstiđ á Dönum, eins og áđur hefur veriđ sagt frá á öđru bloggi mínu sjá hér). 

Allt ţetta og meira er hćgt ađ lesa um í gögnum í Ríkisskjalasafninu í Kaupmannahöfn, sem íslenskir sagnfrćđingar, sem rannsaka Íslandi í síđari stríđi, hafa alls ekki nýtt sér sem skyldi - eđa yfirleitt komiđ ţangađ, nema kannski eina dagsstund. Ţess vegna "myrti" t.d. íslenskur sagnfrćđingur ungan ţýskan gyđing sem vísađ var úr landi á Íslandi.  Samkvćmt bókum og greinum íslensk sagnfrćđings fórst mađurinn í helförinni, ţó mađurinn hefđi dáiđ úr krabbameini í bćnum Horsens eftir stríđ.

Sumum íslenskum sagfrćđingum var reyndar meira annt um ađ halda ţeim stjórnmálasamtökum sem ţeir tilheyrđu flekklausum, en ađ skrifa söguna sem sannasta. Ţađ hefur reyndar lengi veriđ vandi sagnfrćđinga jafnt til vinstri og hćgri á Íslandi - međ nokkrum undantekningum ţó.

Hér skulu til tekin nokkur dćmi um Íslendinga sem Danir fylgdust međ í Ţýskalandi nasismans, sem ég hef ekki ritađ um áđur á Fornleifi:

María Markan

María MarkanMaría hélt sinn fyrsta konsert í Berlín laugardaginn 16 desember. Hún var rómuđ mjög í Völkischer Beobachter, og margir nasistar komu til ađ hlusta á íslenska söngfuglinn. Fyrir konsertinn hafđi Markan mćtt í danska sendiráđiđ međ íslenska rćđismanninum Jóhanni Ţ. Jósefssyni rćđismanni Ţjóđverja á Íslandi. Zahle skrifađi yfirbođurum sínum í utanríkisráđuneytinu í Kaupmannahöfn ađ hann hafi Frk. Markan  mismundandi ráđ og bođiđ henni nauđsynlega hjálp ađ sendiráđsins hálfu.

Hann bćtti síđan viđ:

"Derefter har Gesandskabet overhovedet ikke hřrt nogetsomhelst til hende, hvilket er saa meget mćrkeligere, som to af dettes Medarbejdere turde vćre kendt som Islandsinteresserede." 

Vart hefur Zahle gefiđ Markan ráđleggingar varđandi söng og sviđsframkomu. Ég vćnti ţess ađ ráđleggingar hans hafi gegniđ út á umgengni viđ nasista, sem ung kona gćti misskiliđ.  Ţetta var skömmu áđur en María Einarsdóttir Markan var ráđin ađ Schiller-óperunni í Hamborg. Nasistum líkađi hún og söngur hennar.

Karlakór Reykjavíkur

Kórinn og kom til Berlínar í nóvember 1937, og hélt ţ. 12. ţess mánađar konsert í mjög fámennum Bach-salnum á Lützowstraβe 7 (áđur kallađur Blüthner-salurinn), undir stjórn Sigurđar Ţórđarsonar en einsöngvari međ kórnum var Stefán Íslandi. Zahle var mćttur á tónleikana međ dóttur sinni og nokkrum öđrum starfsmönnum sendiráđsins  og skrifađi skýrslu til Utanríkisráđuneytisins. Zahle upplýsir ađ kórinn hafi einvörđungu sungiđ  ţýska "ţjóđernissálma" fyrir hlé, ţótt stađiđ hafi í söngskránni ađ einungis íslenskir söngvar yrđu sungnir utan tveir; Annar eftir F.A. Reissiger sem telst vera norskt tónskáld ţó hann hafi fćđst í Ţýskalandi og hinn eftir prins Gustaf Oscar af Svíţjóđ og Noregi (1827-52). Zahle og og ađrir kröfđust ţá úr salnum íslenskra söngva. Zahle var einstaklega hrifinn af Ave Mariu eftir Sigvalda Kaldalóns, og ţađ varđ dacapo.

bralliŢjóđverjar (eđa huganlega Guđbrandur Jónsson) hafa greinilega breytt dagsskránni og sett ţýska ţjóđernissöngva (nasistamúsík) á dagsskrána.

Tvennt fór mest fyrir brjóstiđ á Zahle varđandi kórinn, en var ţađ alls ekki söngurinn sem hann rómađi mjög í löngu bréfi sínu til Kaupmannahafnar: Annars vegar var ţađ hiđ algjöra skipulagsleysi ferđarinnar. Kórinn kom of seint til lofađs söngs og hann hafđi ekki haft samband viđ t.d. sendiráđiđ um ađstođ. Fámenniđ í Bach-salnum má fyrst og fremst skrifa á fararstjóri ferđarinnar, sem var annađ ađalvandamáliđ samkvćmt Zahle. Ţađ var enginn annar en Guđbrandur Jónsson (sem kallađur var prófessor um tíma). Zahle lýsir honum ţannig í bréfi sínu til yfirbođaranna í Kaupmannahöfn:

".... Guđbrandur Jonsson, som under Koncerten gjorde mig sin opvartning, kjoleklćdt og medalje-dekoreret, men hvis Egnethed til Hvervet dog vistnok turde vćre Tvivl underkastet."

Karlakórinn hélt áfram frćgđarför sinni til Prag og síđar til Vínarborgar, Leipzig, aftur til Berlínar - og loks til Hamborgar, en ţegar danska sendiráđinu í Berlín barst frásögn af konsert karlakórsins í Hamborg sem birtist í Hamburger Tageblatt, hnaut Zahle ekki um söngdóminn sem var ágćtur, heldur um frásögn af titlum ţeim sem Guđbrandur "vitlausi" veifađi um sig.  Hann var orđinn íslenskur Archaeologe, Professor und Doktor og ofan í kaupiđ Protockolchef Islands.  

Ekki má heldur gleyma Ţýskalandsferđ alţýđuflokksmannsins!! Guđbrands Jónssonar til Berlínar og Ţýskalands áriđ 1936, ţar sem hann talađi í ţrígang í útvarp. Ţjóđverjar buđu gerviprófessornum međ sér til fangabúđanna Dachau í Bćjaralandi (vegna óska frá Guđbrandi sjálfum), sem hann lét víst vel af. Stórfurđulegt er hvernig ađ íslenskur "krati"  og kaţólikki hafđi ánćgju af ađ umgangast nasista og sjá skođanabrćđur sína í fangabúđum fyrir skođanir sínar. Ţór Whitehead sagir frá ţví í Ţýskalandsćvintýri Himmlers (2. útg. 1998). Sjálfur tók Guđbrandur, sem sumir menn uppnefndu síđar sem Bralla, fram, ađ hann vćri sósíaldemókrati. Áriđ 1938 ritađi hann er hann fann fyrir óánćgju flokksfélaga sinna í Alţýđuflokknum:

Ég ćtla hér ađ taka fram ... ađ ég er alţýđuflokksmađur, og ađ ég er ţví andvígur stjórnmálastefnu Natíónalsócíalista eđa Nazista, eins og ţeir eru nefndir í daglegu tali. Ţađ má ţví enginn ćtla ađ ég ađhyllist ţćr skođanir, ţo ađ mér ţykir Ţjóđverjar ágćtir menn, og skylt, ađ andstćđingar stefnunnar beitist gegn henni međ ţeim rökum sem ţeir ráđa yfir. (Sja bók Guđbrands: Ţjóđir sem ég kynntist : minningar um menn og háttu, Reykjavík: Bókaverzlun Guđm. Gamalíelssonar, 1938).

Síđar skrifađi íslenskur sjálfstćđismađur ţetta til bresks nýnasista og helfararafneitara. Lausar skrúfur? Kannski eru menn bara svona á íslandi. Lögmađurinn og sjálfstćđismađurinn sem ritađi breska helfararafneitaranum bćtti viđ: I am not saying, that I always agree with you, Dear Sir, but I like your books very much.

Líkt og áđur fyrr eru nasistar nútímans fljótir ađ taka höndina, ţegar litli fingurinn er réttur út. Lögmađurinn bjóst líklegast ekki viđ ţví ađ helfararafneitarinn Irving myndi birta bréf sitt.

Kratinn, kaţólikkinn og nasistaađdáandinn Guđbrandur Jónsson, tók síđar beinan ţátt í ritun texta sem notađur var viđ brottvísun gyđinga frá Íslandi.

Hér má lesa um annan krata sem á margan hátt var skođanabróđir Guđbrands.


Heimsóknir rektora Háskóla Íslands til Berlín

Alexander JóhannessonNasistum ţótti allra vćnst um ađ fá íslenska menntamenn í heimsóknir til Berlínar. Ţar vantađi heldur ekki viljuga međreiđarsveina. Međal ţeirra var prófessor Alexeander Jóhannesson sem var rektor Háskóla Íslands á árunum 1939 til 1942.

Nordisches Gesellschaft og SA (Sturmabteilung, sem var á ýmsan hátt forveri SS) hélt honum kvöldverđ til heiđurs á Hótel Adlon, ţar sem mćttir voru glćpamenn eins og Diedrich von Jagow.  Áđur hafđi Alexander Jóhannesson haldiđ fyrirlestur viđ háskólann í Greifswald.  Viti menn, Danir voru fljótir ađ senda upplýsingar um ţađ til Utanríkisráđuneytisins í Kaupmannahöfn ( í bréfi dagsettu 7. Febrúar 1939). Vegna fćrni sinnar í ţýsku, ţar sem Alexander hafđi menntast í Leipzig og Halle, ţá sagđi hann margt og sumt sem betur hefđi veriđ ósagt. Meira um ţađ síđar.

Síđar varđ Alexander líklega frćgari sem frímerki ţar sem minnst var hlutverki hans í flugsögu Íslands; Menn sem ţurftu mikiđ ađ skreppa til Berlínar voru vitaskuld miklir áhugamenn um flug:

Alexander Jóhannesson frímerki

Níels P. Dungal prófessor í lćknisfrćđi, var á ferđ í Berlín áriđ áđur, nánar tiltekiđ í maímánuđi 1938. Ţađ ár var hann rektor Háskóla Íslands. Mánudaginn 30. maí hélt hann fyrirlestur međ skyggnum um Ísland á 20. öld (Island im 20. Jahrhundert) sem var haldinn á Hótel Adlon fyrir samansafn háttsettra nasista. Friedrich Wilhems Universität zu Berlin hafđi bođiđ Dungal ađ halda fyrirlesturinn.

Níels Dungal

Professor Dr. Niels Dungal

Dungal var hins vegar ţegar í janúar sama ár mćttur í Berlín, og ćtlađi sér ađ tala viđ engan annan en Alfređ Rosenberg, sem ţá starfađi í einni af deildum ţýska utanríkisráđuneytisins, Ausvärtiges Amt. Rosenberg var einnig helsti hugmyndafrćđingur ţýskra nasista um gyđinga og síđar stríđsglćpamađur, og var tekinn af lífi fyrir stórfellt hlutverk sitt í helförinni gegn gyđingum. Hans málefni voru á tímabili í sér deild í ráđuneytinu, Aussenpolitische Amt der NSDAP (sem stytt var APA) sem í daglegu tali var einnig kölluđ Amt Rosenberg. Fékk hún síđar heitiđ Einsatzstab Reichsleiter Rosenberg. APA hafđi lengi til húsa í hliđarbyggingu viđ hiđ margfrćga og glćsilega hótel Adlon, sem nasistar gerđu fljótlega ađ sínu hóteli og ballsal SS.

Alfred Rosenberg stjórnađi einnig Die Nordische Gesellschaft, andlegri taug Gunnars Gunnarssonar í Ţýskalandi, sem sumir sögulausir menn á Íslandi hafa leyft sér ađ kalla Norrćna Félagiđ í ţýđingum.

Rosenberg fangi

Fanginn Alfred Rosenberg bíđur dóms

Die Nordische Gesellschaft bauđ Dungal í hádegisverđ á hinu dýra Adlon-hótelinu í Berlín og ţangađ mćtti Zahle sendiherra Dana, en ekki mjög fjálgur. Fyrir utan ađ Zahle segđi yfirbođurum sínum í Kaupmannahöfn frá ţessum hádegisverđi sem Dungal var heiđursgestur í, var sagt frá honum í einu helsta blađi nasista Völkischer Beobacther ţann 23. janúar 1939. Ţannig notuđu nasistar Íslendinga, og ţeir voru greinilega upp međ sér rektorarnir af ţessum tengslum sínum.

Fljótlega rann upp fyrir Zahle sú stađreynd ađ Níels Dungal hefđi međ kynnum ţeirra fyrst og fremst áhuga á ađ tala máli öfganasistans Friedrich Walterscheids, sem stundađ hafđi nám viđ Háskóla Íslands. Stúdentinn Walterscheid, ţótti rćđismađur Ţjóđverja í Reykjavík, Günther Timmermann, ekki standa sig nógu vel í stykkinu og réđst ţví líkamlega á Timmermann á fundi sem haldinn var í Germaníu, vinafélagi Ţýskalands og . WalterscheidÍslands taldi ađ Timmermann hefđi ekki kynnt nćgilega vel eđli ţrćlkunarbúđa nasista sem ţeir kölluđu ţá "ţegnskylduvinnubúđir". Nasistar völdu alltaf vel nöfn á skítverk sín. Waltersceid gerđi sér lítiđ fyrir og sló Timmermann. Ţessu fúlmenni, sem hafđi numiđ viđ HÍ, var vísađ til Ţýskalands fyrir bragđiđ eftir ađ Timmermann kćrđi athćfi hans til sendiherra Dana í Kaupmannahöfn. 

Zahle upplýsir 24. janúar 1938, ađ hann teldi ađ Dungal vćri nú búinn ađ gefa ţau áform sín upp á bátinn ađ ađstođa Walterscheid. En aldeilis ekki - Dungal rektor ritar Zahle aftur frá Reykjavík 10. febrúar 1938 Í ţví bréfi kemur í ljós ađ Dungal er einn ţeirra Íslendinga sem hve mest vilja losna viđ hinn "gagnrýna Timmermann". Reyndar voru ţađ flestir félagsmenn í félaginu Germaníu, sem kröfđust ţess. Dungal skrifar m.a. í stuttu bréfi sínu til Dungals:

"Vi har stadig noget vrövl med vor tyske Konsul som vi alle gerne vil vere fri for og forhaabentlig ogsaa snart bliver, men den sag skal jeg ikke yderligere betynge dem med."

En áđur en Zahle fékk ţetta bréf frá Dungal, sem kenndi í brjósti um öfgapiltinn sem sló Timmermann utan undir, og sem hafđi gefiđ Walterscheid sín bestu međmćli, ritađi Zahle utanríkisráđuneytinu í Kaupmannahöfn bréf, ţar sem hann skýrđi hvernig hann hafđi ráđlagđi Dungal ađ láta máliđ kyrrt liggja.

En hafđi Dungal samband viđ Auswertiges Amt, eđa ađrir íslenskir Ţýskalandsvinir? Ţađ er mjög líklegt. Ólíklegt er ađ Dungal segi satt frá í bréfi sínu til Zahle. Mjög líklega hefur hann einnig velt ţessu máli viđ ađra valdamenn í Berlín en Alfred Rosenberg, ţví skömmu síđar var Timmermann hrakinn úr embćtti sínu á Íslandi og kallađur heim og varđ ađ ţola erfiđ ár í herţjónustu á stríđsárunum. En til Íslands erkinasisti, SS-mađurinn Gerlach, sem lítt var rómađur, og ekki syrgđur ţegar Bretar tóku hann til fanga áriđ 1940.

Svo vinsćll var Dungal í Berlín, ađ hann var aftur kominn til borgarinnar í maímánuđi 1938, eins og áđur greinir, og hélt nú skyggnuljósmyndasýningu um Ísland á 20. öld. Herluf Zahle sendiherra fann sér gilda ástćđu til ađ fara ekki á fyrirlesturinn og sendi Helga P. Briem, íslenska sendiráđunaut (verslunarfulltrúa) í sinn stađ.

Dungal fór svo heim til íslands og hélt áfram sínu daglega amstri viđ Háskóla Íslands og í frítímum sínum rćktađi hann brönugrös (orkídeur). 

Óskandi vćri ađ Háskóli leiđrétti ófullnćgjandi ćvisögur fyrrverandi rektora háskólans. En af ţekkingu minni af ţeirri stofnun, hef ég samt á tilfinningunni ađ seint muni svo fara. Feluleikurinn kringum hinn Nóbelsrúna verđlaunagrip Gunnar á Skriđuklaustri er nefnilega nokkuđ algengt fyrirbćri í íslensku ţjóđfélagi eins og flestum er nú kunnugt um.

 

*Ítarefni um íslenska nasista, sjá dálkinn til vinstri.

*Áhugverđ lesning fyrir ţá sem hafa áhuga á íslenskum nasistum: Rannsökum nasistana í Sjálfstćđisflokknum!


Ísland var fyrirmynd Indónesa, en ţeir voru myrtir

iceland_indonesia_1947_1284105.jpg

Fyrir tveimur árum síđan rakst ég á ljósmynd sem sýndi svart á hvítu, ađ indónesískir kommúnistar í Súrabaya (höfuđborg Austur-Jövu) litu vonaraugum til friđsamlegra sambandslita Íslendinga áriđ 1944 í frelsisbaráttu sinni gegn nýlendustjórn Hollendinga.

Áriđ 1947 settu ţeir upp veggspjald í borginni, ţar sem ţeir skýrđu á einfaldan hátt fyrir almenningi, hvađ hafđi gerst á Íslandi og hvernig menn gćtu tekiđ sér ţađ til fyrirmyndar. Áriđ 1949, eftir blóđuga bardaga viđ Hollendinga, var lýst yfir sjálfstćđi Indónesíu - sem ávallt síđan hefur veriđ mjög valt og byggir fyrst á fremst á ógnarstjórn hers, heimstrúarbragđanna Íslam og ekki síst 200% spillingu og tvískinnungi valdastéttarinnar.

Ţađ er ekki oft sem menn taka sér Ísland til fyrirmyndar. Manni hlýnar um hjartarćtur á sjálfan 17. júní ađ frétta slíkt, og ađ kommúnistar hafi talađ um Ísland í Indónesíu í stađ ţess ađ vitna í blóđuga byltingu eins og bókstafurinn gerir ráđ fyrir.

Kommúnistaflokkur Indónesíu (PKI) var eitt sinn ţriđji stćrsti kommúnistaflokkur í heimi. Indónesískir íslamistar og innfćdda valdastéttin í landinu litu PKI illum augum, ţví völd ţeirra voru í hćttu ef PKI fékk meiru ađ ráđa. PKI var lengi í samstarfi viđ ţjóđernisflokk Sukarnos. En svo kom ađ trúarofstćkisflokkar náđu völdum í Indónesíu međ hjálp rotinna afla í hernum. Áriđ 1965 hófust útrýmingar á kommúnistum og sósíalistum í Indónesíu undir stjórn einrćđisherrans Suhartos, brjálćđings í herbúningi.

Ađ minnsta kosti 500.000 manna voru myrtar í útrýmingunum og ţađ voru ekki bara kommúnistar sem urđu fyrir barđinu á herjum öfgastjórnarinnar. Fjöldi fólks, sem ekki hafđi tilheyrt kommúnistaflokknum, var myrtur. Nóg var sums stađar fyrir fólk ađ benda á nágranna sinni sem ţeim líkađi ekki viđ til ađ fá ţá drepna.

Ađgerđirnar gegn kommúnistum voru vitaskuld studdar af helsta kommúnistabana heimsins, Bandaríkjunum. En áriđ 1995 ţegar  Bandaríkjastjórn var loks ljóst hvađ ţeir höfđu stutt, lýsti CIA ţessu yfir í skýrslu:

"In terms of the numbers killed the anti-PKI massacres in Indonesia rank as one of the worst mass murders of the 20th century...". 

Bandaríkin gerđu sér mjög seint grein fyrir ţví hve hćttulegt afl Íslam er í höndum valdastétta í íslömskum löndum. Ţess vegna er stórveldiđ ennţá ađ elta ólar viđ Rússa, eins og ađ ţeir séu enn vondir kommúnistar í köldu stríđ, en hafa vegna vanţekkingar ćttarbjána og fávita sem vinna í State Department (Utanríkisţjónustunni) oft á tíđum ađstođađ ţá öfgamenn í íslömskum ríkjum sem eru heimsfriđinum ţyngstur fjötur um fót um ţessar mundir.

Enn er fólk ofsótt međ "kommúnistastimplinum" í Indónesíu, t.d. ef ţađ tekur upp á ţví ađ gagnrýna eitt eđa annađ. Međan Íslam er hiđ spillta afl landsins, sem hefur töglin og hagldirnar í herjum ţessa stóra ríkis, verđur ekki tekiđ heils hugar á fjöldamorđunum á 7. áratug 20. aldar. Morđin halda áfram. Kristnir eru ofsóttir, og hafa veriđ hálshöggnir af trylltum lýđ sem rćđst á kirkjur og kristna. Íslam viđurkennir ekki mistök sín, ţó svo ađ CIA hafi gert ţađ. Ţví miđur gera ekki allir Indónesar sér grein fyrir ţví ađ Íslam er vandinn en ekki CIA, sem ţví gerđi öfgatrúarbrögđ ađ meginafli ţessa fjölmenna ríkis.

java-muslim.jpg

sanggauledo2_1_1284111.jpgEina samkunduhús gyđinga Djakarta sem eftir stóđ var eyđilagt áriđ 2009 og samkunduhúsiđ í Surabaya var eyđilagt áriđ 2013. Síđustu gyđingarnir sem ćttađir voru frá Baghdad flýđu daginn eftir og búa nú í Ísrael. Nú, líkt og oft áđur, eru kristnir ofsóttir og eins og í kommúnistahreinsununum 1965-68 eru ţađ öfgamúslímar sem ráđa ferđinni. ISIS hefur í sínum röđum liđsmenn frá Indónesíu og frekar stóran stuđningshóp í landinu sjálfu. Mađurinn međ sveđjuna er Dayaki á ţeim hluta Borneó sem tilheyrir Indonesíu. Hann heldur a afhöggnu höfđi barns sem líklega er einnig múslími, og tilheyrđi ţjóđflokki Madúra sem fluttir voru til Borneó frá eyjunni Madúru. Líkt og múslímar berast á banaspjót í Miđausturlöndum eđa í Reykjavík er heldur ekki friđur međal ţeirra á Borneó. 


I Danmark er FOLKEDRAB et besvćrligt ord

armenian-genocide.jpg

   Den 12. maj 2013, kun fĺ dage efter at Danmark fejrede 70-ĺret for befrielsen i 1945, nćgtede et flertal af partier i Folketinget at tage stilling til og fordřmme folkemordet pĺ armenierne i 1915-1918.

Enhedslisten har stillet et meget naturligt forslag: ”I anledning af 100 ĺret for det armenske folkedrab opfordrer Folketinget Tyrkiet til at sikre respekt for landets etniske, religiřse og nationale mindretal."

Men nej, opbakningen udeblev i debatten, bortset fra en klar střtte fra Liberal Alliance. Nogle af de politikere som var tilstede i Folketingsalen, vćrgede sig derimod under debatten d. 12. maj 2015 ved at bruge ordet folkedrab. Andre mener ikke at et parlament er et "passende sted" at komme med erklćringer om "vanskelige fćnomener" som folkedrab.

armeniere_1260383.jpgStore dele af det politiske Danmark stikker hovedet i sandet som en forvirret struds, nĺr diskussionen gĺr pĺ folkemord. Det ser ud til at den danske krćmmermentalitet endnu en gang vejer tungest. Man vil ikke fřlge en rćkke nordiske landes eksempel og kritisere Tyrkiet for benćgtelse af det armenske folkedrab. Til trods for at Paven i Rom samt en rćkke EU-stater har fordřmt folkemordet pĺ armenierne, stĺr Danmark stejlt og forsvarer igen sin egen lille samarbejdspolitik - i dette tilfćlde med tyrkerne.

Danske lig i lasten

Mens det armenske folkedrab og andre folkedrab forvolder Danmark en hovedpine, har det officielle Danmark i ĺrtier i sine ambassader udleveret skrřner og hvidvaskninger af nyere dansk historie. Danmark, danske politikere og dansk diplomati hřster anerkendelse for redningen af jřderne i Danmark til Sverige. Den Danmarkshistorie som det officielle, politiske Danmark střtter og udleverer til godtroende udlćndinge er dog langt fra at vćre sand. Den er kun et alternativ til andre opfattelser og nyere forskning som har vist helt nye sandheder. Det officielle Danmark vil derimod ikke udbrede oplysninger om, hvorledes danske samarbejdspolitikere var med til at udvise jřdiske flygtninge fra Danmark i perioden 1940 til 1943. Den danske ambassade i Washington har bl.a. afslĺet at formidle denne artikel.

Det var ikke samarbejdspolitikken og danske politikere som reddede jřder i Danmark til Sverige i 1943. Tvćrtimod, sĺ var kollaborationen med til at statslřse jřder blev udvist fra Danmark i ĺrene 1940-43. Udvisningerne skete med opbakning fra politikere i Socialdemokratiet, det Radikale Venstre og flere partier. Drevet af krćmmermentalitet og handelsinteresserne bistod disse partier de danske justits- og politimyndigheder der tilbřd jřder og andre til udvisning fra Danmark. Endda Martin Lidegaards ministerkollegaer, under besćttelsen, gjorde det muligt at holocaust blev "beriget" med 21 uskyldige mennesker som Danmark udviste til den visse dřd. I blandt ofrene var břrn. Udvisningerne var et drabeligt produkt af samarbejdspolitikken, hvor mange danske politikere agerede som tjenestevillige hunde. Samarbejdspolitikken var et morderisk redskab som bidrog til Holocaust -  til folkedrab. I 2015 bifalder store dele af det officielle Danmark samarbejdspolitikken, men vćlger at tie om folkemordet pĺ armenierne.

Udenrigsminister Martin Lidegaard vil ikke rřre ved det armenske folkemord med en ildtang. Samtidig deltager det danske udenrigsministerium sĺmćnd i lanceringen af et bogprojekt, med en reklame for lancering af ministerens brors bog (se her og her). Bo Lidegaard har skrevet flere břger om velsignelsen ved at Danmark samarbejdede med det Tredje rige. Den agitation er ved at ligne en besćttelse. Berřmmelsen af dansk-tysk nazisamarbejde finder man ogsĺ i bogen Landsmćnd (2013), som er udkommet oversat til snart 10 sprog. Bogen handler om de danske jřders flugt til Sverige i 1943. Udenrigsministerens bror hvidvasker historien og pĺstĺr, at redningen af de danske jřder skyldes samarbejdet med besćttelsesmagten.

Med rig assistance fra det politiske Danmark og en annonce for hans boglancering i USA pĺ udenrigstjenstens hjemmeside, fĺr omverdenen den opfattelse, at danskerne bifalder samarbejdet med nazister, samt at danske politikere sammen med en gemen, lille, tysk nazist reddede de danske jřder til Sverige. I Bo Lidegaard bog om jřdernes redning er der ikke overraskende ingen henvisning til den forskning som beviser at samarbejdspolitikken var skyld i danske myndigheders udvisninger af jřder i perioden 1940-43. De udvisninger kan man lćse om i denne bog. Det ubehagelige faktum, at Danmark deltog i Holocaust er blevet forsřgt vasket rent fra historien af Bo Liedegaard og hans disciple (se kritik her).

officiel_reklame_for_lidegaard.jpg

Udenrigsministeriet pĺtager sig ĺbenlyst bogreklamer for alternative hypoteser, som hćvder a samarbejde med nazisternes var den bedste lřsning for Danmark under besćttelsen, og at jřder blev reddet af politikere - politikere som dog beviseligt var antisemitter.

I en lille pjece om besćttelsestiden i Danmark, som er udkommet pĺ flere sprog i adskillige genudgivelser og revisioner, og som besřgende har kunnet fĺ udleveret i Danmarks reprćsentationer, nćvnes heller intet om de jřder som bl.a. Udenrigsministeriet bidrog til at myrde i ĺrene 1940-43, den gang Udenrigsministeriet deltog i folkedrab. I pjecen pĺstĺs der, at det var en tysk diplomat, Georg Ferdinand Duckwitz, sammen med kollaborations-politikere som reddede de danske jřder til Sverige i 1943. Men der er ikke plads til oplysning om at inden den tyske besćttelse i 1940 sĺ gjorde de samme politikere det til en forbrydelse at skjule en jřdisk flygtning. Udenrigsministeriets pjece nćvner heller ikke, at den nćrmeste ven til Duckwitz i Danmark var Horst Pflugk-Harttung, som i 1938 blev iřmt fćngselsstraf i Danmark for spionage. Duckwitz var sĺledes tidligere medarbejder af Alfred Rosenberg, nazisternes fřrende jřdeideolog og senere i spionen Horst Pflugk-Harttungz omgangskreds. Under et forhřr i Arizona i 1945 kunne Horst Pflugk-Harttung stolt oplyste, at det var ham personligt som i 1919 skřd den tyske socialistleder Karl Liebknecht.

Er der noget om dette fornemme bekendtskab i den officielle historie som Danmark serverer i sine ambassader? Nej, for nogle af de historikere som politikerne pĺstĺr at har til opgave at "dřmme" og formidle viden om f.eks. folkedrabet pĺ armenierne har selv ikke formĺet at fortćlle hele sandheden om folkedrabslige aspekter af Danmarkshistorien.

duckwitz_fortabte_lommekalendere_1260307.jpg

Duckwitz´ lommekalendere, en kilde som Hans Kirchhoff ikke brugte for at skrive en biografi over Duckwitz´ liv og levned. Foto Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson 2006.

I en nylig biografi om Danmarks store ven, Duckwitz, den pĺstĺede redningsmand af de danske jřder, udelader forfatteren, Hans Kirchhoff, et vćld af grundkilder. Kirchhoff affejer uden argumenter al tidligere kritik af Duckwitz (se f.eks. her). Han glorificer kollaborationen og pĺstĺr, at han har brugt alle tilgćngelige kilder om helten Duckwitz. Det har han ikke. Ikke et eneste citat bruger Kirchhoff fra Duckwitz' lommekalendere.

I 1960erne fandtes 11 af disse lommekalendere. I dag er kun 4 af dem bevaret i Udenrigsministeriets politiske arkiv i Berlin. Historikere pĺ Rigsarkivet afhćndede disse vigtige lommekalendere til Duckwitz i 1960erne. I de lommekalendere som Duckwitz ikke stak under stolen, kan man lćse, hvorledes de danske jřders redningsmand ĺrligt sendte fřdselsdagshilsner til Alfred Rosenberg, og hvorledes Duckwitz omgikkes morderen Pflugk-Harttung i Danmark, samt en rćkke andre hřjtstĺende nazister.

arizona_on_liebknecht_underlined.jpg

Den amerikanske flĺdes forhřrsrapport fra 1945, hvori Pflugk-Harttung indrřmmer mordet pĺ Karl Liebknecht. Morderen og spionen Pflugk-Hartung var en af Duckwitz´ bedste venner.

Det officielle og politiske Danmark spreder sĺledes uden třven usandheder og friseret sandhed om dansk besćttelsestidshistorie, mens det officielle og politiske Danmark  ĺbenbart ikke kan tage pĺ sandheder om folkedrabet pĺ armenierne.

En politiker (Lars Barfoed) fra et dansk politisk parti (Konservative), som under besćttelsen fraterniserede med besćttelsesmagten og som i 1940 anbefalede indfřrslen af hřje straffe til dem som skjulte jřdiske flygtninge, omtaler folkedrabet pĺ armenierne som "mange tusind mennesker som mistede livet". Martin Lidegaard, der reprćsenterer de Radikale, partiet som efter sigende var hjernen bag den vellykkede samarbejde med nazisterne ifřlge hans bror, Bo Lidegaard, anerkender ikke engang det armenske folkedrab som vćrende et folkedrab.

Det er mĺske forstĺeligt, at danske historikere pĺ en hvidvaskningsmission for et politisk parti med en meget blakket fortid ser igennem fingre med de relativt fĺ jřder som blev udvist af det politisk korrekte Danmark i 1940-43. Men hvordan kan det dog vćre, at man ikke vil tage stilling til drabet pĺ en halvanden million armeniere? Er det krćmmermentaliteten, den dĺrlige samvittighed, eller mĺske en lille, uappetitlig blanding af begge dele, med et stćnk af trusler fra Tyrkiet?

Det officielle Danmark lancerer gennem en af sine reprćsentationer en meget omdiskuteret bog, hvor kollaboration med nazismen bliver forherliget og hvidvasket, mens Danmark ikke řnsker at rřre ved et veldokumenteret folkedrab, som danskere som Karen Jeppe, Marie Jacobsen og Carl Ellis Wandel sĺ fřlgerne af (se her). Man ser fřlgerne den dag i dag, og den disrespekt som Tyrkiet viser Tyrkiets etniske, religiřse og nationale mindretal.

Den danske dobbeltmoral sender ganske vist ogsĺ nogle underlige signaler til omverdenen. Sĺdan som nogle danske historikere selektivt vćlger de kilder der passer dem og ikke rřrer andre, vćlger Tyrkiet selektivt de kilder der passer deres benćgtelse. Hvis det ikke batter, truer man og myrder dem som ytrer sig om det armenske folkedrab. De som ytrer sig om danske udvisninger af jřder bliver heldigvis "kun" censureret.

danturcdenial_2.jpg

Alle lande har lig i lasten. Tyrkiet og Danmark foretager hvidvaskning af historien, hvert land pĺ sin egen sćre mĺde.

Lignende artikler:

9 April: It´s Danish Butter Cookie Day

Danish Holocaust Distortion

 

Anbefalet lćsning:

itemimage_aspx.jpg


Skyr pĺ dansk

 skyrlifi.jpg

Danskerne pĺstĺr gerne, tynget af deres verdenskendte selvironi, at deres sprog er en afart af en halssygdom. Nĺr det kommer til stykket, sĺ vil de ikke altid indrřmme det, sĺdan som sĺ meget andet.

Dansk accent gennemsyrer ogsĺ danskernes udtalelse af andre sprog. Danskere synes derimod selv, at svenskere og nordmćnd ikke kan tale engelsk. Svensken og nordmćnd er dog helt klart bedre til at ytre sig pĺ engelsk en danskerne - siger jeg som islćnding, for vi er naturligvis bedst til engelsk og amerikansk, bortset fra dem der bor i Oxford og Harvard. 

Engelsksprogede nationer undrer sig over det blřde d efter en lang vokal nĺr danskere siger noget pĺ engelsk. Det bliver sĺledes til "many possibilitiiids", eller da danske hippier sagde "Piiiids meehn" (Peace man). Nogle islćndinge gřr ogsĺ en dyd ud af at udtale "udenlandsk" med hĺrd islandsk accent. Blot for at vise sit vikingetrods, sĺ ruller de ekstra hĺrdt pĺ alle r'er og hvćser alle s, sĺ det lyder som en boremaskine som er křrt fast i en betonvćg.

Man har som islćnding vćnnet sig til forskellige danske forvanskninger af islandske ord. Ordet Geysir lyder i dansk mishandling som en tysker der forsřger at sige gćs (gćsir) pĺ islandsk. Ey, i geysir, udtales som a-et i det engelske orde late, og i-et lyder som et kort, dansk e eller i i det engelske ord is.

Den danske Skyr-voldtćgt

Velmenende danskerne har nu taget det oldgamle islandske produkt skyr til sig. De tror det er en slags yoghurt (sĺdan som en skribent i Weekendavisen analyserede produkter), men det er faktisk ens slags ost.

Produktet blev i det tidlige 20. ĺrhundrede eksporteret fra Island til Danmark og endda forsřgt produceret i Danmark til nogle af datidens břrns skrćk og vćmmelse. For den gang var det ikke det flřdeblandede eller frugtberigede skyr som vi kender det i dag.

Jeg er holdt op med at mundhugges med danskere som udtaler ordet som om det er noget i slćgt med skyer pĺ himlen. Uanset om folk fĺr at vide, eller hřrer, at jeg er islćnding, sĺ nćgter de at tro mig med hensyn til ordet skyr. "De kan jo lćse hvad der stĺr pĺ dosen", og der stĺr "Skyer". Jeg afskyr nĺr danskere er sĺ stćdige.

Hvis man, derimod, vil vćre lidt finkulturel og forstĺende overfor et stakkels, fintfřlende mindretal i Nordatlanten, og ikke spise deres "skyer" (som Arla har fĺet et tysk mejeri til at producere for sig) pĺ doser, sĺ skal y-et i ordet skyr udtales som et kort e pĺ dansk uden střd og r-et skal ikke sluges eller rulles, men dannes blidt bag fortćnderne med svagt blćselyd forrest i munden. Hvis det gřres helt rigtigt, sĺ lyder det endda sexet pĺ islandsk.

Hvis man ikke kan udtale skyr rigtigt, virker den diabetesnedsćttende effekt, produktet har ifřlge forskerne, slet ikke.

Helt ćrligt, sĺ kan danskerne for min skyld forvanske alle ord og navne pĺ islandsk, men skyr er et mere end 1000 ĺr gammelt, islandsk produkt, som omtales i Sagaerne som glidekrem og underarmshĺrbalsam, og hvis indtagelse bl.a. har medfřrt at gennemsnitslevealderen i min mors familie siden 980 har vćret 77 ĺr, og det til trods for vulkanudbrud, hungersnřd og temmelig megen druknedřd pĺ havet. Sĺdant et kulturelt ladet ord skal danskere og andre "vćrsgu" kunne udtale lige sĺ godt som jeg udtaler rřdgrřd med flřde

 

Billedet řverst viser Islands tidligere udenrigsminister, Jón Baldvin Hannibalsson, som for mange ĺr siden gjorde reklamefremstřd for Skyr og pĺstod, at han ville gřre alt for islandsk landbrug, bortset fra at posere nřgen. Pĺ Island er man lige sĺ glad for at han undlod at strippe, som man er utilfreds med dansk afskyerlig sprogfascime.

Kampen fortsćtter

2018: Kampen for skyr fortsćtter. Efter at den overstĺende udtalelsesvejledning for danskere blev skrevet, har firmaet ARLA, efter en forbrugerafstemning, bestemt! at det islandske ord skyr skal voldtages og kaldes for skyer, eller noget i den stil, (se her). Flertallet af danske skyr-spisere har fortsat ingen fornemmelse for sprog. Det har "islandske rĺdgivere" heller ikke nĺr du pĺstĺr at skyr skal udtalers som "sgir" pĺ dansk. De dansk-svenske mćlkepushere hos Arla har tyskere i sin tjeneste i smĺ lejre syd for grćnsen, hvor de laver "skyer" til danskerne. Det er den omvendte Samarbejdspolitik, men respekten for andres kultur og sprog er lige sĺ lille som hos et rigtigt Herrenvolk. Lad os hellere kalde det stjĺlne produkt for Rĺdgrod med flude, for danskeren kan nok aldrig kureres for deres halslidelse, deres manglende fornemmelse for sprog eller deres ćselstćdige sind - og det indrřmmer de ikke.

 


Quisling ráđlagđi Hitler ađ hertaka Ísland

Vidkun_Quisling_Adolf_Hitler

Bćđi Gunnar Gunnarsson og Guđmundur Kamban voru međlimir í "nasistamenningar-samkundunni" Nordische Gesellschaft. Verndari ţess félagsskapar var Alfred Rosenberg einn helsti hugmyndafrćđingur nasista í gyđingahatrinu sem á endanum leiddi til helfararinnar.

gunnar_hittir_hitler_1a_lille_1172715

Gunnar Gunnarsson kemur af fundi hjá Hitler áriđ 1940. Međ honum er böđull gyđinga í Eystrasaltslöndunum Hinrich Lohse, kallađur Slátrarinn frá Riga. Hann var í mörg ár einn nánasti samstarfsmađur Rosenbergs í ađ ćsa upp gyđingahatriđ í Ţýskalandi. 

Ekki er hćgt ađ sýkna nokkurn ţann sem var međlimur í Nordische Gesellschaft af gyđingahatri eđa nasisma. Ţađ reynir ţó Sveinn Einarsson í nýrri bók sinni um Kamban, sem var einnig merkilegt skáld og kalkúnasérfrćđingur, en sem rýrđi arfleifđ sína međ nánum tengslum sínum viđ nasismann. Sveinn Einarsson notar ekki allar tiltćkar heimildir til ađ gera lífi Kambans fyllileg skil. Ţađ verđur ađ teljast vafasöm sagnfrćđi og rýrir ţađ annars gott verk Sveins til muna.

Fyrir nokkrum dögum voru dagbókarbrot (lausblöđungar) Alfreds Rosenbergs sem "týndust" eftir Nürnberg-réttarhöldin sett á netiđ af U.S. Holocaust Memorial Museum (USHMM) í Washington. Rosenberg var í ţeim réttarhöldum dćmdur til dauđa og hengdur í áriđ 1946. Lengi var vitađ ađ Robert Kempner, einn saksóknara Bandaríkjamanna viđ Nürnberg-réttarhöldin, fékk leyfi til ađ taka meginţorra dagbókablađa Rosenbergs međ sér heim til rannsókna ađ réttarhöldunum liđnum.

Robert Kempner 

Róbert Kempner var gyđingarćttar og fćddur í Ţýskalandi. Hann var fjarskyldur Alfred Kempner, flóttamanni sem var hrakinn frá Íslandi. 

Eftir lát Kempners voru ţessar heimildir geymdar af einum af riturum Kempner, en lentu ađ lokum hjá óferjandi bandarískum prófessor sem reyndi ađ koma dagbókarbrotunum og öđru efni í verđ. NSA og FBI komust á sporiđ, en nú er ţessi heimild komin á viđeigandi safn og ađgengileg öllum.

Quisling and Rosenberg

Rosenberg og Quisling áriđ 1942. Ţeir kynntust fyrst um miđbik árs 1939.

Dagbćkur Rosenbergs eru hins vegar hvorki merkilegar né lýsa ţćr heldur merkilegum manni. Alfred Rosenberg var gróđrarstía gyđingahaturs og heltekinn af samsćris-kenningum um Rotschild og Hambro. Ţar ađ auki er hatur hans á kaţólsku kirkjunni sjúklegt og minnir um margt á ţađ frumstćđa og nćrri trúarofstćkislega hatur sem sumir Íslendingar sýna trúarbrögđum. Sjálfsálitiđ hjá ţessum samsćrisheila og áróđursmeistara vantađi heldur ekki.

Alfred Rosenberg hélt sig líka vera pottinn og pönnuna í ýmsum málum, ef trúa má dagbókum hans. Sérstaklega hafđi hann ţá skođun ađ hann hefđi eitthvađ um málefni Noregs ađ segja. Ţetta var m.a. vegna ţess ađ einn náinn samstarfsmađur hans til margra ára Hans Draeger, sem einnig var góđur vinur Kambans og Gunnars Gunnarssonar (sjá hér), var mikill áhugamađur um Noreg. H G. var sömuleiđis mikill vinur Quislings. Dagbókarbrotin sýna, ađ ţegar Noreg bar á góma, var Rosenberg allur á lofti.

Ţann. 19. september 1939 skrifar hann í dagbók sína:

"Fyrsta áfanganum af fyrirhugađri Noregsađgerđ er lokiđ. Ţann 15. tók Foringinn á móti Quisling og Hagelin og skrifstofustjóra mínum Scheidt. Ég lá veikur međ fótinn og gat ekki fariđ međ. Um kvöldiđ komu ţeir til ađ sjá mig - mjög ánćgđir. Foringinn hafđi fyrst talađ í 20 mínútur: hann vildi vitaskuld helst ađ Skandinavía yrđi hlutlaus, en hann gćti aldrei ţolađ ađ Englendingar mynd t.d. koma til Narvik . Ţá las hann minnispunkta Quislings: Ţörf er fyrir stórgermanskt samband. Q. lýsti svo hinu ólöglega ástandi í Norska Ríkinu eftir 10.1.40, sem marxistar og gyđinglegum demókratar höfđu valdiđ. Björgun Noregs var á sama tíma afgerandi fyrir D. í afgerandi baráttu hans gegn Englandi.

Q. kom til baka  mjög ánćgđur.  -  ţann 17. (?) kallađi Foringinn herrana enn einu sinni til sín og talađi í 1 klukkustund um allt máliđ, ţar sem hann lagđi áherslu á ađ ósk hans vćri ađ Norska ríkiđ yrđi áfram hlutlaust.  Hann spurđi ţá: Hr. Staatsrat Q.  ef Ţér leitiđ til mín um hjálp, ţá vitiđ ţér ađ E [nglendingar] munu. lýsa stríđi á hendur yđur ? Q.: Já , ég veit ţađ og reikna međ ţví ađ viđskipti Noregs leggist niđur ţess vegna Í lok samtalsins, sem  Scheidt skrásetti nákvćmlega, spurđi Q.: Herra Ríkiskanslari, hafi ég skiliđ yđur rétt, viljiđ Ţér hjálpa okkur? Foringinn : Já , ég geri ţađ.

Q. ók rólegur og glađur heim í bílnum og skyndilega sagđi hann viđ Scheidt : Ég geri mér grein fyrir ţví ađ ţađ ert til einhvers konar örlög. Fyrir ýmsum hef ég hef kynnt hugsanir mínar; og ţađ gekk ekki beinlínis fram. Og nú er allt í einu, á afgerandi stundu , mun okkur verđa hjálpađ.

Í öđru viđtali  Q. [viđ foringjann] afhenti hann viđhefta greinargerđ um hernađarlegt mikilvćgi Fćreyja, Íslands og Grćnlands, sem Foringinn las af áhuga án ţess ađ taka afstöđu". Sjá nánar hér

Ég er búinn ađ spyrjast fyrir um, hvort ađ skjal Quislings um t.d. Ísland hafi enn legiđ viđheft dagbókarblöđin ţegar ţau komu á USHMM í Washington fyrr á árinu, en ţađ er ekki nefnt í tengslum viđ afskriftina af textanum.

Vart getur talist líklegt ađ Quisling hafi fćrt Hitler nýjar hugmyndir međ ţessu plaggi sínu, en ţađ er aldrei ađ vita, og gaman vćri ađ fá ađ lesa ţađ sem hann fćrđi Foringja sínum.

Í september 1941 lýsti Vidkun Quisling ţví yfir ađ hann tryđi ţví ađ Ţýskaland myndi hertaka Bretland og Bandaríkin og ađ Noregur fengi aftur lendur sínar Ísland og Grćnland.

Alfred Rosenberg og Arabar í Palestínu

Nazi Palesine
Mynd sem sýnir fána sem Palestínuarabar höfđu láta útbúa
 

Rosenberg var ekki yfir sig hrifinn af aröbum eđa múslímum yfirleitt, en ţađ breyttist eftir 1939 frá ţví ađ hann skrifar um ţá í sumum ritlingum sínum.  Áriđ 1939 var hann hins vegar farinn ađ sjá ţá sem mögulega međreiđarsveina nasismans gegn gyđingum. Um miđjan maímánuđ 1939 skrifađi hann:

"Leiđtogi Araba í Palestínu heimsótti mig; menn ţekkja alls stađar verk mín. [Hann spurđi] hvort viđ vildum ekki hjálpa siđferđislega. Kannski." Sjá frekar hér

Stórmúftinn í Jerúsalem, Amin Al Husseini, hafđi samkvćmt ţessu lesiđ annađ en Kóraninn og var á kafi í gyđingahatursbókum Rosenbergs. Síđar voru stórmúftinn og Rosenberg eftir ađ hittast og síđast á andgyđinglegri ráđstefnu sem Hitler bađ Rosenberg um ađ halda í Berlín ţann 15.  júní 1944. Ţetta stefnumót Rosenbergs og Amin Al Husseinis áriđ 1939 stađfestir ţađ sem áđur var vitađ. Trúarlegur leiđtogi Araba í Palestínu vildi ólmur hjálpa til viđ ađ útrýma gyđingum. Arabar og ađrir á undan ţeim höfđu hrakiđ gyđinga í burtu úr landi sínu og vildu međ öllum ráđum koma í veg fyrir ađ ţeir snéru fleiri til baka til síns gamla lands. Leiđtogar svokallađra Palestínuaraba tóku einnig beint og óbeint ţátt í helförinni gegn gyđingum. Sú helför heldur áfram og eru hjá mörgum hluti af trúarbrögđum og hugsjón margra vinstri manna.

GrandMufti-and-Bosnian-Muslim-Nazi-Troops

Elsta málverkiđ af skreiđ

32690368761_5ef38085d8_o

Mađurinn sem hér heldur á skreiđinni er Jan Jeliszoon eđa Jan Gilliszoon Valckenier, eins og hann kallađi sig einnig. Hansakaupmenn og Danir kölluđu hann Johann Valkner. Jan fćddist í bćnum Kampen á Norđur-Hollandi áriđ 1522. Međ honum á málverkinu er fjölskylda hans lífs og liđin. Frúin hans föl hét María Tengnagel, en saman áttu ţau 9 börn. Tveir drengir, sem dóu sem kornabörn, eru sýndir í hvítum kirtlum. Jan Valckenier andađist áriđ 1592.

Afi Jans Valckeniers hafđi veriđ fálkahaldari greifa nokkurs í hérađinu Brabant (sem er í suđurhluta konungsríkisins Hollands í dag) og af ţeirri iđju fékk ţessi fjölskylda nafn sitt. Út frá honum er komin mikil ćtt kaupmanna og er hús ćttarinnar enn til í Amsterdam.

Detalje
433px-Klov33
Hús Valckenier ćttarinnar í Amsterdam, afkomenda Íslandskaupmannsins Jans Gillissonar. Húsiđ hét upphaflega Het Gulden Heck, ţ.e. Gyllti Djöfullin.

Ţessi fasmikli mađur var mikill kaupahéđinn eins og margir Amsterdambúar. Ţađ vissu danskir konungar á 16. og 17. öld mćtavel. Danska krúnan átti í endalausu stríđi viđ Svía og ţurfti alltaf á fjármagni ađ halda. Jan lánađi Friđriki II peninga og kóngur ţakkađi fyrir sig međ ţví ađ gefa Jan réttinn til ađ versla međ fisk í Bergen, svo og til ađ stunda verslun og kaupmennsku á Íslandi og í Fćreyjum.

Verslun međ Íslandsfisk fćrđi erlendum kaupmönnum eins og Jan Gilliszoon mikiđ í ađra hönd. Skreiđ frá Íslandi, ţó ađ hún hafi lengi veriđ veriđ talin lélegri en skreiđ frá Noregi, var arđsöm vara. Kveldúlfur Ţórólfsson, fađir Skallagríms (og afi Egils ef einhver kannast viđ hann), mun samkvćmt Eglu hafa flutt skreiđ frá Hálogalandi til Englands. Ţetta var ađalútflutningsvara Íslendinga í aldarađir. Um miđja 16. öldina var veriđ ađ flytja skreiđ og votsaltađan fisk frá Íslandi alla leiđ suđur til Kanaríeyja og Madeira, og voru ţar á ferđinni hollenskir kaupmenn, sem sóttu t.d. fiskinn á Snćfellsnesi og viđ Breiđafjörđ.

Kaupmađurinn Adriaen Pauwels í Rotterdam seldi t.d. áriđ 1657 20.000 pund af íslenskri skreiđ til Pedro Flaemuels kaupmanns í Teneriffa

Hvort ţetta er léleg Íslandsskreiđ sem Jan Valckenier heldur á, eđa einn af ţessum ţorskum sem hefur norsku ađ móđurmáli, er óvíst. Fćreysk var skreiđin varla, ţví ekki ţekktu fćreyskir frćđingar og ţýskur "sérfrćđingur" Fornleifastofnunnar Íslands ţennan handhafa verslunar á eyjunum ţegar nýlega var rituđ grein um verslun útlendra manna í Fćreyjum (sjá hér). Skreiđin var ađ minnsta kosti bođleg forfeđrum ESBlinga í dag, og komust ţeir mjög snemma á bragđiđ og berjast nú út af minnsta tittlingi sem í sjónum syndir. 

Bakgrunnurinn á málverkinu af Valckenier fjölskyldunni á ađ sýna Bergen (Björgvin), ţar sem Valckenier bjó um tíma. Jan Valckenier heldur á skreiđ, einu eintaki af ţví sem Hollendingar kölluđu stokvis, og í hinni hendinni heldur hann á leyfisbréfi danska konungsins Friđriks II til ađ stunda verslun í Noregi, Fćreyjum og á Íslandi.

Ţetta mun, ađ ţví er ég best veit, vera elsta málverk sem til er af skreiđ. Smelliđ 2-3 sinnum međ músinni á myndina til ađ stćkka hana (gćđin eru ţví miđur ekki góđ). Málverkiđ tilheyrir Rijksmuseum í Amsterdam, en hefur lengi hangiđ ađ láni í sýningum borgaminjasafns Amsterdam. Hvort ţađ er uppiviđ í augnablikinu veit ég ekki.

Enn sćkjast útlendingar í íslenskan fisk. Ţeir eru, eins og menn vita vel, ólmir í hann og héldu víst um tíma ađ ţeir fengju hann framreiddan upp á silfurdisk af auđmjúkum, íslenskum krataţjónum í ESB. Nú eru ţeir draumar brostnir og ţeir eru međ einhverja stćla. Ástandi er fariđ ađ minna dálítiđ á fyrri aldir, ţar sem ţeir börđust á banaspjót út af ţeim gula.

Íslendingar framleiđa nú og flytja út rúm 18 ţúsund tonn af skreiđ á ári. Verđmćtiđ á ţeirri afurđ áriđ 2012 nam um níu milljörđum íslenskra króna. Ţađ munar um minna.

Norsk eđa íslensk skreiđ?

Ţótt íslendingar hafi fram eftir öldum veriđ ađ merja skreiđ međ sleggjum eins og steinaldarmenn, ţá kunnu menn suđur í Evrópu ađ framreiđa ţennan herramannsmat. Skreiđin er klofin og hryggurinn fjarlćgđur. Fiskurinn er settur útvötnum í saltvatni í viku. Ţar sýgur fiskurinn í sig vatniđ og verđur hvítur og fallegur. Ítalir kunna enn ađ elda skreiđ á annan hátt en Afríkumenn. Eitt sinn  fékk ég í Napoli skreiđ, sem sögđ var norsk. Hún hafđi veriđ lögđ í vatnsbađ, og var borin fram í tómatsósu sođinni á lauk, lárviđarlaufi og ólífum, sem og međ bökuđum kartöflum. Ţađ er međ betri sođningu sem ég fengiđ. Ţađ var sama hvađa hvítvín var boriđ fram međ ţeim rétti. Allt vín verđur gott međ slíkum herramannsmat.

Einu sinni ţótti skreiđ góđ vara, ţótt Íslendingar hafi aldrei skiliđ ţađ og hafi setiđ og bariđ skreiđina međ steinsleggjum gegnum aldirnar. Nú er einungis stefnt ađ ţví ađ koma skreiđinni illa unninni til Nígeríu, ţar sem hún er mauksođin međ banönum og öđru sem ég kann ekki ađ nefna.

Norđmenn kunna hins vegar ađ selja ţessa góđu vöru og ţannig og flokka Norđmenn sína bestu skreiđ:

Sorting categories - First Class Lofoten Cod

Ragno, 60 cm over

WM, Westre Magro 50/60 (thin Westre), 50-60 cm

WM, Westre Magro 60/80 (thin Westre), 60-80 cm

WDM, Westre Demi Magro 60/80 (semi-thin Westre), 60-80 cm

WDM, Westre Demi Magro 50/60 (semi-thin Westre), 50-60 cm

GP, Grand Premiere, 60-80 cm

WC, Westre Courant (ordinary Westre), 75-80 fish per 50 kg

WP, Westre Piccolo (small Westre), 100-120 fish per 50 kg

WA, Westre Ancona, 75-80 per 50 kg

HO, Hollender (ordinary Dutch), 58-60 fish per 50 kg

BR, Bremer, 50-55 fish per 50 kg

Lub, 40-45 fish per 50 kg

Á vefsíđu Norwegian Fishery Village Museum skrifa ţeir: 

No other country can compete with this way of conserving good food. Many have tried, none have been too successful - like Iceland, for instance, who completed their final trial year in 1992.

http://www.lofoten-info.no/nfmuseum/history/stockfsh.htm

Ekki veit ég hvađa plokkara Norsarar eru ađ sletta á okkur ţarna, en montiđ hafa Íslendingar greinileg fengiđ frá Noregi.

Viđ kunnum enn ekki ađ auglýsa góđa vöru og fara vel međ fisk. En hugsiđ ykkur ţegar fariđ verđur af framleiđa "Grindavico Demi Courant, Sec du Sec, 80 cm", eđa "Grand Amsterdammer de Rif", Premiere Stocca 60-90 cm", og ţví ekki " Langanes Septentrionale Grande Giallo di Islanda" og " Islandico Superiore", svo ekki sé talađ um "Quota Maximo Bianca di duocente miglia dei Norte". Hćgt vćri ađ opna safn eins og Norđmenn hafa, "Museu dello Stoccafisso", og besta fiskinn ćtti ađ kalla "Come gli 77 Pesce di Cristo" í stađ "Lagos magos" sem nú er seldur.

Ţađ er greinilega ekki veriđ ađ hugsa um gćđin á fiskinum sem sést á myndinni hér fyrir neđan.

Fiskur á bíl er verri en fiskur í kös
Illa er fariđ međ skreiđ á Íslandi, enda er henni bara hent suđur til Afríku

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikiđ á Javascript til ađ hefja innskráningu.

Hafđu samband